Herziening:
Hollywood viert al lang het wraakactiegenre, van Kill Bill en Taken tot Gladiator, waarbij moderne franchises als John Wick de waanzin nog verder opvoeren. Sisu betrad stilletjes deze arena in 2022 en keert nu terug met een vervolg dat volledig aansluit bij de mythos van zijn onsterfelijke held.Jorma Tommila speelt opnieuw de rol van Aatami Korpi, de oude soldaat wiens hele familie werd afgeslacht door de wrede Sovjetofficier Igor Draganov (Stefano Lang). Korpi’s missie is eenvoudig maar diepgaand: zijn huis in Finland herbouwen. Maar voordat hij daar kan komen, ontketent Draganov de volledige kracht van de rebellensoldaten om hem uit te schakelen, maar hij wordt geconfronteerd met een man die weigert te sterven.Schrijver-regisseur Jalmari Helander verspilt geen tijd om de film in de actie te krijgen. Het verhaal begint met Korpi die de overblijfselen van zijn huis ontmantelt en het hout over de grens vervoert. Hij wordt al snel onderschept door Draganovs mannen, wat leidt tot een bloedige achtervolging die zelden stopt. Wat een zinloze actierit had kunnen zijn, wordt verrassend boeiend naarmate de film de woede van Korpi grondt: haar verlangen om te herbouwen, terug te winnen en te wreken geeft zin aan elke moord.De strijd is meedogenloos en creatief. Aanvallen komen van land, lucht en water, en elke reeks biedt nieuwe brutaliteit en koelbloedige vindingrijkheid. De film gaat vaak over in het absurde, maar is zo trouw aan zijn eigen legende dat de overdaad een deel van het plezier wordt. Het is wraakcinema, tot op het bot uitgekleed en bevroren in de verlaten wildernis van het noorden.Tommila is uitstekend als de door de strijd gedragen, bijna stille krijger wiens vastberadenheid luider spreekt dan welke dialoog dan ook. Zijn lichamelijkheid drijft de film. Stephen Lang geniet ondertussen van zijn rol als de losgeslagen antagonist, wat een huiveringwekkende onvoorspelbaarheid met zich meebrengt die de inzet hoog houdt. Hun confrontatie verankert het verhaal met wreedheid en aanwezigheid.De hoofdstukstructuur houdt het tempo strak en de cinematografie van Mika Orasmaa legt de grimmige schoonheid en stille dreiging van het Scandinavische landschap vast, waardoor de film een beklijvende visuele identiteit krijgt.Over het geheel genomen vertraagt dit vervolg bijna nooit. Het is een koud, gewelddadig en zeer bevredigend verhaal over wraak dat adrenaline, spektakel en een hoofdrolspeler biedt waar je alleen maar voor kunt pleiten. Een brutale en vermakelijke voortzetting van de Korpi-mythe.
