Van Roberto Scucci
| Gepubliceerd
Onlangs herzien De Marsman op Netflix was ik opgewonden toen ik ontdekte dat de jaren 2000 Weggegooid werd eerder deze week aan het streamingplatform toegevoegd. Hoewel beide films uiteraard heel verschillende settings en inzetten hebben, zijn het uiteindelijk overlevingsfilms over eenzame mannen die het beste proberen te maken van een verschrikkelijke situatie. Dit zorgt voor een geweldige dubbele functie als je de tijd kunt sparen, want er is iets zo overtuigends aan het kijken naar mensen die met vallen en opstaan obstakels overwinnen.
Dit is wat je krijgt Weggegooiddie een groot deel van zijn speeltijd doorbrengt met het volgen van Tom Hanks’ Chuck Noland naar een onbewoond eiland zo ver buiten de gebaande paden dat het duidelijk is dat niemand hem zal vinden en redden. Als ik helemaal eerlijk ben, zou ik het emotionele verhaal van het derde bedrijf kunnen missen, want wat is daar nou het leuke aan? Geef mij acht uur Tom Hanks probleemoplossing, en ik zal er elke minuut van bekijken.
Een man die dacht dat hij dood was en een nieuw leven had ingeblazen
Nadat Chuck Noland door een vliegtuigongeluk is gestrand en op een onbewoond eiland is gestrand, is in eerste instantie alle hoop verloren, maar hij gaat al snel over op de totale overlevingsmodus. Chuck werkt voor FedEx als systeemanalist en realiseert zich dat hij de enige overlevende is als de lichamen van zijn collega’s eindelijk aan de oppervlakte komen. Radeloos dat niemand naar hem op zoek is omdat hij waarschijnlijk dood is, wordt hij aan zijn lot overgelaten en moet hij leren de elementen te trotseren als hij het eiland ooit levend wil verlaten.
Chuck opent pakjes met gerechten en vindt voor alles praktische toepassingen. Hij gebruikt schaatsen als snijgereedschap en voor geïmproviseerde tandheelkundige ingrepen, bergt vliegtuigwrakken op voor reparatie en sluit vriendschap met een Wilson-volleybalspeler, toepasselijk Wilson genaamd, zodat hij iemand heeft om mee te praten.
Terwijl hij vier jaar lang zo leeft, evolueren Chucks overlevingsinstinct enorm, waardoor hij vis kan vangen met speren, vuur aan de gang kan houden, stormen kan doorstaan en, het allerbelangrijkste, erachter kan komen hoe hij van het eiland kan komen, zodat hij kan terugkeren naar zijn oude leven.
Noem een meer iconisch duo
Alleen leven zonder enige mogelijkheid om met de buitenwereld te communiceren is een nachtmerrie, en Wilson zorgt ervoor dat Chuck niet volledig gek wordt tijdens zijn solo-odyssee. Deze eenzijdige relatie met een levenloos object is de reddende genade, biedt komische verlichting en houdt de zaken luchtig tijdens wat in alle opzichten een langdurige situatie van leven of dood is. Met dank aan Wilson, Weggegooid mag een dialoog voeren, waarbij Tom Hanks zich een weg baant door de logica van een ander probleem dat hij moet oplossen als hij aan de top van zijn overlevingsspel wil blijven. Het is een briljante manier om de kijker betrokken te houden terwijl je een man een paar uur alleen aan dingen ziet sleutelen.
Dat gezegd hebbende, voor mij zitten het echte vlees en de aardappelen erin Weggegooid het zijn de overlevingssequenties, niet de gebeurtenissen die ervoor en erna plaatsvinden. Door vier jaar op een onbewoond eiland te wonen, denkt iedereen van wie hij thuis houdt al dat hij dood is. Ik begrijp de noodzaak van afsluiting, maar we besteden zoveel tijd aan het leren kennen van Chuck dat het bijna voelt als een slechte dienst aan zijn verhaal om hem te zien terugkeren naar zijn oude leven nadat er zoveel tijd is verstreken. Ik had liever gezien dat het einde open was gelaten, maar dat ben ik maar.
Onbedoelde dubbele functie
Overlevingsverhalen zoals Weggegooid EN De Marsman ze zijn zo effectief omdat we kunnen zien hoe de geest van een personage werkt wanneer hij de laatste test doorstaat. Ze dienen als een vorm van wensvervulling, wat betekent dat als je in een soortgelijke situatie terechtkomt, je zou willen denken dat je zou kunnen overleven op een onbekende en enge plek. Je hebt geen enorme cast of zelfs maar veel dialoog nodig, want de echte traktatie is om iemand die magische ‘aha’-momenten te zien beleven waardoor hij of zij nog een dag kan leven. Het voelt als verdiend, zelfs als je gewoon op de bank zit te kauwen op snacks.
Dat is het niet alleen Weggegooid Het is eindeloos vermakelijk en het is ook leuk om na te denken over hoe je je zou gedragen als je in een even gevaarlijk scenario terecht zou komen waar je geen controle over hebt. Als ik deze film rug aan rug bekeek De Marsman (beide titels zijn nu streamen op Netflix) wie weet? Misschien zul je dankbaar zijn dat je een spoedcursus hebt gevolgd in het gebruik van de beperkte middelen die je hebt, voor het geval je vastloopt op een onbewoond eiland of een verre planeet.
