Marathi-actrice Girija Eikbekend van haar veelgeprezen optredens in Taare Zameen Par, Shor in the City en Jawan, staat opnieuw in de schijnwerpers. Deze keer is het geen project, maar een look die viraal is gegaan op sociale media. Fans noemen haar de nieuwe “National Crush”, verbluft door haar eenvoud, gratie en natuurlijke charme. Te midden van deze aandacht, Girija hij sprak ook over een verontrustende persoonlijke ervaring uit zijn jeugd.
‘Een jongen raakte mijn rug aan en verdween’
In een recent interview met The Lallantop sprak Girija over de onaangename incidenten waarmee hij door de jaren heen te maken heeft gehad. Eén zo’n moment betrof een zeer onaangename ontmoeting in een lokale trein.“In lokale treinen is het helaas heel gewoon geworden dat mensen je aanraken en weglopen, of expres tegen je aan botsen. Je moet altijd voorzichtig zijn”, zei ze, terwijl ze zich een voorbeeld van zo’n incident herinnerde waarbij een jongen zich ongepast tegenover haar gedroeg.Girija zei dat hij op reis was toen de jongen plotseling van achteren verscheen. “Ik weet niet waar het vandaan kwam, want ik heb niets gehoord. Misschien naderde het van de zijkant”, zei hij.Girija beschreef het moment als volgt: “Hij streek met zijn vinger over mijn rug – van mijn nek tot aan mijn billen – en draaide zich toen snel om.”Tegen de tijd dat hij kon verwerken wat er was gebeurd, was de jongen al weg. Ze kon hem niet identificeren en wist ook niets over hem.
‘Mijn moeder tolereerde pesten nooit’
Girija vertelde ook nog een herinnering uit haar schooltijd: die waarin ze uiteindelijk een jongen sloeg die haar regelmatig pestte. Die ervaring, zei ze, vormde haar aanvankelijke begrip van het pleiten voor zichzelf.Vervolgens vertelde ze hoe de vrouwen in haar familie, vooral haar moeder, haar benadering van moed en confrontatie beïnvloedden.
“Ik had echt geluk. Mijn grootmoeder, mijn moeder, alle vrouwen met wie ik ben opgegroeid, degenen die mij hebben opgevoed, kwamen altijd op tegen pesten. En niet op een stille en stille manier, maar op een heel open en krachtige manier. Ik heb mijn moeder gedurende mijn hele jeugd fysieke gevechten zien voeren.Wat als iemand haar opzettelijk duwde of ongepast aanraakte, omdat die dingen gebeuren, toch? Op drukke plaatsen zal iemand tegen je aan botsen, iemand zal je aanraken en weglopen – het blijft gebeuren.Mijn moeder draaide zich onmiddellijk om, pakte de persoon bij de halsband en immobiliseerde hem absoluut. Ik zag altijd die felle kant van hem in de openbare ruimte: hoe alert hij was, hoe bewust hij bleef. Ze was nooit iemand die wegliep terwijl ze met haar tas zwaaide alsof er niets was gebeurd.
