Van Roberto Scucci
| Gepubliceerd
1987 Nachtzicht het is een van die films die zo vertrouwd aanvoelt, ook al heb je hem nog nooit eerder gezien. Het speelt zich af als een van die goedkope horrorfilms die je om drie uur ’s ochtends tegenkomt nadat je in slaap bent gevallen met iets anders, het soort waarin je wakker wordt en niet zeker weet of het echt is. Je probeert het de volgende dag aan vrienden uit te leggen, maar ze blijven volhouden dat je het allemaal hebt gedroomd omdat het te stom lijkt om te bestaan.
Dat is eerlijk gezegd de beste manier om het te omschrijven Nachtzichten waarschijnlijk de beste mentaliteit om ernaar te kijken. Het is een low-budget bovennatuurlijke horror die aanvoelt als gemaakt voor tv en zich afspeelt als een koortsdroom, heel erg in lijn met de vreemdere hoeken van Tubi waar films gaan leven omdat niemand anders streamen de dienst lijkt dapper genoeg om ze te hosten. Als het idee van een spookachtige videorecorder die de toekomst voorspelt, samen met de impliciete satanische rituelen die mogelijk worden gemaakt door welke tape je er ook in stopt, aantrekkelijk klinkt, dan heb je geluk, want Nachtzicht is volledig rond dat exacte uitgangspunt gebouwd.
Een worstelende schrijver en zijn gekwelde videorecorder
Nachtzicht vertelt het verhaal van Andy Archer (Stacy Carson), een worstelende schrijver uit Kansas die naar de stad verhuist in de hoop groot te worden. Om de kosten laag te houden, betaalt hij wekelijks om in een vervallen motel te wonen, bevolkt door prostituees en allerlei lui, terwijl hij op zoek is naar een vaste baan bij een plaatselijke videotheek. Daar ontmoet hij Jill Davies (Shirley Ross), een wijze en vastberaden werknemer voor wie hij al snel een romantische aantrekkingskracht ontwikkelt.
Terwijl hij werkt aan wat naar hij hoopt de volgende grote Amerikaanse roman zal zijn, ontmoet Andy Vinnie (Tony Carpenter), een dief op laag niveau en een aspirant-gangster. Nadat Andy hem heeft gered van een aanval door een groep misdadigers, toont Vinnie zijn waardering door Andy een tv en videorecorder mee naar huis te laten nemen vanuit zijn appartement, zich er totaal niet van bewust dat de apparatuur wordt geleverd met satanische bagage eraan vast.
Zodra Andy de installatie thuis heeft, begint het creatief voor hem te werken. Hij begint in een alarmerend tempo horrorverhalen te vertellen, zich er niet van bewust dat de videorecorder hem in trance-achtige toestanden brengt waardoor hij lange tijd uit het oog verliest. Wanneer hij eindelijk beseft dat elk verhaal dat hij schrijft werkelijkheid wordt, verandert de horror van abstract naar persoonlijk, waardoor Andy, Vinnie en Jill direct in gevaar komen als hij er niet in slaagt te voorkomen dat het apparaat zijn leven overneemt.
Het soort kaas waar je naar wilt kijken
Gevuld met acteurs waar ik nog nooit van had gehoord en gefilmd met wat leek op de meest betaalbare handcamera’s die halverwege de jaren 80 verkrijgbaar waren. Nachtzicht het is voor een groot deel een gemakkelijk horloge omdat het zijn low-budget esthetiek volledig omarmt. Er zijn niet veel speciale effecten, maar er is genoeg om het idee te verkopen. TV-schermen bloeden, statische elektriciteit stroomt de kamers binnen en in de meeste gevallen ook Satanische rituelen die Andy over de rand duwen, vinden plaats op een scherm binnen het scherm, meestal omgeven door een buitensporig aantal kaarsen voor extra dreiging.
Andy’s langzame afdaling in waanzin is ook erg leuk om naar te kijken, omdat hij zo gefocust is op het worden van een schrijver dat hij zich totaal niet bewust is van de duidelijke waarschuwingssignalen die zich om hem heen opstapelen totdat het te laat is. Denk er eens over na Nachtzicht als de versie van een failliete student Videodroom en je weet precies waar je aan begint. Het is natuurlijk een beetje ruw aan de randen, maar het idee is solide, en als je in de juiste gemoedstoestand bent (lees: half slapend op de bank), is hier veel plezier te beleven.
Zoals de meeste geweldige B-films, Nachtzicht wordt momenteel gratis gestreamd op Tubi.
