Van Roberto Scucci
| Gepubliceerd
Ik denk dat je moet vertrekken met Tim Robinson is een van die sketchcomedyshows waar je van houdt of een hekel aan hebt, afhankelijk van je gevoel voor humor. Als je tot het laatste kamp behoort, moet je op zijn minst de Bijbelse hoeveelheid werk respecteren die in elk deel zit, want het is werkelijk verbazingwekkend.
Nadat ik de sketch “Coffin Flop” voor de honderdste keer had gezien, moest ik weten wat voor soort productie zo’n absurd uitgangspunt ondersteunde: lichaam na lichaam dat uit een stuk hout komt en op de grond valt. “Coffin Flop” duurt slechts 127 seconden en toont 13 lijken (ongeveer één op de vijf naakt) die midden in de begrafenis uit doodskisten tevoorschijn komen, waarbij elk lichaam als een lappenpop door de ceremonie rolt.
Ik maak me hier helemaal geen zorgen over!
Toonaangevende propmaker Joe Holliday herinnert zich dat hij op één dag 28 doodskisten heeft neergeschoten op de Mountain View Cemetery in Altadena, Californië. Echte doodskisten zijn duurzame constructies die zijn ontworpen om tientallen jaren ondergronds afgesloten te blijven, dus moesten Holliday en zijn team afneembare bodems ontwerpen die gemakkelijk konden worden vervangen en weer kapot konden worden gemaakt volgens het drukke schema van de show.
Nog indrukwekkender was dat elke kist slechts door vier dragers werd gedragen in plaats van zes, zodat de flops duidelijk op camera konden worden vastgelegd. Gelukkig zorgde de casting voor lichtgewicht artiesten die gemakkelijk konden worden opgetild voordat ze op overtuigende wijze door de dubbele bodems crashten alsof het echte lijken waren.
ALS Doodskist Flop wordt intenser, de watervallen worden uitgebreider. Stuntacteur LJ LaVecchia kreeg het meeste te maken met mishandeling, omdat hij speciaal werd ingehuurd vanwege zijn vermogen om grote klappen op te vangen en van trappen te rollen zonder gewond te raken. Holliday, die ook meewerkte De Eric Andre-shoween productie die berucht is vanwege het voortdurend vernietigen van sets, en beweerde op één dag meer doodskisten te hebben gebroken tijdens het werken aan “Coffin Flop” dan dat hij bureaus kapot had gemaakt in een heel seizoen waarin hij met Andre werkte.
Totale toewijding aan het bit
Omdat “Coffin Flop” is ontworpen als een realityshow waarbij legitieme cameraploegen eenvoudigweg verschijnen op begrafenissen en wachten tot de chaos zich ontvouwt, is het logisch dat kijkers zoveel hoogwaardige flops in zo’n korte tijd zouden zien verpakt. De schets zou niet gelukt zijn als er maar een paar afleveringen waren geweest waarin de onlangs overledenen nog een laatste keer werden vernederd vóór de begrafenis.
Het uitgangspunt alleen al is hilarisch, maar wat het echt verkoopt, is het besef hoeveel moeite er is gestoken in het produceren van twee minuten snelvuurspel. Het harde werk heeft zijn vruchten afgeworpen, want ik kan niet door sociale media scrollen zonder clips te zien van Tim Robinson, Corncob TV of ‘Coffin Flop’. Dat soort toewijding krijg je gewoon niet van een SNL productie, en er gaat geen dag voorbij dat ik niet dankbaar ben dat Tim Robinson de juiste studio heeft gevonden om zijn merk van absurdistische genialiteit tot leven te brengen nadat hij afscheid heeft genomen van een al lang bestaand instituut.
Ik denk dat je moet vertrekken met Tim Robinson wordt gestreamd op Netflix.
