Waarschuwing: spoilers drijven ook. Het volgende artikel bevat grote spoilers voor aflevering 4 van “It: Welcome to Derry”.
“It: Welcome to Derry” is verschillende dingen in één: een prequel op twee succesvolle films, een begeleidend stuk uitbreiding van de roman “It” van Stephen Kingen een fris, origineel verhaal dat de grenzen van moderne franchise-IP-bouwtrends verlegt. Zo’n ambitieus project stond waarschijnlijk niet in de plannen van zelfs de grootste horrorfans. Een ‘It’-prequelserie die impliciet belooft het oorsprongsverhaal van de moordende clown vanuit de ruimte te vertellen (oké, ja, het is een beetje ingewikkelder dan dat) lijkt zeker een even ongeïnspireerde keuze als tegenwoordig. Toch zijn de resultaten tot nu toe, zoals Chris Evangelista van /Film schreef in zijn recensie van de showze zijn “slimmer en enger dan verwacht”.
Veel hiervan heeft te maken met hoe de creatieve ontwikkelaars Jason Fuchs, Andy Muschietti en Barbara Muschietti besloten om de evenementenreeks rond de (fictieve) vervloekte stad Derry, Maine, uit te spelen. De openingswending aan het einde van de première, die op wrede wijze elimineerde wat we hadden Gedachte zou de nieuwe groep kinderen zijn die deel uitmaken van de serieversie van de Loser’s Club, en helpen een gevoel van shock en onvoorspelbaarheid in het hoofdverhaal te brengen. Maar hoe griezelige, effectieve angsten ook de aandacht trekken, we zouden nalaten dit de grootste kracht van ‘Welkom in Derry’ te noemen. Aflevering 4, getiteld ‘The Great Whirling Apparatus of Our Planet’s Function’, is misschien wel de beste demonstratie van wat de HBO-show zo goed doet… en nee, het heeft niets te maken met al die monsters die om elke hoek op de loer liggen.
It: Welcome to Derry gebruikt de jaren zestig als een echte setting, niet als achtergrond
De duistere, clownachtige samenzwering in het hart van Derry komt steeds dichter bij het licht, maar dat is verre van de grootste zorg in de wereld van ‘It: Welcome to Derry’. Net als de ‘It’-film uit de jaren 80, is de serie niet verlegen geweest om elke aflevering te laden met nostalgische aanwijzingen en betekenissen uit de betreffende periode. Er zijn kinderen die met volslagen vreemden meeliften in de openingsscène van de show (om eerlijk te zijn, dit pakte niet bepaald goed uit voor hem), scholen die door de overheid gesponsorde video’s lieten zien over hoe je atoomexplosies kunt overleven (verstopt onder bureaus natuurlijk), en het nauwelijks verhulde racisme dat in elke hoek van de samenleving doordringt. (Oké, dat laatste deel is niet zo heel anders dan vandaag, dat geef ik toe.)
Om ze waar te maken, deed het schrijfteam achter ‘Welcome to Derry’ er alles aan om elk wereldopbouwend detail van deze setting levend en vitaal te maken voor de boog van de show – niet alleen als showcase of achtergrond voor alle actie die gaande was. Frequente nieuwsberichten op televisie en radio in verschillende kringen maken duidelijk dat de Cubaanse rakettencrisis zich momenteel snel ontwikkelt in andere delen van de wereld. De collectieve angst voor de onmiddellijke dreiging van atomaire vernietiging verspreidt zich door vrijwel elke straat en elk oud bakstenen gebouw in Derry. Natuurlijk blijkt de snelle escalatie van de Koude Oorlog de hele drijfveer te zijn achter de interesse van het Amerikaanse leger daarin, in de belachelijke overtuiging dat zij deze “entiteit” kunnen gebruiken als wapen om massale angst bij hun vijanden aan te wakkeren.
En dan tellen we de onschuldigere beelden uit de jaren 60 niet eens mee: onze hoofdgroep kinderen probeert gewoon een dag op school te overleven te midden van al deze chaos.
NL: Het schoolsubplot van Welcome to Derry School is niet zo vreemd als het lijkt
Wat is erger dan een kosmische horror te moeten afweren die bedoeld is om zich te voeden met je angst? Hoe zit het met het proberen om pestkoppen te ontwijken en te voorkomen dat je publiekelijk vernederd wordt zonder je vrienden van je te vervreemden? Het is bijna een televisieregel: elke nieuwe hitshow moet dit hebben A subplot dat niet zo hard toeslaat als de rest. Voor veel kijkers zou dit de vorm kunnen aannemen van, nou ja, alle scènes die zich afspelen op de school van Derry’s kinderen. Het zou gemakkelijk zijn geweest, zo zouden sommigen kunnen bekritiseren, om deze show gewoon tijdens de schoolvrije zomermaanden te organiseren en om te beginnen de saaie grenzen van een onopvallende school te vermijden – iets wat de eerste “It” -film was een groot succes in 2017.
In plaats daarvan is er een behoorlijk solide reden waarom “Welcome to Derry” deze specifieke keuze maakt. Hoewel sommige kijkers zich niet helemaal betrokken voelden in het drama rond Lilly Bainbridge (Clara Stack) en haar vriendin Marge Truman (Matilda Lawler), onthult aflevering 4 waar dit allemaal zich ontwikkelde. Een vroege les in de klas over parasitaire wormen die slakken overnemen, blijft dit stel op de ergste manieren achtervolgen. In plaats van kinderen eenvoudigweg te terroriseren met monsters die simpelweg dreigen aan te vallen, manifesteert het zich als een parasiet die Marge’s ogen doet opzwellen en haar laat proberen ze letterlijk uit te rukken – een reeks groteske en bloederige gebeurtenissen waardoor Lilly eruit ziet alsof ze haar voormalige vriendin in de ogen heeft gestoken. In één klap worden al deze schoolscènes plotseling een integraal onderdeel van Lilly’s verhaallijn en haar pogingen om het gesticht te ontwijken. Zielige, louche dingen.
Elke zondag worden er nieuwe afleveringen van “It: Welcome to Derry” gestreamd op HBO en HBO Max.
