Het is vier dagen geleden dat ik hem voor het laatst zag Buitengewoon ras aflevering, en ik ben niet gekalmeerd. Sterker nog, hoe meer ik erover nadenk, hoe bozer ik word. Te midden van een live dubbele U-bocht, misschien wel de zachtste laatste hobbel in de geschiedenis van de show, en meerdere uitdagingen die maar al te gemakkelijk waren, gingen de favorieten om het seizoen te winnen naar huis. De overgebleven deelnemers schreeuwden en gooiden over de kaart alsof het een grote overwinning was, maar afgaande op de reactie van fans op sociale media voelde het zeker niet als een overwinning voor de kijkers of als eerlijkheid.
Ik zal gedetailleerd ingaan op aflevering 9, ‘Ik ben geen grote fan van olijven’, die trouwens de titel ‘Je zult over een schildpad rennen!’ had moeten heten. Als je het nog niet hebt bekeken, bespaar jezelf dan, want er zullen spoilers zijn.
Nog steeds hier? Geweldig. Voordat ik agressief ga klagen, wil ik eerst een paar gedachten geven over mijn basisperspectief op de show, zodat je weet waar ik vandaan kom. Over het algemeen ben ik geen grote fan van excuses of het soort persoon dat klaagt dat favorieten naar huis gaan. Ik hou niet van wanneer teams elkaar te veel helpen OF wanneer een team naar huis gaat omdat de cameraman verdwaald ismaar voor het grootste deel denk ik dat spelers het gewoon moeten accepteren en de uitdagingen die voor hen liggen, moeten voltooien.
De vorige aflevering had echter een serieus game-ontwerpprobleem. Het was gestructureerd op een manier die ik uitzonderlijk stom en oneerlijk vond. Het was duidelijk bevooroordeeld ten opzichte van de favorieten en bedoeld om hectisch en chaotisch te zijn, en was te genereus tegenover het team dat als laatste eindigde in de vorige niet-eliminatiefase. Ik ben dus niet boos dat favorieten Tucker en Eric Des Lauriers voor de finale naar huis gingen. Ik ben boos dat ze naar huis zijn gegaan op dit specifieke been, dat slecht gestructureerd en gedeeltelijk was.
Laten we even teruggaan en bij het begin beginnen, zodat ik kan bekijken op hoeveel plekken de producenten volgens mij een fout hebben gemaakt. Tijdens aflevering 8 arriveerden Joseph en Adam als laatste op de mat, maar konden niet naar huis gaan omdat het een verrassende stop was zonder eliminatie. Dat het gebeurt van tijd tot tijd op Race, en over het algemeen vind ik het prima om dat plotapparaat een of twee keer per seizoen te hebben. Het leidt vaak tot hele spannende en leuke momenten. Zoals gewoonlijk kregen ze te horen dat ze in de volgende aflevering een boete zouden krijgen.
Nou, aflevering 9 begon toen de teams naar Athene vlogen en ze kregen allemaal te horen dat ze naar Pnyka Hill moesten gaan om gastheer Phil Keoghan te ontmoeten. Ze moesten wachten tot alle andere teams arriveerden, wat betekende dat Tucker en Eric de volledige voorsprong verloren die ze in de afgelopen vier afleveringen hadden opgebouwd. Phil vertelde de teams vervolgens dat ze allemaal zouden stemmen om twee teams te kiezen voor de U-bocht.
Normaal gesproken betekent een U-bocht een enorm voordeel voor het team dat op de eerste plaats staat. Omdat zij de eersten zijn die bij de U-bocht aankomen, kunnen ze kiezen welke teams ze aan beide kanten van de omweg willen afleggen, maar een live U-bocht is precies het tegenovergestelde. Omdat elk team tegelijkertijd stemt over wie ze willen bestraffen, is de kans groot dat ze het team kiezen dat letterlijk het grootste deel van de wedstrijd op de eerste plaats heeft gestaan. Als winnaars van vier of de laatste vijf races zouden Tucker en Eric altijd als een van de teams worden gekozen.
Als straf voor het als laatste eindigen in de vorige etappe, was de vertraging van Joseph en Adam dat ze automatisch een extra stem zouden krijgen voor de U-bocht, maar als een team dat letterlijk nooit een enkele etappe won en als laatste eindigde in de vorige, zouden ze überhaupt nooit stemmen krijgen. Ze zijn een van de zwakste teams die nog over zijn en er bestaat geen dreiging van een U-bocht. Daarom was hun sanctie helemaal geen sanctie. Ze verspilden geen enkele seconde en er was geen scenario waarin ze ook maar één seconde zouden verliezen omdat de teams nooit op hen zouden stemmen.
Dus, om ons tot nu toe door te nemen. Tucker en Eric hebben de afgelopen weken veel afstand opgebouwd tussen zichzelf en de rest van de groep. De productie elimineerde hun voordeel (dat ze deelden met Jas en Jag) volledig door alle teams op dezelfde vlucht te sturen en ze te laten wachten tot iedereen de heuvel bereikte. Dus lieten ze alle teams stemmen over wie er afgeremd moest worden, en natuurlijk kozen ze Tucker en Eric als een van de teams, aangezien ze bijna elke race wonnen. Oh, en ook het team dat in het nadeel had moeten zijn omdat het werd gered uit het niet-eliminatiespel, werd in het geheel niet benadeeld.
Na de stemming kregen de drie sterkste teams, Tucker en Eric, Jas en Jag, en Kyland en Taylor, de opdracht om beide kanten van de omweg te doen, terwijl de zwakste teams, Izzy en Paige, Joseph en Adam, en Jack en Chelsie, maar één kant hoefden te doen. Teams werden vervolgens vrijgelaten om omwegen te maken: olijven identificeren, als straatartiesten werken, of beide. Zoals gewoonlijk sprongen Tucker, Eric, Jas en Jag snel terug naar de voorkant van het peloton. Ze vonden de omwegen snel en voltooiden ze zeer snel, terwijl andere teams verdwaald raakten en andere teams een zestal pogingen deden om een van de omwegen te corrigeren.
Dat lijkt misschien een enorm voordeel, toch? De omwegen waren allemaal heel gemakkelijk, dus het maken van een U-bocht was geen groot nadeel. Dit is waar, maar ook misleidend. Alles tijdens het eerste deel van de etappe was zo dichtbij en zo gemakkelijk te doen dat verdwalen en/of een aantal keren falen er niet echt toe deed. Kyland en Taylor deden zes pogingen om de olijven te identificeren, maar omdat je eenvoudigweg de identificatiegegevens kon veranderen en opnieuw kon raden, verspilde je niet veel tijd als je het fout had. Zelfs de volgende wegversperring, waarbij een rotsblok de heuvel op werd geduwd, deed er niet toe. Alle teams leken het heel snel en gemakkelijk te doen voordat ze naar een ander controlepunt werden gestuurd, waar ze het Griekse alfabet moesten onthouden.
Dit deel van de race was aanzienlijk zwaarder en gecompliceerder dan welke andere uitdaging dan ook waarmee de teams tijdens de etappe werden geconfronteerd. Geen enkel team kreeg het bij de eerste poging, en het is duidelijk dat je een behoorlijke afstand moest afleggen tussen het punt waar je het alfabet uit je hoofd leerde en het punt waar je het raadde, dus het was erg tijdrovend. Tucker en Eric waren het derde team dat van de zes finishte, maar helaas hadden ze veel problemen bij het controlepunt en eindigden ze als laatste. De volgende aanwijzing was om naar de pitstop te gaan, en tegen de tijd dat ze daar aankwamen, hadden ze een paar minuten achterstand en waren ze uitgeschakeld.
Ik zeg niet dat Tucker en Eric het niet verdienden om naar huis te gaan of dat ze geen fouten hebben gemaakt. Het is duidelijk dat zij het slechtst waren in het onthouden van het Griekse alfabet, en als ze in dezelfde tijd klaar waren als alle anderen, zouden ze hun been hebben overleefd. Ze hebben hun kans gehad en gaan naar huis omdat ze verloren hebben. Geen excuses.
Als kijker is het echter moeilijk om die aflevering te bekijken en niet het gevoel te hebben dat de producenten zich daadwerkelijk hebben bemoeid en de hand hebben gehad in wie naar huis ging. Ze elimineerden de voorsprong van Tucker en Eric die ze wekenlang hadden of deelden, vrijwel gegarandeerd dat ze een U-bocht zouden maken, gaven geen straf aan het team dat vorige week finishte, maakten elke uitdaging behalve één extreem snel en gemakkelijk, en sloegen vervolgens iedereen met een heel lastige geheugenuitdaging aan het eind. Er was geen begeleiding, er was heel weinig leiding nodig, bijna niets fysieks en geen tijd om echte afstand tussen de teams op te bouwen.
Ik houd van Het buitengewone ras en dat blijkt zo. Hij heeft tien Emmy’s gewonnen en is niet voor niets talloze keren genomineerd. De afgelopen aflevering was echter niet het beste moment, en hoe meer ik erover nadenk, hoe gefrustreerder ik raak.
