Van Roberto Scucci
| Gepubliceerd
Als ik er ooit achter zou komen hoe ik volledig onzichtbaar kan worden, zou ik waarschijnlijk verschijnen in zogenaamd spookhuizen als tieners op ontdekkingstocht komen, en met ze rommelen uit naam van de lol. Boeken vlogen uit de schappen, de lichten flikkerden en ik gooide er een paar klassieke ‘oooh’s’ en ‘ahhhhs’ in, gewoon om mee te doen. Dr. Sebastian Caine van Kevin Bacon in de jaren 2000 De lege mensaan de andere kant gaat hij volledig in de griezelige modus en terroriseert hij zijn metgezellen op een geheel andere, oneindig meer traumatische manier. Hier hebben we het verhaal van de arrogantie van een gekke wetenschapper en hoe zijn bereidheid om door te gaan met zijn controversiële experiment zijn hele team in gevaar dreigt te brengen.
Begin als een vaste stof sciencefiction thriller, De lege mens heeft een aantal serieuze benen op zijn uitgangspunt, maar raakt verdwaald in het onkruid zodra het zich in het volledige slasher-territorium begeeft. Dankzij de innovatieve speciale effecten, de stijlvolle esthetiek en het bij het genre passende acteerwerk is het de moeite waard om te kijken, zelfs als het er niet in slaagt de landing op een zinvolle manier vast te houden.
De gevaren van het spelen van God
De lege mens is een verhaal over het uitvoeren van wetenschappelijke experimenten zonder rekening te houden met de ethische implicaties ervan. Dr. Sebastian Caine staat op het punt zijn levenswerk te voltooien: levende proefpersonen onzichtbaar maken door middel van een reeks injecties. Nadat hij eindelijk de code heeft gekraakt en met succes experimenten op dieren heeft uitgevoerd, weigert Sebastian het project aan het leger over te dragen omdat hij het eerste menselijke subject wil zijn.
Hij wordt ontmoedigd door zijn collega’s Linda (Elisabeth Shue) en Matthew (Josh Brolin), die nu een relatie hebben. Deze dynamiek maakt Sebastian, die een relatie had met Linda, woedend, maar hij houdt zijn blik op de prijs gericht en gaat verder. Wat hij de rest van het team niet vertelt, is dat de regering het testen op mensen niet heeft goedgekeurd. Hij liegt, gaat toch door en doet vrijwilligerswerk.
De procedure werkt, althans in eerste instantie. Sebastian wordt volledig onzichtbaar, maar de omkeermethode die werkte tijdens dierproeven mislukte bij hem. Hij kan hem nog steeds niet terugkrijgen en zit vast in het laboratorium, waar hij steeds onstabieler wordt terwijl zijn team zich haast om een oplossing te vinden. Terwijl hij zich mentaal ontrafelt, raakt hij gefixeerd op het betreden van de echte wereld om zijn hart te luchten. Helaas voor iedereen die zijn pad kruist, gaat Sebastians versie van stoom afblazen gepaard met voyeuristisch gedrag dat snel escaleert in meer invasieve fysieke vormen van ongepastheid.
Kevin Bacon rent naakt rond
ALS De lege mens in het tweede en derde bedrijf opwarmt, beginnen we visuele broodkruimels te krijgen die de verblijfplaats van Sebastian onthullen. Het team giet een plastic mal over zijn gezicht en handen zodat hij gevolgd kan worden, maar hij heeft andere plannen omdat zijn geestelijke gezondheid wankelt. Wanneer hij besluit het publiek te terroriseren zonder de aandacht te trekken, doet hij zowel zijn masker en handschoenen af als zijn kleding.
Vanaf dat moment zien we hem alleen nog door de thermische camera’s, de voetafdrukken op de grond, de adem die de ramen beslaat en het water dat zijn silhouet omlijnt voordat het weer wegdruipt. Met andere woorden, Kevin Bacon hij rent feitelijk spiernaakt rond, terwijl zijn afval in de wind wappert, terwijl hij misdaden tegen de menselijkheid begaat. Hij doet dit allemaal niet voor de wetenschap, maar omdat zijn Godcomplex compleet in de war is.
Als we bij het derde bedrijf komen, De lege mens het laat de sci-fi-invalshoek helemaal achterwege en streeft ernaar een volwaardige slasher te zijn. Sebastian sluit zijn hele team op in de onderzoeksfaciliteit en haalt ze eruit, terwijl hij zijn levenswerk en de mensen die dit mogelijk hebben gemaakt vernietigt. Ondanks alles is hij nog steeds volledig naakt, terwijl hij collega’s in een aantal van de meest gewelddadige scènes van de film kruipt en in een hinderlaag lokt. Hoe grafisch deze momenten ook zijn, ik kan niet stoppen met denken aan hoe zelfverzekerd hij uit donkere hoeken springt, ondanks de duidelijke kwetsbaarheden die gepaard gaan met het vechten tegen mensen terwijl hij naakt is.
Grappig concept dat de landing niet vasthoudt
Grappig hoe De lege mens vanuit het perspectief van visuele effecten haalden de tonale inconsistenties me volledig uit de film. Het begint met het gevoel van een waarschuwend verhaal over wetenschappelijk wangedrag dat uitmondt in iets gevaarlijks, het soort verhaallijn dat prachtig werkte in Het Moskou. Maar Sebastians snelle overgang van arrogante onderzoeker naar regelrechte moordzuchtige maniak lijkt te abrupt om te slagen. Films als deze hebben een basis nodig om te kunnen werken, en de escalatie ervan gebeurt zo snel dat het voelt als een versnellingspook in plaats van als een personage dat zich ontrafelt.
Misschien was hij altijd zo van streek en hield hij het verborgen totdat de onzichtbaarheid alle gevolgen wegnam. Waarschijnlijker was dat de schrijvers de zaken wilden versnellen, zodat ze tot het bloedbad in het derde bedrijf konden komen en het daarbij konden laten Paolo Verhoeven breng het bloed op elf.
Ik ben er niet boos over, maar wel teleurgesteld omdat De lege mens ziet er anno 2025 nog steeds geweldig uit. De overstap naar de slasher-modus onttrekt elke nieuwsgierigheid aan het verhaal omdat het uit het niets komt en niet echt aansluit bij de thema’s die de film behandelt. Dat gezegd hebbende, het is nog steeds geweldig om naar te kijken, ook al voelt het vaak alsof twee afzonderlijke films bij elkaar worden gegooid.
Maar dankzij de ambitieuze visuals en toegewijde cast, De lege mens het is een leuk horloge als je nostalgisch bent of een solide cast een tonaal inconsistente horrorfilm zo goed mogelijk wilt zien aanpakken. Je kunt Sebastian jezelf zien (of niet zien, afhankelijk van de scène) door deze te streamen Netflix.
