Geschiedenis: Een man die worstelt om rond te komen, duikt wanhopig in een dodelijke spelshow waarin deelnemers worden opgejaagd door een team huurmoordenaars, geleid door het advies van een bloeddorstig publiek. Kan hij zijn jagers te slim af zijn en deze catastrofale race overleven?Herziening: Wanhopige tijden vragen om wanhopige maatregelen – en dat is wat Ben Richards drijft (Glen Powell) alles riskeren. Ben’s gezinsleven is onlangs werkloos en verteerd door zijn humeur en verkeert in een vrije val. Zijn vrouw Sheila (Jayme Lawson) werkt onvermoeibaar aan vernederende banen om de behandeling van hun zieke zoon te financieren. Wanneer een scan van de tv-kanalen hem naar The Running Man leidt, een brutale realityshow waarin deelnemers letterlijk worden opgejaagd voor de lol en om te overleven, ziet Ben een verwrongen uitweg uit zijn ellende. Zijn woede en roekeloosheid maken hem perfect voor de meedogenloze producer van de show, Dan Killian (Josh Brolin), die zowel beoordelingen als verlossing ziet in zijn nieuwe rekruut. Wat volgt is een zenuwslopend kat-en-muisspel dat niet alleen Bens uithoudingsvermogen, maar ook zijn menselijkheid op de proef stelt.The Running Man speelt zich af in een dystopische wereld die op griezelige wijze de showgedreven cultuur van tv-spelshows uit de jaren 90 weerspiegelt en voelt zowel nostalgisch als verontrustend actueel. Regisseur en co-scenarioschrijver Edgar Wrightsamen met Michaël Bacallinjecteert 1982 Stefan Koning verhaal met hedendaagse zorgen zoals manipulatie van kunstmatige intelligentie, massasurveillance en onze verslaving aan kunstmatig drama. Maar ondanks deze hedendaagse accenten blijft de kern van de film een vertrouwd commentaar op voyeurisme en macht. Wanneer het uitgangspunt enige opschorting van ongeloof vereist – hoe een programma waarin burgermoorden worden uitgezonden aan de verantwoordelijkheid ontsnapt, is het de satirische bedoeling die het binnen redelijke grenzen houdt.Glen Powell geeft een solide wending als een wanhopige man die door omstandigheden in het nauw wordt gedreven, hoewel zijn door woede aangewakkerde optreden al snel voorspelbaar wordt. De emotionele beats manifesteren zich te precies, waardoor er weinig ruimte is voor verrassing. Josh Brolin daarentegen heeft plezier in zijn rol als achterbakse showrunner Killian, ook al grenst de over-the-top slechterik van zijn personage aan karikatuur. De film slaagt er echter in de kijkers betrokken te houden bij het gevaarlijke spektakel dat zich op het scherm afspeelt – een schuldig genoegen dat gedijt op spanning en morele ambiguïteit.De kinetische cinematografie van Chung-hoon Chung e Steven PrijsDe pulserende soundtrack complementeert de meedogenloze achtervolging en zorgt ervoor dat het tempo zelden daalt. The Running Man vindt zijn genre niet opnieuw uit en is zijn publiek niet te slim af, maar levert wel een slimme, snelle survivalthriller op die zowel vermakelijk als tot nadenken stemmend is.Uiteindelijk komt het over als een kijkbare en duister satirische remake. Eén die ons herinnert aan de vreselijk vage grens tussen realiteit en entertainment in het tijdperk van voortdurend spektakel.
