Als u het met de directeur eens bent Alexander G. dat Tom Cruise “niet alleen films maakt EN film”, was de Oscar die Cruise ontving tijdens de jaarlijkse Governors Awards van de Motion Picture Academy niet alleen al veel te laat. Het was een herstel van het evenwicht, een noodzakelijke correctie, om nog maar te zwijgen van een knipoog naar het gewicht van Cruise’s werk in de publieke verbeelding.
Toen Debbie Allen, zelf een honoree, met meerdere koppeltekens werkte in een verwijzing naar de ’tighty-whities’ die Cruise over de vloer liet glijden in ‘Risky Business’ tijdens haar acceptatietoespraak, zou je kunnen begrijpen waarom ze de langste ovatie van de avond ontving. Het is echt een film. Op de een of andere manier maakt het ons compleet.
Cruise, 63, schudde nog steeds handen en poseerde voor foto’s lang nadat de ceremonie zondagavond was afgelopen. Misschien bevindt hij zich misschien nog steeds in de Ray Dolby Ballroom en luistert hij naar mensen die hem duizelingwekkende en soms betraande verhalen vertellen over de eerste keer dat ze hem in een film zagen. Nadat Iñárritu hem had voorgesteld, hield Cruise een vriendelijke, filmische toespraak, waarbij hij op een gegeven moment iedereen in de kamer die met hem had samengewerkt vroeg om op te staan.
“Ik neem jullie allemaal mee, en jullie maken deel uit van elk frame van elke film die ik heb gemaakt of zal maken”, zei Cruise. En ja, het was in lijn met Iñárritu. “Films maken is niet wat ik doe. Het is wie ik ben.”
Pionier Wynn Thomas, algemeen erkend als de eerste zwarte productieontwerper in de film, en Dolly Parton ontvingen vanavond ook Oscars tijdens de uitreiking van de Governors Awards. Deze ere-Oscars, ooit onderdeel van de op televisie uitgezonden Academy Awards, werden in 2009 tot een op zichzelf staand evenement gemaakt.
Parton, 79, ontving de Jean Hersholt Humanitarian Award. Gezondheidsproblemen, die leidden tot een uitstel van haar residentie in Las Vegas in december, verhinderden Parton om persoonlijk aanwezig te zijn. Maar ze bedankte de academie via een video en zei: “We hadden niet veel te delen, maar mijn vader en moeder hebben me laten zien dat hoe meer je geeft, hoe meer zegeningen er op je pad komen. En ik ben meer gezegend dan ik ooit voor mogelijk had gehouden, zoals vanavond met deze onderscheiding.”
Lily Tomlin, Partons tegenspeler in ‘9 to 5’, gaf een heerlijke, degressieve introductie. Aan het einde van de presentatie, Tweede dag zong een huiveringwekkende cover van Partons klassieker ‘Jolene’.
De Governors Awards worden niet op televisie uitgezonden, en zoals Will Arnett bij de inleiding van de avond opmerkte: “Er zijn geen reclameblokken. Het orkest wacht niet om voor iemand te spelen. Niets houdt ons tegen om het te doen totdat de zon opkomt.” Het ontspannen karakter van de show geeft de winnaars de ruimte om rond te dwalen met hun toespraken en geeft huidige Oscar-kanshebbers ook de kans om met kiezers te praten.
In een hoek van de balzaal vind je misschien regisseurs Richard Linklater, Noah Baumbach en Joachim Trier verwikkeld in een debat over wie beter is, Jean-Luc Godard of Francois Truffaut, een terugkeer naar de Franse New Wave, geïnspireerd door Linklaters scherpzinnige eerbetoon “Nieuwe golf.” Aan de andere kant van de kamer vergeleek Sydney Sweeney, die Cruise voor het eerst ontmoette, aantekeningen over gebroken botten. Buiten vertelde Iñárritu regisseur Ryan Coogler (“Sinners”) over zijn volgende film, met Cruise in de hoofdrol. (“Het klinkt gek,” zei Coogler.)
Iedereen dacht aan Cruise, behalve misschien aan de Spaanse regisseur Oliver Laxregisseur van de geweldige thriller “Schreeuw,” die niet wisten dat de acteur een ere-Oscar ontving. Mensen hebben mij hun favoriete cruisefilms aangeboden. Directeur Eva Vittorio (“Sorry, Baby”) ging met “Edge of Tomorrow.” Shih-Ching Tsou (“The Left-Handed Girl”) koos voor “Top Gun.” (“Ik werd verliefd”, zegt ze.) En Coogler koos een wildcard en koos voor de dwangmatig herbekijkbare komedie “Cocktail” uit 1988.
“Het was de favoriete film van mijn ouders, dus ik keek er de hele tijd naar”, zegt Coogler. “Ik weet dat het geen zin heeft.”
Ethan Hawkedie ‘The Last Movie Stars’ maakte, een zesdelige documentaire over Paul Newman en Joanne Woodward, herinnerde zich hoe Newman zijn ere-Oscar in 1986 niet wilde hebben. Hij hoopte er meteen een te winnen. Een jaar later won hij de hoofdrolspelertrofee voor ‘The Colour of Money’, waarin, ja, Cruise de hoofdrol speelde.
“Cruise had voor ‘Magnolia’ moeten winnen, een van de beste optredens uit mijn leven,” vertelde Hawke me. “Mijn vermoeden is dat dit de eerste van vele Oscars voor Tom Cruise zal zijn. Hij zal dit honorarium ontvangen en daarna nog vier in de komende twintig jaar.”
Je zou kunnen zeggen dat Thomas jaren geleden een competitieve Oscar had moeten winnen voor een groot aantal films, inclusief zijn buitengewone werk bij het creëren van de single-block setting in de wijk Bed-Stuy in Brooklyn voor de Spike Lee-film. “Doe het juiste.” Verwijzend naar zijn reis om een visuele verhalenverteller te worden, herinnert Thomas zich dat hij opgroeide in ‘een van de ergste sloppenwijken van Philadelphia’, terwijl hij op de veranda Shakespeare, James Baldwin en Tennessee Williams las, ondergedompeld en vervoerd.
“Lokale bendes keken op mij neer en noemden mij een mietje”, zei Thomas. ‘Maar dat mietje groeide op met een aantal geweldige regisseurs.’
Cynthia Erivo van “Wicked” overhandigde Allen haar Oscar en zei: “Miss Debbie kennen is weten dat ze weigert dromen te laten vervagen en dat ze de vastberadenheid heeft om ze waar te maken.”
‘Ikzelf heb het geluk haar als mijn tante te mogen beschouwen,’ voegde Erivo eraan toe.
Allen’s 50-jarige carrière omvat onder meer het zeven keer choreograferen van de Oscars, evenals films als ‘Forget Paris’ en ‘A Jazzman’s Blues’. Tot zijn productiecredits behoren onder meer Steven Spielbergs historische drama ‘Amistad’ uit 1997. Ze is waarschijnlijk het meest bekend als actrice in de televisieserie ‘Fame’ uit de jaren tachtig, waarvoor ze ook de choreografe was. Zijn non-profit dansacademie is een instelling in Los Angeles.
Allen noemde de Dodgers, haar echtgenoot (Los Angeles Lakers-legende Norm Nixon) en natuurlijk Oscar.
‘Het is alsof ik getrouwd ben…sorry, Norm,’ zei ze, terwijl ze het standbeeld wiegde. “Ik zal hem zeker meenemen naar mijn werk en hem dichtbij me houden om me eraan te herinneren, niet aan wat ik heb gedaan, maar aan wat ik krijg, nodig heb en moet doen.”
