Geschiedenis: In deze meta-reboot van de blockbuster Anaconda uit 1997 komen twee jeugdvrienden uit Buffalo samen om een spiritueel vervolg op de film te maken met een klein budget en een skeletachtige, haveloze crew. Maar wanneer ze worden achtervolgd door een echte gigantische Anaconda, verandert hun filmische reis naar de Amazone in een levensbedreigend avontuur. Kan er toch een happy end zijn?Herziening: Achtentwintig jaar is een lange tijd. En wanneer een enorm succesvolle, nostalgische en ooit legendarische film na bijna drie decennia opnieuw wordt opgestart, zijn de verwachtingen begrijpelijkerwijs torenhoog. Zeker als het project grote sterren bevat met bewezen komische en dramatische karweitjes, en als het niet alleen een angstaanjagende reuzenslang belooft, maar ook een gezonde dosis humor. Helaas, Anaconda, hoofdpersoon Zwarte Jack als aspirant-kleinstedelijke filmmaker Doug e Paul Rudd als worstelende acteur van middelbare leeftijd Griff blijkt het een bedrieglijk verpakte horrorkomedie te zijn die op beide punten tekortschiet.Geschreven door de regisseur Tom Gormican samen met co-schrijvers Kevin Etten en Hans Bauer is het uitgangspunt zelf rijp voor een organische komedie. Twee door films geobsedeerde jeugdvrienden komen samen om een klassieker opnieuw te maken, maar zijn vanaf het begin gedoemd. Hun bemanning is een bizarre mix van persoonlijkheden: een excentrieke slangentemmer Santiago (Selton Mello), een mysterieuze vrouw op de vlucht genaamd Ana (Daniela Melchior) en twee andere metgezellen: Kenny (Steve Zahn), een herstellende verslaafde die worstelt met nuchterheid, en Claire (Thandiwe Newton), een onlangs gescheiden vrouw die moeite heeft om richting te vinden. Samen wagen ze zich aan boord van een gammele boot diep de Amazone in, in een poging een film over slangen te maken waarin, voorspelbaar, werkelijk alles wat fout kan gaan, gebeurt.Op papier lijkt de setting ideaal voor een horrorkomedie van epische proporties. Het ongelijke en vaak ongrappige schrijfwerk blijkt echter de grootste ondergang van de film te zijn. Het scenario is zo frustrerend inconsistent dat het de film berooft van zijn inherente entertainmentpotentieel. Terwijl filmmakers herhaaldelijk de draak steken met het gebrek aan creatieve originaliteit in moderne studio’s die franchises eindeloos uitmelken via sequels en reboots, maakt de film zelf zich uiteindelijk schuldig aan het begaan van dezelfde zonde. Er is veel sarcasme rond gevechten over intellectueel eigendom, creatief eigendom en ster-ego’s, en hoewel sommige van deze momenten plaatsvinden, zijn ze te weinig om de beloofde eigenzinnige humor of duistere komedie vol te houden.Visueel is de enorme CGI-anaconda elke keer dat hij verschijnt werkelijk indrukwekkend en zorgt voor momenten van ontzag. Helaas zijn deze momenten van voorbijgaande aard. Er is een opmerkelijk gebrek aan echt enge ontmoetingen met slangen of hartverscheurende avonturenscènes – dezelfde elementen die de originele Anaconda tot een genrefavoriet maakten. De spanning is nooit sterk genoeg om toe te slaan.De cast doet wat ze kan met materiaal dat zowel bite als humor mist. Een groot deel van de eerste helft wordt moeizaam besteed aan het voorbereiden van het podium, terwijl de tweede helft naar een climax snelt die slechts een handvol werkelijk lonende verrassingen biedt. Jack Black, hoewel enigszins afgeschilderd als een vermoeide, uitgeputte man van middelbare leeftijd die zijn regiedromen heeft opgegeven voor een zielszuigende baan om zijn gezin te onderhouden, blijft overtuigend. Hij is in staat om oprecht te lachen, maar het script geeft hem zelden de kans om dat te doen. Paul Rudd doet een oprechte poging om Griff menselijker te maken, maar zijn chemie met Thandiwe Newton werkt nooit helemaal. De overige personages doorlopen grotendeels de bewegingen zonder een blijvende indruk achter te laten.Over het geheel genomen voelt dit opnieuw opgestarte slangenavontuur als een gemiste kans. Het leunt zwaar op nostalgie en de belofte om een grootmoedig wezen nieuw leven in te blazen dat ooit het publiek bang maakte, maar uiteindelijk naar zijn einde toe glijdt zonder ooit zijn tanden te laten zinken. Wat een scherpe, zelfbewuste, opwindende heruitvinding had kunnen zijn, slingert zich in plaats daarvan naar de finish als een grotendeels tandeloos avontuur.
