In ons tijdperk van talloze streamingplatforms leven de meeste mensen in de valse overtuiging dat bijna elke film die ooit is gemaakt, in een of andere vorm of op een manier beschikbaar is. Dit is simpelweg niet het geval. Er zijn duizenden verloren films en talloze films die in gedegradeerde formaten bestaan zonder een fatsoenlijke 35 mm-afdruk. In het geval van deze laatste films tenzij een dure restauratie nodig isze zullen altijd schaduwrijk lijken. En naarmate de tijd verstrijkt, kunnen streamingversies van deze films, af en toe geript van een oude VHS-versie (geformatteerd om op een 4×3-scherm te passen), eenvoudigweg verdwijnen (op welk punt je gedwongen wordt om op zoek te gaan naar een illegale kopie).
Het Vikingverhaal “When the Raven Flies” van Hrafn Gunnlaugsson bevindt zich momenteel in zo’n gevaarlijke toestand. Uitgebracht in 1984 en genomineerd voor de IJslandse inzending voor Beste Internationale Speelfilm (later Beste Buitenlandse Film) tijdens de Academy Awards van dat jaar (het stond niet op de shortlist), dit verhaal uit de 9e eeuw over een Ier die wraak wil nemen op de Vikingen die zijn ouders hebben vermoord. is momenteel te zien op YouTube in een artistiek bijgesneden 480p-presentatie. Ik betwijfel of dit de manier is waarop de 77-jarige Gunnlaugsson de voorkeur zou geven aan zijn film /Film wordt beschouwd als een van de 14 beste Vikingfilms ooit gemaakthet bekijken waard, maar wat de reden ook is, dit is alles wat we hebben. En dat is jammer, want Gunnlaugssons film is een uniek stuk in het Vikingfilmgenre.
When the Crow Flies is een Vikingfilm gemaakt als een spaghettiwestern
Je wist waarschijnlijk niet dat je een op Yojimbo geïnspireerde Vikingfilm nodig had, maar When the Crow Flies is een onweerstaanbaar brutaal vervolg op de klassieker van Akira Kurosawa. De riff uit Sergio Leone’s spaghettiwestern “A Fistful of Dollars”. (De films van Gunnlaugsson werden ‘Cod Westerns’ genoemd.) Jakob Þór Einarsson speelt Gestur, een Ier die naar IJsland is gereisd om twee rivaliserende Vikingfracties tegen elkaar uit te spelen als middel om bloedige wraak te eisen voor de koelbloedige moord op zijn ouders. Er zit hier een interessant aspect in het feit dat zijn nog levende zus, een naamloos personage gespeeld door Edda Björgvinsdóttir, als kind door de Vikingen werd ontvoerd en niet bereid is hem bij zijn taak te helpen.
Ook interessant: de wapens. Er zijn geen epische zwaardgevechten in ‘When the Crow Flies’. In plaats daarvan wordt een groot deel van de gevechten gedaan met messen, die vaak worden gegooid (à la James Coburn in “The Magnificent Seven” of Tomas Millian in “The Big Shootout”). Ik ben verre van een Viking-geschiedenisliefhebber, maar blijkbaar is dit voor die tijd historisch gezien niet accuraat (hoewel het ontbreken van bijlen, die ze gebruikten, merkwaardig is). Gunnlaugsson, die duidelijk met een laag budget werkt, maakt in ieder geval optimaal gebruik van deze beslissing en kadert de actie met veel aandacht voor de voor- en achtergrondpositie van zijn acteurs. Dit is geenszins een gepolijste film, maar Gunnlaugsson heeft een gepassioneerde enscenering, wat ik tegenwoordig niet kan zeggen over de meeste digitale filmmakers.
Je zou “When the Raven Flies” op YouTube eens moeten bekijken, al was het maar omdat je nooit weet wanneer die video zal verdwijnen. Laten we hopen dat Gunnlaugsson op een dag geld kan inzamelen om zijn film te restaureren.
