ABC’s “Happy Days” gaf de wereld een aantal geweldige afleveringen en een aantal echt enge afleveringen… maar het gaf ons vooral een gevoel. Er zijn weinig andere sitcoms die zo flagrant onrealistisch zijn als Garry Marshalls pseudo-jaren ’50-kijk op de levens van jongeren uit het Midwesten, wat het des te indrukwekkender maakt dat de show herhaaldelijk de nostalgische harten van de kijker weet te raken. Of je dat tijdperk nu echt hebt meegemaakt of niet, er is iets intrinsiek herkenbaars aan de manier waarop ‘Happy Days’ de goede oude tijd weergeeft. Dit wordt natuurlijk enorm geholpen door de grote cast van sympathieke en excentrieke personages in de show, waarbij de zachtaardige Richie Cunningham van de toekomstige grote regisseur Ron Howard de serie als eerste verankert. Fonzie van Henry Winkler nam het over op een manier die hem zou vervloeken met jaren van typecasting.
De elf seizoenen van ‘Happy Days’ waren een langzame maar gestage beweging op een roltrap van ‘kleine, relatief diepgewortelde inzetten’ naar ‘fuck it, here’s a space invader’ en verder – en nadat de sprong naar het surrealistische was gemaakt, ging de show nooit echt van het gaspedaal af. Daarom hoeven we bij het samenstellen van een lijst met “Happy Days”-afleveringen om naar te kijken alleen de goede en de slechte te nemen. De volgende lijst is eigenlijk een verzameling van groot “Happy Days”-momenten, niet noodzakelijkerwijs allemaal Geweldig die. Dat is een deel van de charme van de show, hè?
Hollywood: Deel 3 (seizoen 5, aflevering 3)
Ga je gang en bekijk de volledige driedelige ‘Hollywood’-verhaallijn als je wilt. De dubbelaflevering ‘Hollywood’, die de eerste twee delen compenseert, opent het beruchte seizoen 5 van ‘Happy Days’. Als je echter maar tijd hebt voor één aflevering die de popcultuur definieert, zoek dan niet verder dan de derde, toepasselijk genaamd: ‘Hollywood, deel 3’. Dit is de Aflevering ‘Happy Days’ die aanleiding gaf tot de term ‘jumping the shark’, die het exacte moment is gaan definiëren waarop het verhaal van een show voorbij het punt van herstel waagt. In dit specifieke geval is het letterlijk springen over een haai op waterski’s.
In de eerste twee afleveringen van ‘Hollywood’ spannen de omstandigheden zich samen om van Arthur ‘Fonzie’ Fonzarelli een potentieel tieneridool te maken. “Hollywood, Part 3” is vooral bekend vanwege de vete van de Fonz met de onwaarschijnlijk genoemde strandzwerver uit Los Angeles, California Kid (James Daughton). Aangespoord door de jongen trekt Fonzie de door hem gekozen kleding aan voor de uitdaging – zijn iconische geoliede leren jack ongemakkelijk gecombineerd met een zwembroek – en waterski’s recht over een hongerig uitziende tijgerhaai.
Er zijn hier ook andere dingen aan de hand, waaronder de voortdurende introductie van Fonzie’s neef Chachi (Scott Baio) in de show en de verrassende hoeveelheid aandacht die Hollywood krijgt voor Richie Cunningham. Het moment van springen met de haai overschaduwt echter al het andere, zowel in de aflevering (het is precies zo stom als het klinkt) als in de culturele tijdsgeest. Als zodanig is elke liefhebber van popcultuur het aan zichzelf verplicht om te zien waar het allemaal om draait.
Raad eens wie er naar Kerstmis komt (Seizoen 2, Aflevering 11)
Het is Fonzie. Fonzie komt met Kerstmis. Dit seizoen biedt ons echter een verrassend diepe duik in het leven van zijn opkomende, met leer beklede karakter.
In “Guess Who’s Coming to Christmas” kan Fonzie duidelijk nergens Kerstmis doorbrengen, maar is hij te koppig om het aan iemand toe te geven. Het is zo’n geweldig uitgangspunt om de vakantie van een personage te redden dat de aflevering het voor alles uitmelkt. Fonzie lanceert eerst de Pompadour tegen dat specifieke type giftige mannelijkheid dat de persoon zelf pijn doet. Zelfs als Richie en Howard (Tom Bosley) ontdekken dat het momenteel niet goed gaat in Fonzieland, zal de smeerder absoluut niet toegeven hoe bedroefd hij is bij het idee om de vakantie alleen door te brengen. Zelfs als hij heel goed weet dat de situatie voorbij is, blijft hij een aanstaande luxe kerstreis in scène zetten om verre familieleden te bezoeken, en gooit hij alles behalve de gootsteen naar mensen die hem proberen te helpen, alleen uit angst om op een liefdadigheidszaak te lijken.
Hiermee wordt de aflevering even een puzzel van het vinden van een manier om Fonzie’s Kerstmis te redden van de man zelf. Nadat een defecte robot de kerstman het excuus biedt om hem midden in Cunninghams idyllische kerst te hijsen, gaat de show verder met zijn laatste act: een ontroerende ontmoeting met de Fonz voorop en in het midden, waarbij zijn optreden slechts kort wordt onderbroken om degenen die weten dat ze zijn dag hebben gered, sluw te complimenteren.
Henry Winkler is hier op zijn hoogtepunt en brengt Fonzie’s innerlijke verdriet over terwijl hij nog steeds zijn koelheid als een pantser draagt. Deze zeldzame kwetsbaarheid biedt een kijkje in de Arthur Fonzarelli achter de Fonz-gevel, en de aanblik van hem die alleen zit ravioli uit blik te eten zal het hart van de kijker doen zinken.
Richie Reageert (Seizoen 3, Aflevering 6)
‘Richie Fights Back’ is veruit de meest ‘Happy Days’-aflevering op deze lijst, ondanks het onconventionele uitgangspunt. Alle ingrediënten voor een geweldige aflevering van de show zijn aanwezig: maximale interactie tussen de hoofdpersonen, grappige gaststerren en mensen die verrassende kanten van zichzelf laten zien.
De aflevering kondigt Pat Morita’s toekomstige status als popcultuurlegende aan en erkent het karakter van restauranteigenaar Arnold Takahashi als vechtsportmeester… wat uiteraard een voorafschaduwing is van Morita’s uiteindelijke rol als Mr. Miyagi in de serie “The Karate Kid”. Het is ook een Fonzie-verhaal, aangezien de vaste smeerder van de show uiteindelijk de gepeste en niet gerespecteerde Richie Cunningham traint om met zijn pestkoppen, Frankie (Ken Lerner) en Rocko (Jeff Conaway), om te gaan. Maar het allerbelangrijkste is dat dit een verhaal is over Richie, waarin de jongeman zijn eigen manier vindt om met zijn tegenstanders om te gaan, wat duidelijk heel anders is dan de versie die anderen hem hebben voorgeschoteld.
“Richie Fights Back” slaagt erin om in zijn tijd een hele coming-of-age-verhaallijn te omvatten. Richie besteedt het grootste deel van de aflevering aan het ontvangen van brutale en vaak vernederende lessen van anderen, voordat hij uiteindelijk leert de dingen te doen zoals hij dat moet doen. “Happy Days” kan soms verrassend diep gaan, en hoewel deze aflevering het achter een aantal grappen verbergt, is het zeker een van die gevallen.
Een date met Fonzie (seizoen 3, aflevering 10)
“A Date With Fonzie” is “Happy Days” op het hoogtepunt van zijn kracht. Op zijn sterkst zou de show van een simpele dubbele date een iconische aflevering kunnen maken die veel plezier oplevert en twee nieuwe personages introduceert die op zichzelf tv-kampioenen zouden worden.
In deze aflevering lijdt Richie onder zijn gebrek aan succes op het datingfront, dus het is tijd voor de populairste man in het ‘Happy Days’-universum om Amor te spelen. Helaas maakt Fonz een strategische fout als het erop aankomt Type van meisjes die Richie misschien leuk vindt, en regelt een dubbeldate met twee vrouwen uit zijn eigen kring: brouwerijarbeiders Laverne DeFazio (Penny Marshall) en Shirley Feeney (Cindy Williams). Klinken die namen bekend? Dat zouden ze moeten doen.
“Happy Days” was een spin-off-machineen geen van de shows die het voortbracht was zo beroemd als ‘Laverne en Shirley’. De spin-off duurde acht seizoenen nadat “A Date With Fonzie” als stealth-piloot diende voor de avonturen van het duo. “Laverne and Shirley” heeft het universum technisch gezien altijd gedeeld met de moedershow, en er hebben af en toe cross-overs plaatsgevonden. De spin-off-serie begon echter wilder te experimenteren, van een seizoen met een militair thema tot het veranderen van de setting naar Californië. Een van de beste vrouwelijke vriendschappen in de tv-geschiedenis het eindigde uiteindelijk en de show werd in de wei gezet. ‘Laverne and Shirley’ was echter een fantastisch avontuur, en ‘A Date With Fonzie’ is waar het allemaal begon.
Mijn favoriete Orkan (Seizoen 5, Aflevering 22)
Toen ‘My Favorite Orkan’ werd uitgezonden, bevond ‘Happy Days’ zich stevig in het post-jump-the-shark-tijdperk, en wat is een betere aflevering om dat duidelijk te maken dan een aflevering waarin daadwerkelijk een buitenaards wezen te zien is? Gelukkig heeft “My Favorite Orkan” er een aanzienlijk reddende genade: een dappere jonge komiek genaamd Robin Williams.
Williams’ eerste hitserie, ‘Mork & Mindy’, maakt deel uit van de ‘Happy Days’-franchise, en de sitcom met buitenaards thema begon toen Williams creëerde een ondermaats “Happy Days” -script dat de spin-off waardig was. Deze gekke aflevering toont onze eerste ontmoeting met Mork of Ork, die naar de aarde komt op zoek naar een volkomen normaal menselijk exemplaar om mee naar huis te nemen, en richt zich onmiddellijk op Ritchie. Natuurlijk heeft Arthur Fonzarelli hier iets over te zeggen.
Is ‘Mijn favoriete orkan’ belachelijk? O ja. Is dit een goede aflevering van “Happy Days”? Op zichzelf niet, nee. Williams is echter een absolute natuurkracht die het verhaal op zijn schouders draagt en moeiteloos voortzet. Met grenzeloze energie verandert hij wat een dieptepunt ooit had kunnen zijn, vergelijkbaar met ‘Hollywood, deel 3′, in een van de grappigste en meest vrolijk belachelijke momenten van de show. Het karakter van Mork en Williams’ vertolking van hem bleek meteen een winnaar, en de titel van de aflevering bleek al snel profetisch toen de aanbidding van het publiek Mork in zijn eigen spin-offshow belandde… en Williams op weg naar het sterrendom zette.
