Er gebeurt letterlijk niets in Pluribus aflevering 7

Hallo, Carol. Dit artikel bevat spoilers voor aflevering 7 van “Meer”.

Jongens, ik hoop echt dat iedereen die wekelijks op “Pluribus” afstemt, vooraf weet wat hen te wachten staat. De eerdere shows van maker Vince Gilligan, ‘Breaking Bad’ en ‘Better Call Saul’, bevatten duidelijk veel van zijn DNA, maar leken tegelijkertijd ook iets ouder dan hij. Apple’s tv-serie ‘Pluribus’ daarentegen lijkt al zijn kenmerken in hun puurste, ongefilterde vorm over te nemen – en aflevering 7, getiteld ‘The Gap’, gaat nog verder. Of de kijkers in deze laatste uren bewijzen dat ze genoeg geduld hebben voor deze aanpak, is een andere vraag.

Het is grappig hoeveel er verandert in slechts één week. Nadat aflevering 6 de meest dringende zorg van Carol Sturka (Rhea Seehorn) heeft weggenomen (namelijk of de bijenkorfgeest die de planeet heeft overgenomen haar en de andere overlevenden met geweld zou dwingen zich bij hen aan te sluiten zodra ze erachter kwamen hoe), gaat deze nieuwste aflevering over de gevolgen van die onthulling… en het is waarschijnlijk niet wat iemand had verwacht. Vrij van enige directe zorg voor iemands welzijn, maar niet in staat er iets aan te doen het buitenaardse virus omkeren Omdat niemand anders haar wil helpen, belandt Carol in een schijnbaar onvermijdelijke cyclus van depressies. Wat zich in zijn helft van het plot ontvouwt (de andere helft is de moeizame reis van Carlos-Manuel Vesga’s altijd koppige Manousos) is een oefening in alledaagsheid: doelloze golfspelletjes, vreugdeloze vuurwerkshows en chique diners die zijn eenzaamheid alleen maar verergeren.

Het is een even louche en potentieel controversieel uur ‘Pluribus’ als we al hebben gezien. Om een ​​beroemd ‘Seinfeld’-isme te stelen, er gebeurt niets. Maar voor degenen die bereid zijn zo’n doelbewust tempo te volgen, hier is waarom het werkt.

Het is het einde van de wereld zoals wij die kennen, zoals Carol in zichzelf neuriet in de openingsscènes van ‘Pluribus’ van deze week, maar niet iedereen heeft hetzelfde idee hoe te reageren. Hoewel ze duizenden kilometers van elkaar verwijderd zijn zonder ooit het scherm te hebben gedeeld, spreken de zeer verschillende trajecten van Carol en Manousos in deze aflevering rechtstreeks tot dat idee. Wat het plot betreft, maakt geen van beide enige echte vooruitgang. Carol maakt geen vooruitgang met haar plan om de bijenkorfgeest te bestrijden en de wereld te redden. Manousos staat erop zijn reis van Paraguay naar New Mexico te organiseren, maar slaagt er niet in om ongeschonden door het gelijknamige wildernisgebied Darien Gap, tussen Panama en Colombia, te reizen. De aflevering eindigt precies zoals hij begon, waarbij Carol en Manousos nog steeds aan hun lot zijn overgelaten. Vanuit karakterperspectief kunnen de zaken echter niet méér verschillen.

Misschien beginnen onze twee onbewust verbonden overlevenden eindelijk hun plaats in deze wereld te heroverwegen. De abrupte verdwijning van de bijenkorfgeest uit Carols dagelijkse leven heeft duidelijk zijn tol geëist onze veronderstelde hoofdpersoon ze wordt verteerd door verveling en gebrek aan doel. Haar depressie kost haar bijna het leven, aangezien ze tegen het einde van de aflevering bijna een eigenzinnig vuurwerk recht in haar gezicht laat ontploffen … ze mist haar maar ternauwernood door puur geluk. Carol besluit uiteindelijk dat ze er genoeg van heeft en vraagt ​​Zosia (Karolina Wydra) om terug te komen, snikkend en deze avatar van de bijenkorfgeest knuffelend alsof ze lang verloren vrienden zijn. Voor Manousos dwingt een even wanhopige situatie (met de hulp van enkele dodelijke palmnaalden) hem om zijn wegen opzij te zetten en de korf om hulp te vragen.

Het valt niet te ontkennen hoe langzaam en stil deze aflevering van “Pluribus” werkelijk is, maar laten we het aan Vince Gilligan overlaten om zelfs maar niets te laten lijken iets. Terwijl kijkers al enige moeite hebben gehad om zich aan te passen aan het tempo en het verhaal van de show hoeveel leken in verwarring door een vrij eenvoudig moment in aflevering 2. Deze keer is er echter niet eens de illusie van verborgen details of geheime onthullingen om iemand voor zich te winnen die wordt uitgesteld door een vol uur waarin er eigenlijk heel weinig gebeurt om de plot vooruit te helpen. Misleidende beschuldigingen van ‘filler’ zullen vrijwel zeker volgen, maar misschien kunnen we het idee koesteren dat dit allemaal in dienst staat van het grotere verhaal dat Gilligan in gedachten heeft?

Het grappige van wekelijkse tv-releases is dat kijkers van nature geduld moeten hebben, maar dit lijkt alleen maar het tegenovergestelde te inspireren. Recente shows zoals “The Last of Us” kreeg negatieve reacties onder fans voordat het tweede seizoen zelfs maar uitkwamterwijl anderen harde kritiek opriepen voor eindes die niet aan de verwachtingen voldeden. (Om eerlijk te zijn, die teleurstellende finale van seizoen 2 van ‘House of the Dragon’. hij heeft die kwade wil verdiend.) Met ‘Pluribus’ zal aflevering 7 dat idee waarschijnlijk tot het uiterste op de proef stellen. Hopelijk kunnen degenen die een energieker, momentumopbouwend verhaal willen, begrijpen waarom dit niet logisch zou zijn geweest voor de situatie waarin beide personages zich op dit cruciale moment bevinden. Als we de gevoeligheden van Gilligan kennen, kunnen we veilig verwachten dat de zaken in de laatste twee afleveringen zullen toenemen.

Maar voorlopig? Met een beetje geduld kom je een heel eind. Elke vrijdag worden er nieuwe afleveringen van ‘Pluribus’ gestreamd op Apple TV.