In wat grotendeels ongelijk is geweest Zaterdagavond live seizoen (wankel geschreven schetsen, overmatig vertrouwen op cameo-optredens, en een aanzienlijk rookie-contingent dat moeite had om zijn plek te vinden en zich aan te passen aan meer gevestigde spelers – om maar een paar problemen te noemen), Melissa McCarthyZijn zesde keer als presentator van de vereerde late-night show was een duidelijk hoogtepunt van seizoen 51.
De stand-upcomedian die actrice werd, nam de leiding over Studio 8H over met een reeks gekke personages die het uitgangspunt tot komisch goud verheven: een brood-en-boter SNL recept waar de zwaargewichten met het roer van Lorne Michaels goed aan zouden doen om terug te keren. Alsof de tweevoudig Oscar-genomineerde actrice zichzelf tegenover wie dan ook moest bewijzen, bevestigde haar vertrek waarom ze daar tussen staat een van de meest aanwezige hosts in de geschiedenis van de serie.
Na een solide Cold Open met een absoluut scherpe Colin Jost (terwijl hij zijn optreden hernam als Pete Hegseth, de dronken, pestende voormalige presentator van Fox News die minister van Oorlog/Defensie werd), betrad McCarthy het podium voor zijn openingsmonoloog. Een van de zwakste delen van de nacht, de Alleen moorden in het gebouw de aluin koos voor een showcase van praktische grappen, fysieke komedie en talloze cameo’s van standaardacteurs, wat leidde tot een gemengde start die een eerbetoon was aan de magische vakantievibes van New York City.
Vanaf dat moment was de show echter een meesterwerk van komische timing, scherp schrijven en uitstekend tempo. Het is moeilijk om een opvallende schets van de avond te kiezen, maar “UPS Delivery Driver” lijkt wat McCarthy zo’n onuitwisbaar, betrouwbaar en grappig talent maakt te combineren met SNL’s beste instincten: schetsen over ogenschijnlijk gewone mensen die zo ongewoon zijn dat ze even verbijsterend als waanzinnig hilarisch zijn.
In de zes minuten durende sketch wordt McCarthy’s Donna bijeengeroepen voor een vergadering door personeelsmanagers Carol (Ashley Padilla) en Ed (Mikey Day) om een klacht van een klant te bespreken die voortkomt uit een reeks Ring-cameravideo’s, waarin te zien is dat Donna steeds cartoonachtigere vandalisme pleegt vanwege een persoonlijke wrok die ze koestert nadat ze hun tuin is binnengelopen. Geconfronteerd met het bewijsmateriaal – het onregelmatig openen van pakjes, het weggooien van afval, het sturen van een levende vleermuis door het open raam – doet Donna alsof ze flauwvalt terwijl ze ook de stoel de deur uit duwt.
‘Als je flauwvalt, hoe kun je dat dan doen, Donna?’ ‘ zegt Ed op geërgerde monotoon. Er is veel nodig om Day Break te maken, maar deze schets biedt volop mogelijkheden, waarbij het oude castlid hier en daar de hele tijd een verstikkende lach uitstraalt.
Maar het hoogtepunt komt wanneer Donna, nadat ze heeft gezegd dat ze ‘verder is gegaan’, wordt geconfronteerd met een nieuwe video waarin ze op de veranda van de klant aan het plassen is. Wanneer Donna een officiële politieverklaring van de cliënt krijgt over zijn indiscretie, gooit Donna snel het papier neer en doet alsof ze weer flauwvalt, waardoor Carol en Ed haar naam op verschillende tonen van ergernis herhalen terwijl laatstgenoemde het papier uit Donna’s opeengeklemde kaken grist.
‘Dus dat is het, toch? Dit is het voor mij. Ga je me ontslaan, nadat ik dit bedrijf de beste zeventien dagen van mijn leven heb gegeven?’ zegt Donna en vraagt waar ze thuishoort, als ze niet in een UPS-truck zit. Met een clou eindigt de sketch met een korte aankondiging voor de USPS, die vakantiechauffeurs nodig heeft.
Een andere opvallende film is ‘Free Sample’, met McCarthy als een eenzame vrouw die op ellendige wijze een arbeider speelt die haar in een supermarkt een monster geitenkaas aanbiedt als een groots gebaar van romantiek. De sketch biedt een van de eerste grote kansen voor nieuwe speler Jeremy Culhane om te schitteren, aangezien hij een geweldige groove vindt als een onhandige, laaggeplaatste werknemer die zich aan het einde van de sketch hulpeloos aangetrokken voelt tot McCarthy’s onaangename koper.
Gezien de inherente beperkingen en uitdagingen van een live format, SNLMVP’s hebben op betrouwbare wijze deel uitgemaakt van zijn vooraf opgenomen materiaal. Vanavond was daarop geen uitzondering, met het wilde “A Helping Hand”. Een toneelstuk over goedkope reclamespots met kerstthema, de schets begint met een oudere McCarthy die worstelt om sneeuw uit haar tuin te scheppen. Wanneer een jongen uit de buurt haar door het raam ziet, komt hij tussenbeide om te helpen, zich niet bewust van wat deze alliantie binnenkort zal brengen. Kort daarna ziet hij een pestkop (Marcello Hernandez) de sneeuwpop van het kind neerhalen, en in plaats van hem weer op te bouwen, is zijn vredesaanbod het vastbinden, blinddoeken en uitkleden van de aanvaller, hem achterlatend op het gazon van het kind, samen met een tiental sneeuwballen om naar zijn buik te gooien (geschilderd met een schot in de roos). De situatie escaleert vanaf dat moment alleen maar als McCarthy hem een pistool aanbiedt nadat hij is bekogeld met sneeuwballen en prostituees voor als hij wordt afgewezen door een klasgenoot. Een echt twist-einde, waarin het kleine meisje haar helpt weg te komen met de moord op haar moeder, onderstreept de boodschap: “Vriendelijkheid, geef het door”.
Andere opmerkelijke momenten: een schets met Bowen Yang en McCarthy als eigenzinnig getrouwd stel in Yonkerswiens excentrieke kerstdecor niet zo charmant is als hun seksuele dynamiek, en ook standaard schets van het dinerbolwerkdat geeft Andreas Dismukes genoeg ruimte om de rol te spelen van een al te enthousiaste en melodramatische presentator, die dreigt weg te rennen en benzine slurpt als zijn vrienden niet akkoord gaan met een wekelijkse bijeenkomst.
Weekend Update serveerde zijn traditionele gerechten, met een aantal behoorlijk stevige grappen. Opmerkelijk was de grap van Jost dat president Donald Trump de “prestigieuze vredesprijs in het voetbal ontving… en dat is de reden waarom de trofee de knoestige handen van Trump laat zien die de aarde naar de hel slepen.” Een ander betrof de belofte van Trump om zijn MRI-resultaten vanaf oktober vrij te geven: “Hij heeft gewoon wat meer tijd nodig om ‘geniaal’ te schrijven na het woord ‘beroerte’.”
Nadat nieuw castlid Veronika Slowikowska en tweedejaars Jane Wickline samenwerkten voor een Een soort digitale korte film ‘Cyber Monday’.met een techno-hyperpop anthem in de stijl van Charli XCX is het duo vanavond terug, met McCarthy in de gelederen. De videoclip voor ‘Cousin Planet’ – over de hereniging met geliefde, vreemde neven en nichten tijdens de feestdagen – ontlokte nostalgie uit de jaren 2000 met WordArt-graphics, gepixelde buitenaardse wezens en duidelijk Gen Z-absurdistische humor.
En last but not least de muzikale gast Dijonde openingsshow. Met de nummers “HIGHER!” en “Nog een baby!” de singer-songwriter betrad met vertrouwen en gemak het felbegeerde podium. Met hypnotiserende alternatieve/neo-soulnummers heeft de levendige Grammy-genomineerde onafhankelijke artiest, die voor enkele van de grootste namen in de muziek heeft geproduceerd, een hoogtepunt in zijn carrière opgenomen nadat hij na meer dan tien jaar in de industrie gestaag doorbrak.
