Toen muzikant Cary Brothers erachter kwam dat het Hotel Cafe ging sluiten, had hij het gevoel dat hem werd verteld dat zijn ouders zijn ouderlijk huis gingen verkopen.
De geliefde muzieklocatie, die de carrières lanceerde van de toen nog weinig bekende singer-songwriters Adele, Sara Bareilles en Damien Rice, zal begin 2026 zijn deuren sluiten, zo maakten mede-oprichters Marko Shafer en Max Mamikunian in november bekend. Voor degenen die, net als Fratelli, Hotel Cafè als een tweede thuis beschouwden, was het nieuws van de sluiting een harde klap.
Gelukkig voor hen zijn Shafer en Mamikunian van plan om begin 2027 een nieuwe locatie te openen in de nabijgelegen Lumina Hollywood-toren. De broers zeiden dat het troost biedt, maar geen volledige troost.
‘Ja, ze kopen een prachtig nieuw huis, maar het is niet ons huis’, zei hij.
-
Deel via
Verkozen tot ‘burgemeester van het hotelcafé’, ontdekten Brothers het Hollywood-trefpunt voordat het zelfs maar een drankvergunning had. In die tijd had de bar een BYOB-beleid en verkocht ze emmers ijs aan bezoekers om de meegebrachte alcohol te koelen, en de jazzlegendes die na het laatste telefoontje uit de lokale bars stroomden, sloten hun avonden af met een jamsessie om 3 uur ’s ochtends in de pianokamer van het Hotel Cafe (of rookkamer, afhankelijk van wie je het vraagt).
Elke verdiende cent ging terug naar de zaal, zei Shafer.
Brothers vergeleken het Hotel Café uit die tijd altijd met ‘Cheers’ met gitaren, waar hij elke avond kon komen opdagen en een tiental van zijn beste vrienden zou aanwezig zijn. Eagles-singer-songwriter Jack Tempchin zei dat het het dichtst in de buurt kwam van de Troubadour-bar in de jaren ’70.
“Niemand werd de Eagles, zeker, maar de geest was hetzelfde”, zei Brothers.
Dave Navarro (links) en Billy Corgan treden in 2009 op met Spirits in the Sky in het Hotel Cafe. De locatie was eind jaren 2000 en begin 2010 een lanceerplatform voor veel opmerkelijke singer-songwriters.
(Tiffany Rose/WireAfbeelding via Getty Images)
Je begint op Cahuenga Boulevard
De eigenaren schrijven een groot deel van het succes van Hotel Cafe toe aan een goede timing.
Rond de eeuwwisseling zei Mamikunian: “De straten van Los Angeles zeiden dat het een industriële stad was en dat muzieklocaties hier niet werken.”
Mamikunian daarentegen geloofde dat de stad wemelde van rauw talent, maar dat er geen plaats was waar ze zich konden ontwikkelen. Afgaande op de lange lijst muzikanten die in die beginjaren massaal naar het Hotel Café stroomden, klopte zijn intuïtie.
‘We raakten het doel precies op het moment dat het moest gebeuren’, zei hij.
Voor onafhankelijk kunstenaar Kevin Garrett was het Hotel Cafe een ‘sportschool’ waar hij zijn creatieve spieren kon buigen en zonder oordeel met zijn geluid kon experimenteren. Voor de lokale folkzangeres Lucy Clearwater was het een teken dat verhuizen naar Los Angeles de juiste beslissing was voor haar carrière.
En voor Ingrid Michaelson was de commercial zijn tijd ver vooruit wat betreft het ondersteunen van vrouwelijke artiesten. Toen Hotel Café Michaelson vroeg om de headliner te zijn van de volledig vrouwelijke tournee van 2008, dacht ze: “Wanneer zal dat ooit gebeuren, behalve Lilith Fair?”
In Michaelsons geboorteland New York waren er een handvol locaties waar muzikanten uit de beginjaren van hun carrière werden opgeleid: de Living Room, the Bitter End, Kenny’s Castaways.
‘Maar in Los Angeles was er eigenlijk alleen maar het Hotel Cafe,’ zei Michaelson, achter hits uit de jaren 2000 als ‘The Way I Am’ en ‘You and I.’ “Dus het was deze distillatie van alle singer-songwriters in Los Angeles, die via deze ene haven kwamen.”
Klanten komen het Hotel Cafe binnen via een steegje langs de Cahuenga Boulevard.
(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)
Door muzikale generaties heen
In de 25 jaar dat het Hotel Café bestaat, heeft het Hotel Cafe verschillende generaties muzikanten door de ruimte zien bewegen, zei Shafer. Productiemanager Gia Hughes noemt ze de ‘afstudeerklassen’.
In de tijd van de Brothers waren het Joshua Radin, Bareilles, Meiko en andere singer-songwriters uit de late jaren 2000 wiens muziek regelmatig op shows als ‘Grey’s Anatomy’ belandde – of in het geval van de Brothers, de indie cultklassieker ‘Garden State’, geregisseerd door en met in de hoofdrol collega-Northwesterner Zach Braff.
Daarna volgden residenties van nieuwkomers Johnnyswim en JP Saxe, en later de folkgenoten Clearwater en naaste vertrouweling Rett Madison. Clearwater zei dat hij tijdens zijn ambtsperiode vaak samen met zijn collega-artiesten op het podium stond om achtergrondzang te zingen of een vioolsolo te spelen.
“Elke vier jaar is het alsof er een ander soort gemeenschap ontstaat”, zegt Hughes. “En het is anders, maar ook niet.”
Daarom maken Shafer en Mamikunian zich geen zorgen over het verlies van de magie die ze op Cahuenga hebben gecreëerd. In hun ogen was het nooit beperkt tot de ruimte zelf.
“Ik herinner me dat we het voor het eerst hadden over de uitbreiding van het Hotel Cafe en iedereen zei: ‘Doe het niet. Je verpest wat je hebt'”, zei Shafer, verwijzend naar de verwerving van extra ruimte naast de deur in 2004. (In 2016 breidden ze opnieuw uit met het bijgebouw van het tweede podium, ongeveer de helft van de capaciteit van het hoofdpodium.)
“Toen we dat deden, veranderde de ruimte ten goede en kregen we toegang tot grotere artiesten, maar zonder de intimiteit te verliezen”, zei hij over de uitbreiding.
Shafer en Mamikunian dachten dat ze de Cahuenga-ruimte waren ontgroeid en waren al een tijdje aan het nadenken over een stap. Dit jaar verliep de logistiek goed, aldus Mamikunian.
‘Het was niets dramatisch’, zei hij. Het was gewoon tijd.
Hughes noemde de verhuizing “een kans om een ruimte na te streven die op lange termijn aan veel meer behoeften voor ons kan voldoen”: meer parkeergelegenheid, grotere kamercapaciteit, grotere toegankelijkheid.
Singer-songwriter Maris uit Los Angeles treedt op in de Second Stage-zaal van het Hotel Cafe.
(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)
Een nieuw begin om de hoek
Er zijn nog steeds goedkeuringen voor bestemmingsplannen nodig voor het nieuwe hoofdkantoor van Lumina Hollywood aan Sunset Boulevard, een wolkenkrabber ingesteld om te worden bijgewerkt door Morguard Corp. En hoewel de nieuwe locatie naar verwachting in 2027 zal worden geopend, hangt de timing af van een aanstaande hoorzitting over bestemmingsplannen, gepland voor maart of april, zei Mamikunian.
Maar Shafer en Mamikunian besloten de sluiting aan te kondigen terwijl de details nog werden uitgewerkt, in plaats van te wachten en het risico te lopen dat de informatie naar het publiek zou lekken. Bovendien hebben zowel kunstenaars als opdrachtgevers op deze manier de tijd om afscheid te nemen.
Nadat Clearwater het nieuws had gehoord, haastte ze zich naar de wekelijkse show “Monday Monday” en had meteen het gevoel dat ze terugvoerde naar 2017, toen ze meer dan vier nachten per week op de locatie doorbracht.
“Zo veel van mijn oude vrienden uit die tijd – van wie ik met sommigen geen contact meer had – ik heb ze daar allemaal gezien”, zei de in Bay Area opgegroeide folkzanger. “Je voelde dat iedereen zoveel van hem hield.”
De zangeres zei dat ze zich afvroeg of het anders zou zijn geweest als mensen zich zo hadden gepresenteerd voordat Shafer en Mamikunian hun keuze hadden gemaakt. Maar die avond, terwijl ze in de groene kamer van rode wijn dronk, had ze geluk dat ze daar kon zijn.
“Het is het hout, het is de bar, de stoelen backstage, de kleine lantaarns”, zei hij. “Ik zal de manier waarop het eruit ziet en ruikt missen, maar de mensen, dat zal nooit verdwijnen.”
Het Hotel Cafe organiseerde op 19 december zijn jaarlijkse kerstshowshow, waarvan de opbrengst ten goede kwam aan de non-profitorganisatie van de Recording Academy, MusiCares.
(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)
Tot ziens voor nu
Eerder deze maand organiseerde Hotel Cafe zijn nieuwste vakantie-evenement in het resort Cahuenga. Hughes bracht die dag, met de hulp van haar zuster, interieurontwerpster, Nina Hughes, urenlang door met het versieren van de gangen met carnavalsverlichting en linten in overvloed.
Zelfs voordat de avondshows begonnen, rammelden de aanwezigen met hun glazen en gaven elkaar lange knuffels, zoals dat hoort bij de laatste dag van het zomerkamp.
‘Het wordt een liefdesfeest,’ voorspelde Hughes.
Hoe oprecht de muzikanten die avond ook waren in hun toespraken, zo zei barman Dan Shapiro dat sentimentaliteit op het podium al weken de norm was.
“Mensen prijzen de plek altijd,” zei Shapiro grinnikend. Terwijl hij naar de line-up aan de bar keek, zei hij dat hij zijn geld zou inzetten op zangeres Lily Kershaw die een paar tranen zou laten. Collega-barman Dave Greve is het daarmee eens.
Tegen alle verwachtingen in huilde Kershaw niet toen hij het publiek een paar uur later door een vertolking van “Our House” van Crosby, Stills, Nash & Young leidde. Daaropvolgende artiesten bleven bij het thema met nummers met resonerende teksten als “Tot ziens een vreemdeling / ik denk graag dat ik je beter ken” en “Houd je vast / laat niet los.”
Terwijl Brothers zijn eerbetoon neuriede, sloot hij zijn ogen, alsof hij bad.
“Het zal nooit meer zijn wat het was, maar het zal iets nieuws en anders zijn, en ik ben erg opgewonden om te zien wat dat is”, zei Lucy Clearwater over de verhuizing van het Hotel Cafe naar Sunset Boulevard.
(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)
James Babson, de oude portier van het Hotel Cafe, zei dat het personeel en de aanwezigen altijd eerbiedig tegenover de artiesten zijn geweest. Voor sommigen, zei hij, is de luisterervaring ‘spiritueel’.
“Misschien gaan ze niet naar de kerk, dus hebben ze een gevoel van gemeenschap en transcendentie, waarbij dat lied hen op dit niveau raakt, waardoor ze ergens anders heen gaan”, zei hij.
Peter Malek hoorde het twintig jaar geleden toen hij voor het eerst het Hotel Café binnenkwam. Aangevallen door dat gevoel, begon hij de plaats meerdere keren per week te bezoeken. Soms kon hij niet eens binnenkomen, tevreden met een urenlang gesprek met Babson aan de deur; de overige avonden werden doorgebracht in de personeelskantoren, ter voorbereiding op medische onderzoeken.
Volgens de laatste telling van Malek is hij 1.333 keer in het Hotel Café geweest. Hoewel hij bedroefd was toen hij het nieuws over de verhuizing hoorde – enkele maanden voordat bijna iedereen erachter kwam – zei hij dat hij niet verwacht dat Shafer en Mamikunian zullen repliceren wat ze op de locatie in Cahuenga hebben gebouwd.
In plaats daarvan, zei Malek, bleef hij ‘blij dat hij er getuige van was geweest’.
Het Hotel Cafe zat vol met vaste en nieuwe bezoekers tijdens de afscheidsshow in december.
(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)
De hele avond op het kerstfeest van Hotel Cafe vroegen de aanwezigen zich af of de voorlaatste artiest Dan Wilson, van de pop-rockband Semisonic, ‘het nummer’ zou spelen. Niemand hoefde hem een naam te geven.
Toen Wilson eindelijk de magische woorden zong: ‘Sluitingstijd, open alle deuren / en laat jezelf de wereld in’, barstte er een applaus los in de zaal.
Het kwam het dichtst bij het huilen van de Broeders, maar hij hield het in. Daar zou later tijd voor zijn.
