Van Roberto Scucci
| Gepubliceerd
Het is tijd voor ongefundeerde complottheorieën. 2007 Loop hard: het Dewey Cox-verhaal is niet beschikbaar voor streaming omdat het het potentieel heeft om een hele industrie te vernietigen als het voor iedereen beschikbaar zou zijn om te bekijken. Welke branche vraagt u? De muziekbiopic-industrie. Het is zo’n voor de hand liggende parodie met zijn reducerende, al te simplistische plots en tempo dat het bekroonde films als Boheemse rapsodie, Een volslagen vreemdeen, meer recentelijk, het Jeremy Allen White Springsteen-project, Bevrijd mij van niets.
Als muzikant die muzikale biopics absoluut veracht, denk ik dat ik hier een solide en totaal onbevooroordeeld argument heb. Elke biopic is precies hetzelfde, zonder fouten, en Loop sterk het ontmantelt het hele genre door middel van parodie. Iedere gewone kijker die dit bekijkt Judd Apatow en het Jake Kasdan-voertuig zal, voordat hij naar een ‘legitieme’ biopic kijkt, eenvoudigweg besluiten het genre te verlaten. Je kunt geen films maken zoals Het vuil OF Loop de lijn serieus achteraf Loop sterk laat zien hoe stereotiep ze werkelijk zijn.
De kracht van effectieve parodie
Ik werkte met een man die te veel van Motley Crue hield, in de zin dat hij hun hele catalogus zonder ironie vierde. Wanneer 2019 Het vuil gevallen Netflixhij heeft er een week lang over gezeurd. Ikzelf, een muzikant die het destijds als muzikale biopics kon nemen of laten, bekeek het op zijn aanbeveling. Ik was eindeloos geïrriteerd, niet alleen omdat Het vuil probeert echt weerzinwekkend gedrag te herformuleren als de verhaallijn van een held, maar vanwege hoe reductief het verhaal was. Het is alsof de band uit het niets kwam en van de ene op de andere dag megasterren werd, en alle nuances waren weggenomen.
Het lijkt misschien alsof ik dit schrijf Loop sterk artikel zodat ik kan tieren Het vuilen dit is gedeeltelijk waar. Het probleem met Het vuilen het genre waarin het thuishoort, is dat er te veel tijdlijnsprongen zijn die muzikanten proberen te verafgoden terwijl ze spelen als een VH1-aflevering Achter de muziek. Nikki Sixx loopt weg van huis, zoekt haar toevlucht in een appartement met haar bandleden, speelt een concert en verovert vervolgens de wereld stormenderhand. Er is seks, drugs en rock-‘n-roll. Dan komt de tragedie. De band bereikt een dieptepunt. Ze hebben een argument. Ze verzoenen zich. Vervolgens bereiden ze zich voor op het triomfantelijke comebackconcert, terwijl daadwerkelijke beelden van de band over de aftiteling worden afgespeeld.
Dat is het probleem met muzikale biopics. Kies een enkele biopic uit een willekeurige opstelling en deze zal op dezelfde clichés leunen zonder diepe bezuinigingen. Dit zijn acteurs die zich verkleden als rocksterren en het publiek in minder dan twee uur op Wikipedia een overzicht geven van een decennialange carrière. Het is een mengelmoes van biografieën dat zich eenvoudigweg niet leent voor dit formaat als je een die-hard fan van de artiest bent. Muzikale biopics zijn filmische koffietafelboeken Hard lopen gedijt in deze context.
Het wandelharde verslag
Omwille van mijn betoog zal ik je niet de volledige uitsplitsing per beat geven Loop sterk want als je een persoon bent met ogen en oren, weet je al wat er gebeurt. Dewey Cox, gespeeld door John C. Reilly, staat op het punt zijn laatste comeback-optreden uit te voeren, dus hij heeft duidelijk zijn hele leven om over na te denken voordat hij het podium betreedt. Het is een kopie van Loop langs de lijn openingsscène, en het is zo opzettelijk neerbuigend dat je de film waarin deze wordt geparodieerd nooit meer met een uitgestreken gezicht zult bekijken.
We leren hoe Dewey per ongeluk zijn broer Nate (Chip Hormess) in tweeën sneed met een kapmes, waardoor we de “achtervolgd door zijn verleden” invalshoek kregen die elke biopic nodig heeft. Dewey, die er nooit overheen is gekomen, wordt er door zijn vader (Raymond J. Barry) aan herinnerd dat “de verkeerde zoon stierf” elke keer dat ze samen op het scherm verschijnen. Dewey leert zichzelf op één avond bluesgitaar, en zeven jaar later wordt hij afgeschilderd als een veertienjarige, ook al is hij duidelijk gewoon John C. Reilly, zonder make-up om hem er jonger uit te laten zien.
Net als in een echte biopic blijven de zaken escaleren
Dewey ontmoet joodse platenbaasjes en krijgt zijn grote kans. Hij barstte bijna in lachen uit vanuit de opnamecabine, maar besluit zijn nieuwe nummer “Walk Hard” op te nemen als een succesvolle poging tot Weesgegroet. De band achter hem heeft het nummer nog nooit eerder gehoord, maar krijgt te horen dat ze zijn voorbeeld moeten volgen, wat meteen perfecte harmonieën oplevert omdat iedereen ineens de tekst en akkoordwisselingen kent. Theo (Chris Parnell) speelt de baslijn en Dave (Matt Besser) speelt gitaar alsof hij al jaren oefent.
Dewey Cox wordt een begrip, maar zijn drummer Sam (Tim Meadows) geeft hem drugs met waarschuwingen als: “Je wilt het absoluut niet, het is zo goed dat het je leven verpest.” Dewey gebruikt drugs en die ruïneren zijn leven. Dewey trouwt met zijn tweede vrouw, Darlene (Jenna Visser), zonder ook maar één gedachte aan zijn eerste vrouw thuis, Edith (Kristen Wiig), met wie hij nog steeds getrouwd is en kinderen heeft. Het gaat zo door. Maar maak je geen zorgen, er komt een triomfantelijk einde, want het is een muzikale biopic.
Zo duidelijk dat het biopics verpest
Loop hard: De Dewey Cox Het verhaal vernietigde stilletjes een heel genre bij de release. Hoewel het een kritische succesfactor was, mislukte het commercieel en verdiende het $ 20 miljoen aan de kassa tegen een gerapporteerd budget van $ 35 miljoen. Het kwaad was echter al geschied. Nu gevierd als cultklassieker, is het gemakkelijk te begrijpen waarom Loop sterk heeft de tand des tijds doorstaan. Geen enkele muzikale biopic die sindsdien is uitgebracht, kan serieus worden genomen omdat John C. Reilly hij kende de opdracht. Hij is de belichaming van de mediavriendelijke, reputatiegedreven biopic, en zijn toewijding aan de rol ondermijnt direct de impact van elk ‘waargebeurd verhaal’ dat is gemaakt om als blockbuster te worden gespeeld.
Hoewel ik dit op geen enkele manier definitief kan bewijzen Loop sterk wordt afgehouden streamen Om studio-investeringen in huidige en toekomstige muziekbiopics te beschermen, weet ik zeker dat dit de reden is waarom het verborgen is achter betaalmuren om kijkers ervan te weerhouden geld weg te gooien als ze al geabonneerd zijn op 10 andere streamingplatforms.
Dewey Cox is een gecertificeerde moordenaar en Freddie Mercury, Bruce Springsteen, Bob Dylan, Bob Marley en Elvis Presley staan allemaal in zijn vizier. Op het moment dat dit artikel wordt geschreven, is het niet mogelijk om te streamen Loop hard: het Dewey Cox-verhaal. Als je mijn theorie wilt valideren, kun je deze huren of kopen Amazon Prime-video, Fandango thuisEN YouTube.
