Precies tien jaar na zijn lancering in de ruimte onthult Tim Peake de lessen die hij in de ruimte heeft geleerd en wat de toekomst in petto heeft voor de openbare ruimtevaart
Astronaut majoor Tim Peake voerde een ongemakkelijke maar gewichtloze achterwaartse salto uit en verklaarde dat met nauwelijks verborgen vreugde leven in een baan het was “absoluut spectaculair.” De eerste Brit die het Internationale Ruimtestation bezocht en een ruimtewandeling maakte, via hem konden we allemaal plaatsvervangend onze droom verwezenlijken om astronaut te worden. Tien jaar later, nu 53, heeft hij niets van het kinderlijke enthousiasme verloren dat ons hart veroverde, vertelt The Spiegel: “Het geweldige uitzicht op planeet Aarde is waarschijnlijk veruit het meest bijzondere in de ruimte zijn. Het is indrukwekkend om de Melkweg te zien opkomen: 200 miljard sterren in ons sterrenstelsel, en dat is ook ongelooflijk bijzonder.”
Aanstaande maandag om 11.03 uur – precies het moment waarop Tim tien jaar geleden, op 15 december 2015, de ruimte in explodeerde – zal er een massale lancering van een papieren raket plaatsvinden op de Universiteit van Londen. Wetenschap Museum. Scholen in het hele Verenigd Koninkrijk zullen ook worden uitgenodigd om deel te nemen aan een les van Tim, die live wordt uitgezonden vanuit het museum, na een dag vol gratis activiteiten georganiseerd door de astronaut op zondag.
OM MEER TE WETEN: De vrouw van de NASA-astronaut beweerde dat ze het slachtoffer was van ‘de eerste misdaad in de ruimte’, maar ze loog
Tim zegt: “Er zullen explosieve liveshows zijn en kinderen kunnen leren hoe ze een raket de ruimte in kunnen lanceren.” Tim was de eerste astronaut die het equivalent van de marathon van Londen in de ruimte liep en herinnert zich dat hij opstijgt vanaf de lanceerplaats in Kazachstan alsof het gisteren was. Zwaaiend naar de menigte mensen die zich voor de lancering hadden verzameld, liep hij zij aan zij met de Russische commandant Yuri Malenchko en de Amerikaanse NASA-astronaut Tim Kopra, voordat hij de Sojoez-raket betrad.
Maar toen het luik dichtging, werden ze in stilte gedompeld. “Er vond een echte verschuiving plaats van al dat geroezemoes en activiteit naar het naar boven gaan in de raket”, zegt Tim. “In de capsule, wanneer het luik sluit, verandert alles. Er zijn slechts drie mensen als sardientjes in een doos verpakt, wachtend tot het blauwe aanraakpapier oplicht. Dat is het moment waarop je al het andere afsluit en je gewoon concentreert op datgene waarvoor je al zoveel jaren hebt getraind.”
In de Sojoez bevindt zich de afdalingsmodule voor lancering en terugkeer, en de orbitale module, een krappe, klokvormige capsule die compacte leefruimte biedt voor de bemanning. Het duurde zes uur voordat de Sojoez van 7 ton het 400 ton wegende ruimtestation bereikte en om 17.33 uur arriveerde.
Maar de astronauten openden het luik pas om 19.58 uur. Pas toen ze er zeker van waren dat de verbinding tussen de twee vliegtuigen luchtdicht was, gingen ze het ruimtestation binnen, dat de komende zes maanden Tims thuis zou worden. De baan van de aarde heeft Tim – die in Chichester woont met zijn vrouw Rebecca, 51, en hun zonen Thomas, 16, en Oliver, 14 – een schat aan buitenaardse geneugten gegeven.
Zijn meest memorabele was ongetwijfeld de ruimtewandeling. “Ik zal het nooit vergeten”, zegt hij. “Het is één ding om in de ruimte aan te meren, wat hetzelfde is als uit Moonraker lopen, maar het is iets anders om een ruimtepak aan te trekken en naar buiten te gaan. Het gevoel van gevaar is voelbaar. Je bevindt je in een omgeving waar je niet zou moeten zijn, maar het is ook ongelooflijk mooi, vredig en stil om omringd te zijn door het universum. Daarbuiten zwevend in de ruimte is de meest bijzondere ervaring ooit. Het zijn in de ruimte heeft me geleerd dat deze planeet de mooiste planeet is die ik ooit heb gezien, en dat dit de achtergrond is aan het oneindige universum. Begrijp dat we er zorg voor moeten dragen.”
Tijdens haar missie nam het deel aan meer dan 250 wetenschappelijke experimenten en betrok het ook 2 miljoen schoolkinderen in heel Europa bij ten minste 30 projecten. Nu gepensioneerd, maar nog steeds een wetenschapsambassadeur, TechnologieEngineering and Mathematics (STEM) heeft een passie voor het inspireren van de volgende generatie ontdekkingsreizigers, ingenieurs en wetenschappers.
Het lopen van de marathon van Londen, vastgebonden aan de loopband van het ruimtestation met een bungeekoord dat aan een harnas was bevestigd, om niet weg te vliegen, was een andere intergalactische prestatie. Hij voltooide de virtuele route – ten behoeve van de Prince’s Trust (nu The King’s Trust) – in 3 uur, 35 minuten en 21 seconden, terwijl hij via een videoverbinding andere lopers onder hem door de straten van Londen zag racen.
Door de lage zwaartekracht hoefden de benen van Tim slechts 80% van zijn werkelijke gewicht te dragen. “Je zou kunnen zeggen dat we in zekere zin vals spelen, maar de realiteit is dat als je al dat gewicht op je sleutelbeen hebt, je in deze voorwaartse positie wordt gedwongen”, legt hij uit. “De loopband was ongelooflijk smal, waardoor ik niet in mijn normale tempo kon rennen. Het is een beetje zoals wanneer modellen over de catwalk gaan en de ene voet voor de andere moeten zetten: zo moet je een beetje rennen.
“Drie en een half uur lang wordt je bloedcirculatie afgesloten als je dit belachelijke harnas draagt, en je moet je echt concentreren op de precisie van elke voet die je neerzet, zodat je niet struikelt. Na ongeveer een uur wilde ik wanhopig uitstappen, dus ik werd sneller en sneller, omdat ik het zo snel mogelijk wilde afmaken. Ik zou zeggen dat het moeilijker is om een marathon in de ruimte te lopen, maar tegelijkertijd de marathon van Londen live kunnen zien, heeft me echt geïnspireerd.”
Ook herstelden zijn spieren sneller, omdat hij van de loopband kon zweven zonder zijn volledige lichaamsgewicht op zijn vermoeide benen te leggen. Maar hij slaagde er niet in zijn aardse tijd te verbeteren. Toen hij in 1999 de marathon van Londen liep, finishte hij in 3 uur en 18 minuten. Sprekend over de wonderen die hij vanuit de ruimte heeft gezien, waaronder de Sahara, het Amazone-regenwoud en de Himalaya, zegt Tim dat de combinatie tussen de prachtige bezienswaardigheden en het dagelijks leven adembenemend was.
Tim, die op 19-jarige leeftijd bij het leger ging, piloot werd bij de luchtmacht en zich vervolgens in 2009 bij het astronautenkorps van de European Space Agency voegde, zegt: “Er is bijna een kloof tussen normaliteit en ontzag en verwondering. Aan de ene kant werk je heel hard en aan de andere kant loop je door het raam en zie je plotseling de aarde onder je. “Je ziet dit prachtige uitzicht op het noorderlicht ’s nachts, of een onweersbui, en het laat je verbaasde mond openhouden.”
Terwijl hij ongeveer 400 kilometer boven de aarde cirkelde, keek Tim graag naar de planeet vanuit de Cupola van het ruimtestation – een uniek observatiedek met zeven ramen – en deelde hij zijn beelden en gedachten op sociale media. “Als je de Aurora en het kleine stukje atmosfeer ziet dat ons tegen de ruimte beschermt, begrijp je precies wat onze planeet doet om ons te beschermen tegen een vijandige omgeving.”
De strook atmosfeer, hoewel opmerkelijk dun, strekt zich technisch gezien uit over duizenden kilometers, versmelt met de ruimte en vervaagt geleidelijk. “In het Apollo-tijdperk – ze zeiden dat we hier kwamen om te zien wat er op de maan was – maar wat we echt ontdekten was de planeet Aarde”, zegt Tim, die op 18 juni 2016 terugkeerde naar het land.
Dit jaar zijn er vijfentwintig, het Internationale Ruimtestation zal in 2031 buiten gebruik worden gesteld. Geavanceerde technologie en hoge onderhoudskosten zullen betekenen dat het zal worden vervangen door meerdere commerciële ruimtestations. Tim zegt: “Ruimtetoeristen hebben de afgelopen tien jaar tien tot twaalf dagen in het ISS doorgebracht. Naarmate het gemakkelijker en goedkoper wordt om de ruimte te bereiken, zien we dat steeds meer mensen dat doen.”
Maar terwijl zanger Katja Perry zich bij een volledig vrouwelijke bemanning voegde om in april van dit jaar de ruimte in te gaan, zal het nog enige tijd duren voordat gewone mensen naar de maan en terug kunnen vliegen, aangezien het momenteel meer dan £ 40 miljoen kost. Intussen staan er nog steeds serieuze ruimtemissies op stapel. Artemis II is een door NASA geleide bemande missie die vier astronauten op een tiendaagse vlucht rond de maan en terug zal sturen, met een lancering gepland voor begin 2026. De maanvlucht zal dienen om systemen te testen voor toekomstige landingen. China het heeft nu zelfs een eigen ruimtestation.
Tim vervolgt: “Ik ben een voorstander van het gebruik van de ruimte voor de wetenschap en voor het welzijn van iedereen. Ik denk niet dat er een enorme publieke belangstelling bestaat om vermogende mensen te zien genieten van een snelle zes minuten gewichtloosheid in de ruimte. Dat gezegd hebbende, in de jaren twintig en dertig waren het alleen zeer rijke mensen die over de Atlantische Oceaan vlogen.
“Tegenwoordig is het betaalbaar voor een veel groter percentage van de bevolking. Over 100 jaar zouden we een transportsysteem kunnen zien dat je in 45 minuten (via de ruimte) van Londen naar Sydney zou brengen en dat voor een groot percentage van de mensen betaalbaar zou kunnen zijn. We zouden terug kunnen kijken naar de rijke mensen en beroemdheden die de ruimte in gingen en denken dat dit nog maar het begin is.”
OM MEER TE WETEN: “Ik heb drie maanden in het ISS doorgebracht en ontdekte dat de ruimte een bijzondere geur heeft”
