Hoe de iPhone-foto’s van Bad Religion-gitarist Brian Baker een visueel dagboek van punkrock werden

Als gitarist beschikt Brian Baker over ongeëvenaarde punkrock- en hardcore-referenties. Van het lanceren van ‘hardcore’ als genre met Minor Threat als tiener, tot het introduceren van de meer melodieuze kant van de scene met Dag Nasty en het aansluiten bij Bad Religion halverwege de jaren ’90: het is moeilijk te beweren dat welke gitarist dan ook meer invloed heeft gehad in zijn eigen scene dan Baker.

“Ik denk dat ik het vermogen heb om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn”, zegt Baker wanneer hem wordt gevraagd naar zijn bijdragen aan de bovengenoemde legendarische bands. “De sleutel is om die erfenis te respecteren en het niet te verknoeien. Ik begrijp dat het voor veel mensen een groot probleem is, veel meer dan voor mij. Ik ben gewoon de man die gitaar speelt, maar ik heb het geluk gehad om in bands te spelen die voor veel mensen van cruciaal belang zijn geweest. Ik denk daaraan als ik elke dag op het podium sta. Ik wil elke keer geweldig werk leveren. Zolang ik een optreden kan geven waar ik respect voor heb, zullen andere mensen dat hopelijk ook doen.”

Terwijl hij aan een hoge tafel onder een witte tent backstage stond op Riot Fest (Chicago’s grote punkrockfestival waar de meeste muzikanten vrienden van Baker zijn of geïnspireerd zijn door een of meer van zijn bands) nadat hij bijna een halve eeuw zogenaamd de ene na de andere iconische band tegenkwam, bracht Baker onlangs een nieuw project uit – een project waar hij bijna twintig jaar aan heeft gewerkt tijdens zijn voortdurende samenwerking met Bad Religion.

Wanneer de legendarische punkband uit Los Angeles op tournee gaat, heeft Baker (zoals de meeste tourende muzikanten) te veel tijd om te doden voor en na hun late optredens. Om die lange uren in vreemde steden te vullen, wendt de 60-jarige inwoner van Washington zich vaak tot het technologische apparaat dat zo velen gebruiken om hun vrije tijd door te brengen: zijn smartphone. Maar in plaats van door sociale media te scrollen of YouTube-video’s te bekijken, heeft Baker een nieuwe passie voor fotografie ontdekt, waarbij hij consequent elke iPhone-cameralens gebruikt die hij op zak heeft gehad sinds het origineel eind jaren 2000 uitkwam.

Tot voor kort bestonden de vruchten van Bakers fotografiehobby eigenlijk alleen op zijn persoonlijke Instagram. Dat wil zeggen, totdat alles goed begon te gaan (“Zoals veel dingen in mijn carrière”, zegt Baker, consequent in zijn weigering om de eer op te eisen voor de meeste van zijn successen) genoeg om enkele van zijn favoriete foto’s te publiceren in een boek, toepasselijk getiteld “De weg” (uitgebracht op 4 november via Akashaboeken).

Een mugshot van Baker’s eerste band, DC-hardcorepioniers Minor Threat.

(Brian Bakker)

“Mijn vrouw suggereerde lange tijd dat mensen misschien naar foto’s van mij zouden willen kijken, en ik dacht: ‘Oké, dat is cool’, maar ik heb er nooit echt over nagedacht”, zegt Baker tegen zijn bandleden en andere oude vrienden die ronddwalen in het Douglass Park in Chicago. “Uiteindelijk heeft een goede vriendin van ons, Jennifer Sakai, die een goede fotograaf is en in het verleden boeken heeft gemaakt, een mockup gemaakt van mijn Instagram van hoe een boek eruit zou kunnen zien. Ik wilde geen boek maken, maar ze presenteerde me eigenlijk een eindproduct, dus nam ik contact op met een jongen met wie ik op de basisschool zat, Johnny Temple, die (bas) speelt in Girls Against Boys en Soulside en een uitgeverij heeft. Net als mijn meest succesvolle rockbands kwam ik binnen nadat iedereen al het werk had gedaan. en nu ga ik het gewoon afmaken.

Met of zonder het nieuwe boek zegt Baker dat zijn liefde voor tijdverspillende fotografie voortkwam uit het gevoel van de ervaren gitarist dat hij te veel vergeet en enkele van zijn belangrijkste herinneringen aan zijn tijd op tournee verliest. Toen hij eenmaal stopte met drinken, besefte Baker dat hij een manier nodig had om de ruim twintig uur te omarmen die hij niet elke dag op het podium of in de voorbereiding doorbracht. Hij begint zijn dagen te vullen met lange wandelingen en bezoeken aan zijn favoriete plekken: oude kerken, interessante gebouwen, begraafplaatsen (‘dat zeg ik niet’, grapt Baker) en overal waar hij zich buiten de mensenwereld vermaakt. En in plaats van te proberen het verhaal van de afgelopen 18 jaar via zijn iPhone-camera te vertellen, legt hij die bepaalde momenten en ‘vele verschillende manieren om tijd door te brengen’ graag eenvoudig vast in ‘The Road’.

“Op tournee nam ik een camera mee, maakte een paar filmrolletjes, vergat de camera en liet hem achter in een hotel of zoiets”, zegt Baker. “Ik deed het niet echt goed als fotograaf, omdat ik geen fotograaf ben. Ik ben gewoon een man met een mobiele telefoon, maar omdat ik mijn telefoon altijd bij me had, bleef ik zonder echte reden foto’s van dingen maken. Het was zoiets als: ‘Hé, kijk eens naar dit rare ding’ of ‘Kijk eens wat we vanavond hebben gegeten’ of ‘Die kerk is een puinhoop’, zonder de bedoeling dat het een verzameling zou worden of dat iemand het daadwerkelijk zou zien, behalve mijn vrienden en familie. Uiteindelijk kreeg ik een Instagram-account en een aantal van die dingen zou daarheen gaan, maar ik ben niet eens een expert op het gebied van sociale media.

Bad Religion-bassist Jay Bentley speelt bas.

(Brian Bakker)

Naast zijn fotografievaardigheden stelde de release van “The Road” Baker ook in staat zijn verhalende spieren te laten zien in de verschillende boekhandels, platenwinkels en meer die hij dit najaar zal bezoeken (inclusief begin oktober bij Book Soup in West Hollywood en Program Skate & Sound in Fullerton). Ook al is het een intiemere setting dan hij gewend is en mist hij zijn kenmerkende gitaar, grapt Baker dat het niet zoveel verschilt van het uitvoeren van muziek, omdat hij nog steeds “op een podium staat met een microfoon en een zwarte broek draagt”.

De boekentour was voor Baker ook een gelegenheid om in contact te komen met fans en na te denken over Bad Religion en zijn vorige bands (samen met verschillende zijprojecten zoals supergroep Fake Names en Beach Rats). Hoewel hij zegt dat zijn betrokkenheid bij de punkgeschiedenis grotendeels te danken is aan toeval, gelooft hij dat het doorzettingsvermogen van Bad Religion over meerdere generaties voortkomt uit het feit dat ze altijd ‘uitzonderlijk ouderwets’ zijn en slimme teksten hebben over onderwerpen die nog steeds relevant zijn. Voeg daarbij het feit dat ze als muzikanten altijd beter worden en gewoon genieten van het samen zijn zonder naar het grotere geheel te kijken, en “het niet hebben van een plan is effectief gebleken” voor de supporters.

Foto van Baker’s eerste versterker en gitaar

(Brian Bakker)

Maar bovenal brengt Bakers gebrek aan planning of richting met betrekking tot zijn fotografie hem terug naar het doe-het-zelf-karakter van zijn begindagen, waarbij hij albums maakte die nu worden gezien als het fundament van een vier decennia oude wereldwijde hardcore-beweging.

“Iedereen kan het, dus het doet me denken aan het maken van platen toen ik nog heel jong was”, zegt Baker. “We maakten onze eigen platen en verkochten ze op de middelbare school, en dat was Minor Threat. Als je bedenkt hoe betekenisvol het vandaag de dag is, 45 jaar later, is het hetzelfde met het maken van foto’s. Ik heb gewoon een aantal foto’s gemaakt en nu heeft iemand er een boek over gemaakt. Het is iets dat je zelf kunt doen, en dat vind ik leuk.”