Van Roberto Scucci
| Gepubliceerd
Elke keer dat ik een gesprek voer, ontspoort het vrijwel onmiddellijk door feitenonderzoek op mijn smartphone, en het is de ergste ervaring die je kunt hebben als je iemand probeert te leren kennen. Tijdens wat ik ‘vroeger’ graag noem, was ijdel gebabbel de manier waarop je mensen leerde kennen terwijl je een verscheidenheid aan onderwerpen behandelde. Het onderwerp zelf deed er niet toe, maar de logica erachter was waardevol om te laten zien hoe iemands geest werkt via persoonlijke anekdotes en geleefde ervaringen.
Tegenwoordig kan iedereen zijn telefoon tevoorschijn halen, een statistiek aftasten en een volgens hem definitief antwoord geven, waardoor het gesprek onmiddellijk wordt beëindigd omdat er niets meer te ontdekken valt. Als we het gevoel hebben dat we langzaam van onze menselijkheid worden ontdaan telkens wanneer de nieuwsgierigheid wordt verpletterd door gegevens, geef dan de feitenzoekers op smartphones de schuld.
Het leven is meer dan feiten controleren en gelijk hebben
Niemand met een gezond verstand zou beweren dat gemakkelijke toegang tot informatie een slechte zaak is, en daar ben ik het mee eens. Als u een serieuze en weloverwogen beslissing moet nemen, begin dan met onderzoek. We hebben het geluk dat we in een tijd leven waarin je kunt controleren op medische symptomen voordat je de dokter belt of de hoeveelheid luchtdruk controleert die nodig is in de banden van je auto. Dit soort informatie is nauwkeurig, essentieel en gemakkelijk te rechtvaardigen. Geen discussie hier.
Feitenonderzoek via smartphones ontneemt ons collectieve bewustzijn echter van wat ons menselijk maakt: nieuwsgierigheid en gedeelde ervaringen. Denk eens aan de laatste keer dat je met vrienden om tafel zat voor een informeel, geïmproviseerd gesprek. Hoeveel weegt een wolk? Wat zou er gebeuren als je een week lang alleen maar kwallen zou eten? Was er Dax Shepard of Sam Rockwell? Zeven psychopaten? Hun haar en jukbeenderen lijken op elkaar en hun stemmen klinken hetzelfde. Waarom moet iemand tijdens deze hangouts gelijk hebben als je gewoon de tijd probeert te doden en in het moment te leven?
Voordat er sprake was van gemakkelijke toegang tot internet, moest je vertrouwen op logica en nieuwsgierigheid om antwoorden te vinden, ook al waren ze objectief gezien fout, maar op dat moment wel logisch.
Informatie doodt de creativiteit
Nadat ik me tot 2019 tegen deze technologische verandering had verzet, toen ik eindelijk stopte met het gebruik van een klaptelefoon, merkte ik al snel dat ik een informatiezoeker op smartphones werd. Als het aan mij lag, zou ik nog steeds mijn LG Cosmos 3 houden met het volledige toetsenbord en de waardeloze camera. Als iets mijn nieuwsgierigheid wekte, schreef ik het op in het kleine notitieboekje dat ik bij me had (ja, ik was een van die kinderen). Als ik thuiskwam, ging ik achter de computer zitten en deed mijn onderzoek als ik een idee had dat ik wilde ontwikkelen. In de meeste gevallen waren de dode ideeën in het notitieboekje oneindig veel interessanter. Maar toen ze ontwikkeld konden worden met verbeeldingskracht in plaats van met onderzoek, wist ik dat ik goud had gevonden.
De ongelukkige realiteit is dat de prijs van basistelefoonabonnementen langzaam steeg totdat het financieel niet langer zinvol was om alleen maar een data-abonnement te nemen. Wat de transitie voor mij bevestigde, was mijn professionele leven. Hoewel dit technisch gezien geen vereiste is, zijn toegang tot e-mail, productiviteitstabbladen en Slack- en Discord-servers onderdeel geworden van mijn dagelijkse routine, en ik zou mijn carrière niet kunnen doorkomen zonder een smartphone. Ik kon ze niet verslaan, dus sloot ik me bij hen aan.
Rond dezelfde tijd raakte ik in een van de grootste creatieve crises van mijn leven. Een van mijn favoriete dingen in het leven is zijn verveeld. Zo verveeld dat ik gedwongen word iets te doen om mijn tijd op deze planeet lonender te maken. Datzelfde soort verveling domineerde gesprekken als je op pad was met vrienden en plezier had. Er werden hypothetische scenario’s bedacht, games uitgevonden en liedjes geschreven. Films werden actief bekeken en niet passief op de achtergrond afgespeeld terwijl we allemaal in onze respectievelijke hoeken eindeloos zaten te scrollen. Gedeelde ruimtes leken levendiger. Nu lijken het nieuwe plekken om ons verder te isoleren.
We kunnen ons niet langer vervelen, en die verveling was de geboorteplaats van al het interessante.
We leren niet meer van elkaar zoals vroeger
Bij de meeste gesprekken die ik tegenwoordig voer, of hoor, gaat het om iemand die zijn telefoon tevoorschijn haalt, zoals Quick Draw McGraw, om de feiten te controleren en de dialoog te beëindigen. Maar de dialoog zelf wordt steeds interessanter.
Roadtrips vóór de komst van de smartphone waren gevuld met interessante gesprekken, omdat een reclamebord of een willekeurig herkenningspunt een reeks vragen kon oproepen. Die verlaten silo vlakbij de begraafplaats. Was het een stortplaats voor de lichamen van een ongrijpbare seriemoordenaar? Nee. Google zegt dat er vroeger graan werd opgeslagen, maar het land is gekocht en zal binnenkort een Walmart zijn. Stilte.
Er was een tijd waarin ficties werden uitgevonden om de tijd te doden, waarin mensen ideeën zo ver mogelijk pushten op basis van gedeelde kennis en ervaring. Nu verdwijnen die mogelijkheden in naam van informatie. Iedereen kan naar een gedachte zoeken op Medium of een zoekopdracht invoeren in Quora, maar het is niet interessant.
In plaats van de interne logica en wereldbeelden van anderen te vieren, zoeken we snelle antwoorden zonder persoonlijkheid of diepgang. Veel boeiender is het om te horen hoe iemand tot een antwoord komt, goed of fout, omdat dit wordt beïnvloed door zijn eigen ervaringen. Die instinctieve, anekdotische charme hielp ons elkaar beter te begrijpen. En wanneer gesprekken verhit raken, is het gemakkelijker te begrijpen waar iemand vandaan komt, in plaats van te zeggen dat hij/zij helemaal ongelijk heeft; ze verschuilen zich niet achter statistieken, ze laten zien wie ze zijn.
De volgende keer dat u op een feestje bent, aan het dineren bent of in de woonkamer aan het ontspannen bent, weersta dan de drang om informatie op uw smartphone te zoeken. Leun in je gekheid, stel indringende vragen en blijf aanwezig. We spraken met elkaar om elkaar te begrijpen. Nu hoeven we alleen maar de feiten te controleren om te winnen. Misschien is het tijd om te stoppen met gelijk te hebben en weer nieuwsgierig te worden.
