Addison Rae loopt een kraampje binnen bij Bob’s Big Boy in Burbank en beveelt: Wat nog meer? – zwarte koffie en een chocolademilkshake.
De zanger, acteur en sociale media-persoonlijkheid is op een David Lynch late trap; dit is natuurlijk de plek waar de overleden regisseur jarenlang elke middag kwam om zich tijdens het schrijven aan die volgorde te houden.
“Ik ging onlangs naar een vergadering en zei dat ik de avond ervoor naar ‘Wild at Heart’ had gekeken”, zegt Rae, die 25 is. Ze draagt een strakke spijkerbroek, hakken en een loszittende Harvard-hoodie, en ze draait de veters van haar sweatshirt tussen haar vingers terwijl ze praat. “Ze waren zo verbaasd. Ik dacht: ‘Is dit niet gewoon een van de dingen die je moet weten als je in deze branche werkt?'”
In juni bracht Rae haar debuutalbum “Addison” uit, dat ze in Zweden opnam met producers Elvira Anderfjärd en Luka Kloser. Fris maar loom, sensueel maar enigszins sinister, de LP klinkt alsof Britney Spears Lana Del Rey speelt (of misschien andersom) – een slimme en elegante set waterige electropop-jams die steeds iets vreemdere wendingen nemen dan je zou verwachten.
“Addison” heeft lovende kritieken gekregen en honderden miljoenen streams verzameld; de single “Diet Pepsi” alleen al overschrijdt een half miljard op Spotify. Voor Rae, die opgroeide en ervan droomde om vanuit haar geboorteplaats Lafayette, Louisiana, naar Los Angeles te verhuizen, was het succes van het album een nieuwe stap in een entertainmentreis die begon met de doe-het-zelf-dansvideo’s die ze als tiener op TikTok plaatste (waar ze nu meer dan 88 miljoen volgers heeft).
Toch maakte het haar ook tot een favoriet onder smaakmakers die haar misschien nog niet gezien hebben in de smiley 2021 Netflix-tienerkomedie.”Hij is dit allemaal.” In februari zal Rae tijdens de 68e jaarlijkse Grammy Awards strijden om de felbegeerde prijs voor beste nieuwe artiest, een categorie waarin ze haar competitie opneemt. Alex Warreneen voormalig collega van het collectief Hype House, ooit dominant op TikTok.
Veel van de reacties op je album, de energie, waren eigenlijk: wacht, dat is best gaaf.
Ik zal een overwinning behalen waar ik die krijg (lacht). Ik voel me echt op mijn gemak in deze ruimte waar iedereen denkt dat alles wat ik doe middelmatig zal zijn en dat ik iets beters doe dan dat en dat zij verrast zijn. Ik denk echter dat dat zal veranderen.
Wat zit er volgens jou achter de lage verwachtingen? Natuurlijk komt dat deels doordat je een vrouw bent en dit de wereld is waarin we leven.
Saai.
Dan is er nog de TikTok van dit alles. Je zei dat je op TikTok begon te dansen als een soort haast naar de poortwachters van entertainment. Hoe was het om de lof van die poortwachters te verdienen?
Hoe zelfverzekerd ik ook ben in mijn proces en mijn artistieke visie, het is erg vleiend. Een tijdje begon ik mezelf ervan te overtuigen dat het me niets kon schelen. En ik denk eigenlijk dat het een geweldige manier was om het album te maken. Mensen waren erg sceptisch, zelfs de mensen die ervoor kozen mij nu te omhelzen. Dat is leuk. Ik ben blij dat ze van gedachten zijn veranderd.
Je hebt duidelijk het juiste album gemaakt. Heb je erover nagedacht wat het verkeerde album zou zijn?
Het label was absoluut niet blij met ‘Diet Pepsi’ als eerste nummer. Ze zeiden: “Wij denken niet dat dit is wat mensen van je verwachten.”
Je kreeg een idee van wat mensen dachten zij waren wachten?
Ik denk dat er een idee was van hoe mijn muziek zou moeten klinken.
Welke was het?
Slecht? Gemeen of zielloos of misschien gewoon een beetje oppervlakkiger, denk ik. En sowieso houd ik van oppervlakkige muziek. Toen ik mijn eerste single uitbracht, “Geobsedeerd” (in 2021) was het grotendeels gebaseerd op wat ik dacht dat ik wilde worden als artiest. En na verloop van tijd veranderde alles. Godzijdank voor de critici: zonder hen was ik misschien doorgegaan met het maken van muziek als ‘Obsessed’ en had ik mezelf niet gedwongen om dingen te proberen die mensen niet hadden verwacht.
Ook al zei je dat je op de jouwe wacht’De sterren zijn blindmoment voor ‘Obsessed’.
Blijkbaar. “Obsessed” is een leuk popnummer en ik denk dat het zijn liefde zal krijgen.
Je vriendin Rosalie gezegd Rolling Stone over jou: “Ik hou van de manier waarop het de Amerikaanse popster uit de jaren 2000 terugbrengt naar het heden.” Komt dit overeen met waar jij zin in hebt?
Ik weet het niet, het is een beetje verwarrend. Ik denk dat mijn muziek net zo actueel is als een conglomeraat van mijn leven. Ik was een kind in de jaren 2000 en ik ben opgegroeid met het kijken naar alles in de jaren 2000, dus daar ben ik natuurlijk mee opgegroeid. Mijn moeder keek altijd MTV. Maar ik denk dat de jaren 2000 een poptijdperk waren dat nooit meer zal worden herhaald. Het was allemaal zo nieuw. Het was een tijdperk van onmiskenbaar sterrendom, waarin pop niet bang was om provocerend en riskant te zijn.
Ik beschouw die periode als het moment waarop pop volledig zelfbewust werd. Het optreden van elke popster was een optreden van een popster.
Ik zie het perfect. Ik waardeer mensen die zeggen dat ik voorzichtig of strategisch ben. Dat geeft mij eigenlijk veel lof, want ik denk niet dat dat altijd het geval is. Als je zegt dat je een popster wilt worden, bedoelen mensen iemand als Britney, Gaga of Rihanna – er is een idee van wat popster betekent. Het maakt me niet zoveel uit om een popster te zijn. Ik wil gewoon een ster zijn.
Addison Rae treedt in oktober op in Terminal 5 in New York.
(Christopher Polk/Billboard via Getty Images)
Is het jouw prioriteit bij de Grammy’s om Alex Warren te verslaan?
Ik heb daar geen plannen voor (lacht).
Is het een eer om genomineerd te worden?
Echt waar! Ik was geschokt. De avond voordat de nominaties werden aangekondigd, zeiden mijn managers: “Moeten we samenkomen en dit bekijken?” Dat legt zoveel druk op hem. Ik heb me altijd afgevraagd wanneer deze mensen video’s plaatsen waarin zijzelf reageren op de nominaties: wat als het niet zou gebeuren? Ze hebben confetti en ze verblazen het gewoon niet?
Wat heb je uiteindelijk gedaan?
Ik dacht: laten we misschien naar de Tower Bar gaan, en als dat niet gebeurt, laten we dan gewoon ontbijten en proberen de dag normaal door te brengen. Toen dacht ik: misschien willen we daar niet zijn, want als dat zo is geleden Als er iets gebeurt, wil ik kunnen reageren zoals ik wil. Dus gingen we naar het kantoor van mijn manager en het was erg koud. Ik had alle keuzelijsten bekeken en de enige plek die voorspelde dat ik genomineerd zou worden was Pitchfork. Dus de kansen waren niet goed voor mij. Toen zeiden ze mijn naam: ik had zoiets van (hij snakt naar adem). Dat was alles wat ik kon zeggen.
Heb je de gezien valse e-mail rondgegaan waar je de Recording Academy bedankt?
Oh mijn God, ik heb het gezien. Trouwens, mensen geloofden het. Misschien zou ik dat ook hebben gedaan: ik ben echt goedgelovig. Niemand heeft enig idee wat echt is.
Ik moest de specificiteit van de nep bewonderen, met de ChatGPT-prompt en zo.
Nee, wie heeft dit gedaan?
Een deel van het gesprek over de Grammy’s, vooral met jou en Alex, ging over het openstellen van de show voor muzikanten die niet-traditionele wegen naar succes hebben bewandeld. Voelden de Grammy’s voordat je werd genomineerd als een wereld tot je beschikking?
Ik dacht niet dat het iets was Niet het zal om deze reden gebeuren. De mensen komen uit Disney, dat niet zo artistiek of geloofwaardig werd geacht als andere routes.
Ook al duurde het Miley Cyrus voordat ‘Flowers’ een Grammy won.
Dat is gek. Ik denk dat dit mij de hoop gaf dat alles evolueert: dat wanneer iets aandacht en gesprek verdient, het dat ook zal krijgen, waar het ook vandaan komt.
Het lijkt erop dat we in een tijdperk van rivaliteit tussen popmeisjes leven. Bent u het daarmee eens, en zo ja, stoort u dit?
Zo hoeft het niet te zijn, maar ik snap het: het is leuk. Historisch gezien is er altijd sprake geweest van vriendschappelijke of misschien zelfs vijandige concurrentie tussen mensen. Ik denk dat het heel natuurlijk menselijk is om een norm van iemand anders te willen overtreffen. Ik geef niet echt om mezelf. Ik denk dat het wegneemt waarom ik deze dingen wil doen.
Kun je het vermijden? Neem Taylor Swift versus je vriend Charli XCX als voorbeeld. Ik vraag me af of u zich genoodzaakt voelt een standpunt in te nemen.
Ik denk dat we het zullen moeten zien. Maar er is nog veel meer bij al deze dingen. Er zijn mensen die vreemde dingen doen en ik probeer ze te vermijden.
Wat zijn de vreemde dingen?
Nou, weet je, dat kan ook achter de schermen zijn: producenten en drama in het schrijven, ideeën en back-end gesprekken. Volgens mijn gegevens met Luka en Elvira hadden we met iemand samengewerkt – of geprobeerd hem ergens in te betrekken – en dus vonden we het niet echt nodig. Geen slecht bloed. Toen was deze persoon plotseling met iemand anders gaan werken, en de zaken leken op elkaar. De tijdlijn van dit alles was erg verwarrend en interessant.
Ik ben het niet eens met dit verhaal.
Ik heb er nooit over gesproken.
Dus zelfs als ik rondsnuffel…
Je zou het niet weten. Ik bedoel, ik denk dat er mensen zijn die misschien dingen weten. Maar ik heb geen interesse om tot de kern van de zaak te komen. Het is zo irrelevant.
Elvira Anderfjärd, van links, Addison Rae en Luka Kloser in het Grammy Museum in Los Angeles in augustus.
(Rebecca Sapp/Getty Images voor The Recording Academy)
Je zei dat je eraan werkte om van je zuidelijke accent af te komen. Hoe zou jij het doen?
Ik heb een heel goed Engels accent, dus ik denk dat ik goed ben in accenten. Mensen zeggen dat ze het nog steeds kunnen horen bij een bepaald woord of een bepaalde zin.
De interne monoloog in je hoofd: met of zonder een zuidelijk accent?
Het is zonder.
Dit is nu gewoon jouw stem.
Ik denk het wel, ja. Het is alsof ik method-acting doe (lacht). Als ik thuiskom en bij mijn familie ben (mijn grootmoeder heeft een heel sterk Cajun-accent), komt het eruit. Ik ga gewoon niet om met iemand die een zuidelijk accent heeft; ik woon hier nu bijna zes jaar. Als ik dronken ben, komt het er soms uit.
Toen je naar Los Angeles verhuisde, je wilde zingen, dansen en acteren. Heeft uw succes in de muziek uw acteerambities een nieuwe vorm gegeven?
Ik heb het gevoel dat het voor mij allemaal hetzelfde is: ik wil gewoon optreden, en waar dat zijn thuis vindt, daar steek ik mijn energie in. Ik zou niet zeggen dat ik elke avond op tournee voordat ik het podium op ging, noodzakelijkerwijs in de beste stemming van mijn leven was. Op sommige avonden huil je voordat je verder gaat, en dan gedraag je je op een manier die deze voorstelling voor mensen opvoert. Ik ben over het algemeen erg ambitieus. Ik hou ervan om grote dromen na te jagen, en als dat komt in de vorm van een geweldig script of een regisseur waar ik echt van houd en die ik vertrouw, dan ben ik daar zeer toegewijd aan.
Je interesse in performance is nog steeds breed.
Ik denk niet dat we het ooit zullen beperken. Ik weet niet waarom dat zou moeten. Iemand als Barbra Streisand is iemand van wie ik altijd heb gehouden en die ik bewonder. Ook Judy Garland. Zelfs Marilyn Monroe. Ik bedoel, ze deed alles. Ik denk alleen maar: waarom zou je het niet allemaal willen doen?
