Het eerste acteeroptreden van Kurt Russell vond plaats in 1962, toen hij een personage speelde genaamd Kevin in de sitcom ‘Dennis the Menace’. Hij was 11 jaar oud. Russell trad in de voetsporen van zijn vader, Bing Russell, die een behoorlijk inkomen had verdiend als bijrol in vele, vele televisieshows uit de jaren vijftig. Bing was ook eigenaar van een honkbalteam in de minor league, dus de jonge Kurt volgde ook de passies van zijn vader voor de sport. Als jonge man dacht Russell er zelfs vaak over om te stoppen met acteren om een carrière in honkbal na te streven. Er moest een speciale programmering worden geregeld zodat Russell kon blijven acteren.
Walt Disney zag echter iets in de jonge Russell, wetende dat de jongen heel goed een van de grootste supersterren van het bedrijf zou kunnen zijn. Russell praatte vaak over hoe hij en Walt in de Disney-kantoren rondhingen, pingpong speelden en over films praatten. Blijkbaar gebruikte Disney Russell als klankbord, in een poging erachter te komen waar het jonge publiek filmisch in geïnteresseerd zou kunnen zijn. In 1966 tekende Russell een tienjarig contract met Disney en werd, zoals Walt voorspelde, de best scorende ster van de studio van de jaren zeventig. Beroemd, de laatste memo die Disney ooit schreef vóór zijn dood in 1966 was er eenvoudigweg de uitdrukking “Kurt Russell”.
Russell verscheen in verschillende lichte films voor Disneywaaronder films als “Mosby’s Raiders”, “The Horse in the Grey Flannel Suit” en “Follow Me, Boys!” In 1969, toen Russell 18 was, speelde hij echter in de film ‘The Computer Wore Tennis Shoes’, waarin hij een personage speelde genaamd Dexter Riley, een student aan het fictieve Medfield College. Het zou uiteindelijk de eerste van drie Disney-films worden met Russell als Dexter in de hoofdrol en zich afspelen op Medfield College, samen met “Now You See It, Now You Don’t” en “The World’s Strongest Man”.
Kurt Russell speelde in de jaren zestig en zeventig in Disney’s Dexter Riley-films
Disney’s eerste film op Medfield College was de komedie “The Absent Professor” uit 1961 van Robert Stevenson, een sciencefictionvoertuig voor Fred McMurray. In die film bedenkt de titulaire professor, Ned Brainard, een natuurkundig tartende rubberachtige substantie die hij flubber noemt, een materiaal dat kinetische energie absorbeert terwijl het stuitert. Die film werd gevolgd door Stevensons vervolg uit 1963, ‘Son of Flubber’, een film die onderzoekt wat er zou gebeuren als je Flubber aan een universiteitsvoetbalteam zou geven. Overigens werden die films in 1997 opnieuw gemaakt als een Robin Williams-voertuig, simpelweg getiteld ‘Flubber’. Het universum van Medfield College is enorm en gevarieerd.
Toen het in 1969 tijd werd om een Kurt Russell-voertuig te maken, keerde Disney terug naar Medfield College voor ‘The Computer Wore Tennis Shoes’, een film over een onschuldige, respectabele tiener genaamd Dexter Riley. Russells personage repareert de enige computer van zijn universiteit (een enorme machine, zo groot als een kamer) wanneer een storm buiten een stroomstoot in de computer veroorzaakt, waardoor deze wordt geëlektrocuteerd. In plaats van hem te doden, verandert de bliksem echter de hersenen van Dexter, en hij wordt net zo functioneel als, nou ja, een computer, waardoor hij verschillende academische competities kan winnen (tot zijn verbazing). Natuurlijk keren de hersenen van Dexter aan het einde van de film terug naar normaal en worden er waardevolle levenslessen geleerd.
En ja hoor, “The Computer Wore Tennis Shoes” bleek een kaskraker. Dexter Riley werd gecreëerd als een aantrekkelijke, flexibele alleman, dus Disney gebruikte het personage (terwijl Russell hem speelde) snel opnieuw voor Robert Butler’s film ‘Now You See It, Now You Don’t’ uit 1972, waarin Dexter onzichtbaar wordt gemaakt. Dit was niet eens de laatste keer dat Dexter tijdelijk superkrachten kreeg.
Disney en Russell hebben meer films over Medfield College gemaakt dan je zou denken
“Now You See It, Now You Don’t” ziet Dexter opnieuw aan het werk in de laboratoria van Medfield College tijdens een onweersbui. Deze keer geeft bliksem een van zijn experimentele vloeistoffen onzichtbaarheidskwaliteiten. Je kunt het over iemand heen wrijven en onzichtbaar maken, en het vervolgens gewoon afwassen met water. Een ander terugkerend element in de films van Medfield is dat de hogeschool, ondanks dat het een particuliere universiteit is, altijd op de rand van een financiële ineenstorting staat. Daarom vindt Dexter voortdurend nieuwe manieren om het open te houden.
Dexter Riley’s derde film was de film van Vincent McEveety uit 1975, ‘The World’s Strongest Man’. Opnieuw heeft Medfield geld nodig, en opnieuw levert een van Dexters wetenschappelijke experimenten een stof op die bevoegdheden verleent. Deze keer is het een chemisch verbeterde ontbijtgranen die Dexter superkracht geeft na het eten ervan. De film culmineert vervolgens met een gewichtheffenwedstrijd voor een lucratieve sponsoring van een nationaal graanbedrijf. Ja, technisch gezien is dit een pro-dopingfilm, zij het een uiterst dwaze en luchtige film.
Overigens was de stad Medfield ook het decor voor de Disney-film “The Shaggy DA” uit 1976. In die film speelde Russell echter niet de hoofdrol.
In 1995 stond het er nog een andere Medfield universiteitsfilm in de vorm van Peyton Reeds televisieremake van ‘The Computer Wore Tennis Shoes’, met in de hoofdrol Kirk Cameron als Dexter Riley. Het uitgangspunt is min of meer hetzelfde: een stroomstoot downloadt een geautomatiseerde encyclopedie rechtstreeks naar Dexters hersenen, waardoor hij superintelligent wordt. De cast bestaat verder uit Larry Miller, Dean Jones, Dan Castellaneta en Paul Dooley. Het wordt niet zo goed herinnerd, behalve misschien door Disney Channel-obsessieve mensen uit de jaren 90.
Tussen de drie “Flubber” -films, de vier Dexter Riley-films en “The Shaggy DA” bevinden zich dus acht Medfield College-films. Het is een geheel eigen filmisch universum.
