M. Night Shyamalan maakte zijn regiedebuut in 1992 met de semi-autobiografische film ‘Playing with Anger’, een film die, ondanks de bekendheid en het succes van de regisseur, onduidelijk blijft. Hij deed dit door geld te lenen van zijn familie en vrienden, dus het was een heel persoonlijke aangelegenheid. Shyamalan vroeg zijn ouders om associate producers te zijn voor zijn volgende film, ‘Wide Awake’, die een geweldige distributieovereenkomst kreeg van Miramax Films. In 1999 schreef en regisseerde Shyamalan “The Sixth Sense”, een film van $ 40 miljoen die onverwacht $ 672 miljoen opbracht aan de kassa. De film werd ook geanimeerd voor zes Academy Awards, waaronder die voor Beste Film, Beste Regisseur en Beste Scenario.
En dat was slechts een deel van Shyamalans succesverhaal in 1999. Hij was er ook in geslaagd een aantal spraakmakende schrijfoptredens voor grote Hollywood-studio’s binnen te halen; hij stofte de tienerkomedie ‘She’s All That’ af en, relevanter voor dit artikel, schreef mee aan het scenario voor ‘Stuart Little’ van Rob Minkoff, een familiefilm geïnspireerd door E.B. White’s gevierde roman.
White’s roman “Stuart Little” uit 1945 ging over een kleine mensenjongen van een paar centimeter lang, genaamd Stuart, die er bijna precies uitzag als een muis. In het boek wordt Stuart geboren in een mensenfamilie en geeft hij blijk van buitengewone intelligentie, aangezien hij op zevenjarige leeftijd zo slim is als een tiener. Omdat hij zo klein is, kan hij helpen met huishoudelijke klusjes, zelfs als hij ruzie krijgt met de huiskat. In de film wordt Stuart (ingesproken door Michael J. Fox) geadopteerd door een menselijke familie (Geena Davis, Hugh Laurie, Jonathan Lipnicki).
De film was een succes en bracht meer dan $ 300 miljoen op met een budget van $ 133 miljoen, maar kreeg online kritiek van het publiek. Op Rotten Tomatoes gaf het publiek het slechts een goedkeuringsscore van 41%.
Het publiek hield zowel van Stuart Little als haatte het
Opgemerkt moet worden dat “Stuart Little” behoorlijk warme lof ontving van critici. Het heeft een goedkeuringsscore van 67% op Rotten Tomatoes (gebaseerd op 95 recensies), waarbij critici verdeeld zijn tussen denken dat het onschadelijk is en denken dat het flauw is. Een film als ‘Stuart Little’ is een Hollywood-product uit de middenklasse, met geweldige productiewaarden, een aantal geweldige sterren, een paar grappige grappen en net genoeg charme om kinderen geïnteresseerd te houden. Er lijken geen van de kenmerkende wendingen of gekke humor van Shyamalan in de film te zijn verwerkt.
Het publiek hield genoeg van “Stuart Little” om er een bescheiden succes van te maken, maar niet genoeg om het goede recensies te geven. De goedkeuringsscore van 41% van het publiek (gebaseerd op meer dan 250.000 beoordelingen) lijkt over het geheel genomen te denken dat “Stuart Little” frustrerend inconsistent is. Publieksrecensies zijn uiteraard willekeurig en bevatten meestal maar een paar woorden, maar het algemene gevoel lijkt te zijn dat “Stuart Little” lief en schattig is, maar ook een beetje vervelend. Het moet worden opgemerkt dat Stuart is gemaakt via de toen geavanceerde CGI, en het was zijn ontwerp om hem meer muisachtig te maken dan in het boek. Er was zelfs nog minder sprake van Stuarts vindingrijkheid in de film, waardoor hij meer op een liefdevolle kleine dwaas leek dan op een intelligente aberratie.
Als zodanig leek het publiek het gevoel te hebben dat “Stuart Little” niet veel te bieden had. Het was succesvol genoeg om een vervolg te rechtvaardigen, “Stuart Little 2” (2002), eveneens geregisseerd door Minkoff, maar niet geschreven door Shyamalan. De regisseur van “The Sixth Sense” speelde ook geen rol in het direct-to-video geanimeerde vervolg “Stuart Little 3: Call of the Wild” (2006). Michael J. Fox speelde Stuart in alle drie de rollen, en Davis, Laurie en Lipnicki deden ook mee.
In 2002 en 2006 had Shyamalan het druk met “tekens” EN “Dame in het water” respectievelijk.
