Geschiedenis: De legendarische tekstschrijver Lorenz Hart dwaalt door het New York van 1943 op de avond dat zijn vriend Richard Rodgers het succes van de musical Oklahoma! viert. Terwijl hij grappen en gesprekken doorneemt, denkt Hart na over zijn leven en zijn spijt.Herziening: ‘Blue Moon’ is een bedachtzame film die niet probeert je te overweldigen met spektakel. Richard Linklater neemt kijkers mee in het leven van de legendarische tekstschrijver Lorenz Hart op een bepaalde avond in 1943 in New York. Terwijl de wereld het succes van zijn medewerker viert, dwaalt Hart door de stad en voelt zich verloren, grappig en pijnlijk menselijk. De film gaat niet over grote Broadway-nummers of flitsende sets; het gaat over een man die worstelt met zijn plek in de wereld, en het zet meteen een bedachtzame en intieme toon.Het verhaal begint met de dood van Lorenz Hart (Ethan Hawke), die dronken sterft in een straat in New York, waarna de film overschakelt naar de flashback-modus. Het benadrukt dus de dag waarop Richard Rodgers zijn musical Oklahoma viert! De plot volgt dan Hart terwijl hij ronddwaalt tussen bars, diners op de late avond en gesprekken met vrienden en vreemden. Hart kijkt naar zijn oude vriend Richard Rodgers (Andrea Scott), die nu samenwerkt met Oscar Hammerstein (Simon Delaney), viert de première van Oklahoma! en worstelt met afgunst en wroeging. Onderweg heeft hij contact met Elizabeth (Margaret Qualley), wiens zachte aanwezigheid enkele van zijn scherpere randen en andere figuren uit zijn verleden verzacht. De plot is eenvoudig, bijna een stukje van het echte leven, maar het werkt omdat elke ontmoeting iets over Hart onthult dat te maken heeft met zijn onzekerheden en zijn verlangen naar verbinding.De regie van Richard Linklater is sterk afhankelijk van gespreks- en karaktermomenten in plaats van actie of drama. De film beweegt langzaam, maar heeft een tempo dat levend en echt aanvoelt. Je wordt aangetrokken door Harts gedachten, zijn humor en zijn tegenstrijdigheden. Het verhaal laat zien hoe vluchtig succes kan lijken en hoe diep mensen kunnen worden beïnvloed door hun eigen onzekerheden. Door het tempo van de film kun je de hartverscheurende momenten opmerken die Hart zo meeslepend maken. Er heerst ook een gevoel van nostalgie, het bitterzoete gevoel als je terugkijkt op je leven en beseft hoeveel er is veranderd, of hoe weinig.De optredens vormen het hart van de film. Ethan Hawke doet dit moeiteloos, waardoor Hart zich in elke scène levend voelt. Hij speelt Hart met een rusteloze energie, vol humor en melancholie, en hij is een openbaring. Margaret Qualley brengt warmte en subtiele emoties die Harts rusteloze energie in evenwicht brengen. Andrew Scotts vertolking van Richard Rodgers in een beperkte rol is kalm en bedachtzaam en biedt het contrast dat Hart nodig heeft om zijn kwetsbaarheden te laten zien. De kleinere rollen, of het nu Eddie of Andy White is, voegen textuur toe en wekken de indruk dat deze wereld verder reikt dan Harts directe problemen. De film bevat verschillende momenten die belangrijk aanvoelen, waardoor diepte wordt toegevoegd zonder hardhandig te zijn.‘Blue Moon’ is een film die geduld beloont. Hij legt het leven van een briljante en gecompliceerde man met eerlijkheid en hart vast. Het is grappig, verdrietig en soms ongemakkelijk, maar altijd boeiend. Hoewel het misschien niet aantrekkelijk is voor kijkers die op zoek zijn naar een snel drama, slaagt het erin een gedenkwaardig portret te creëren van een kunstenaar op een kruispunt en in de nadagen van zijn carrière. De combinatie van inzichtelijk schrijven en sterke vertolkingen maakt het meer dan alleen een biopic. De film is meer een karakterstudie, een blik op de moeilijkheden van het creatieve leven, en een herinnering dat talent niet altijd gepaard gaat met gemoedsrust. Het is een doordachte, charmante en rustig ontroerende film van Richard Linklater die je bijblijft en je dwingt na te denken over talent, vriendschap en de prijs van genialiteit.
