Van Roberto Scucci
| Gepubliceerd
Het ergste dat je als kind kunt leren, is dat de Kerstman niet bestaat, en het is het soort openbaring waardoor je je ouders, die ook de tandenfee zijn, nooit meer wilt vertrouwen. Het enige wat erger is, is Willie T. Soke van Billy Bob Thornton tegenkomen, een gewelddadig dronken kerstman in het winkelcentrum die ook een oplichter en deskundige kluizenkraker is wanneer hij niet wordt betrapt te midden van een kater die zijn vermogens in 2003 afstompt. Slechte Sinterklaas. Ik had de film niet meer gezien sinds mijn vijftiende, toen mijn jeugdige gevoel voor humor vaak de overhand kreeg. Ik ben blij te kunnen zeggen dat ik helemaal niet volwassen ben geworden, want Slechte Sinterklaas Het houdt beter stand dan ik ooit had gedacht.
Of er is het minder waarschijnlijke scenario waarin mijn gevoel voor humor op mijn vijftiende geavanceerder was dan ik dacht, en de film als volwassene bekijken werkt omdat hij absoluut zijn R-rating heeft verdiend en ik nu deel uitmaak van het beoogde publiek. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens tussenin. Slechte Sinterklaas het is het soort film waarvan je ouders niet willen dat je hem kijkt, maar waarvan je weet dat je hem toch wel gaat kijken. Ondertussen hoor je ze in de andere kamer lachen, niet wetende dat je al een bezichtiging hebt geboekt terwijl ze niet thuis waren.
Het mooiste uur van Billy Bob Thornton
Ik weet het heel goed Billy Bob Thornton is een bekroond A-lijstpersonage dat bekend staat om zijn dramatische en doordachte optredens, maar wanneer hij de taak krijgt om de ordinairste versie van zichzelf te zijn voor een ordinaire, out-of-pocket kerstfilm, neemt hij de rol aan van Willie T. Soke, een wandelende ramp die zich voordoet als een vrolijke kerstman in het winkelcentrum die alleen de taak op zich neemt om aan het einde van het seizoen de kluis van het winkelcentrum te breken en met de buit te verdwijnen.
Willie werkt samen met zijn oude handlanger, Marcus Skidmore (Tony Cox), en zweert met pensioen te gaan en legitiem te handelen. Marcus weet dat Willie zichzelf tussen de seizoenen niet aankan en vatbaar is voor gewelddadig drankgebruik, dus hij rekent erop dat hij het jaar daarop terugkeert voor een andere baan, en dat is precies wat er gebeurt.
Willie en Marcus worden nog erger na een reeks dronken afleveringen in Florida en komen weer samen in Phoenix voor een nieuwe lange oplichterij. Ze maken kennis met Bob Chipeska (John Ritter), een winkelcentrummanager die de vakantie schoon wil doorbrengen, en ze gaan meteen op het verkeerde been als Willie zich iets te op zijn gemak voelt in de kleedkamer van het warenhuis met een aantal vrijers. Het hoofd van de beveiliging van het winkelcentrum, Gin Slagel (Bernie Mac), is verrassend cool over Willie’s gedrag, maar houdt hem de hele film op de achtergrond in de gaten.
Thurman Merman komt binnen
Cynisch fietsend tijdens de vakantie ontmoet Willie uiteindelijk Thurman Merman (Brett Kelly), een sociaal onhandige jongen met overgewicht die vaak wordt gepest door pestkoppen. Nadat Willie heeft vernomen dat de ouders van Thurman afwezig zijn en dat hij alleen in een landhuis woont met zijn seniele grootmoeder, besluit Willie daarheen te verhuizen. Thurman is net zo gezond als elke naïeve preteen die nog steeds in de Kerstman gelooft, en hij wordt de perfecte tegenhanger voor Willie, van wie we op dit moment niet eens zeker weten of hij een hart heeft.
Naarmate hun vriendschap, als je het zo wilt noemen, zich ontwikkelt, wordt Willie onbedoeld de mentor van de jongen en leert hem waardevolle lessen over het opkomen voor zichzelf en het herkennen van zijn eigenwaarde. Thurman beantwoordt de gunst door voortdurend aan te bieden sandwiches voor hem te maken, omdat hij denkt dat een goede gastheer dat doet.
Tussen afleveringen van in zijn broek plassen en dronken uitbarstingen in het winkelcentrum door, begint Willie een romantische relatie met Sue (Lauren Graham), een vrouw wiens kerstfetisj haar verblindt voor hoe vreselijk hij is. Sue en Willie beginnen te botsen met lelijken om in hun meest elementaire behoeften te voorzien, maar fungeren uiteindelijk als de facto ouders van Thurman, die niemand heeft om de feestdagen mee te vieren. Ondertussen worden de zaken ingewikkeld in het winkelcentrum, en Gins onderzoek achter de schermen plaatst hem midden in de overval van Willie en Marcus, en hij wil meedoen aan de actie.
Vulgair met een hart van goud
Hoe gruwelijk Willie’s gedrag ook is Slechte Sinterklaashij is niet geheel harteloos. Hij heeft absoluut een heldenboog, maar die is niet schoon of gezond. Het is meer dan rommelig. Hij is vastbesloten zijn dievenlevensstijl op te geven, maar hij blijft in een spiraal terechtkomen, en je kunt zien dat hij legitiem wil gaan, maar daar in zijn huidige staat niet de macht voor heeft. Thurman, naïef als hij is, is verrassend scherp in zijn kritiek als hij besluit te spreken, en zijn onwrikbare vriendelijkheid wordt het duwtje dat Willie verder helpt, ook al beseft hij het nog niet.
Voor een film waarin de Kerstman tegen de beveiliging van het winkelcentrum schreeuwt over zijn verdomde stok, Slechte Sinterklaas het is verrassend gezond als je de vulgariteit negeert en naar de kern van het verhaal kijkt. Ik zeg dit niet om vulgariteit te veroordelen, maar om het te vieren. Het is een moeilijke lijn om te bewandelen, maar Slechte Sinterklaas hij doet het zo gemakkelijk dat het bijna als familie voelt Kerstfilms. Laat het uw kinderen pas zien als ze ouder zijn, want als ze een van de dialogen op school herhalen, krijgt u zeker een telefoontje van de directeur.
Slechte Sinterklaas streamt op Max. Het vervolg, Slechte Kerstman 2 het staat ook op het podium, maar afgezien van de Billy Bob Thornton-scènes is het een veel zwakkere film. Je verliest niet veel door het over te slaan als je verwacht dat het vervolg van hetzelfde niveau is.
