“Het is vergezocht om te zeggen dat het menselijk denken ondergeschikt zal worden.”
BEELD: Aranya Sahay en Sonal Madhushankar. Fotografie: Met vriendelijke groet Aranya Sahay
Meeslepend verteld door de schrijver-regisseur Aranya Sahai, Mensen in de lus Het maakt grote golven.
Het laatste nieuws is dat de film, na de release in de Amerikaanse theaters, nu in aanmerking komt voor een Oscar in de categorie Beste Scenario. Het wordt momenteel gestreamd op Netflix.
Dinesh Raheja interviewt de welbespraakte regisseur, die zegt: “Als onafhankelijke cinema emotionele weerklank heeft, kunnen we doorbreken en geweldige films maken die het publiek bereiken. Geleidelijk. Wat ik en andere mensen in de onafhankelijke ruimte nu doen, zal tien jaar na ons weerklank vinden.”
Je film krijgt erkenning van critici, filmfestivals en beroemdheden als Shabana Azmi. Wat vind jij vooral leuk aan deze hoge fase?
Het heeft enorme liefde ontvangen, zozeer zelfs dat de partners uit Los Angeles het een tweede week willen runnen.
We hebben de Sloan Distribution Grant gewonnen, toegekend aan op wetenschap gebaseerde films; Oppenheimer eerder begrepen.
Dankzij deze financiering konden we de film naar de bioscoop brengen. Onze film verscheen ook in De New York Times lijst met de 5 beste internationale films die op Netflix worden gestreamd.
Het was heel spannend en verhelderend.
Natuurlijk voelt het goed, maar omdat het een onafhankelijke film is en ik ook de producentenhoed draag, gebeurt er in mijn gedachten: “Wat is de volgende stap?” Welke taak moet worden volbracht om ons dichter bij datgene te brengen waar we naar streven?’
Dit is de fase waarin ik zit.
Zie jij promoties als een noodzakelijk onderdeel van het filmmaakproces of wil je graag weer aan de slag met creëren?
Ik ben een beetje geïrriteerd dat ik niet zoveel kan schrijven en creëren als ik zou willen, omdat het op dit moment vooral logistiek en ook strategiegedreven is.
Ik word een beetje ongeduldig, maar dat geeft niet. Eerlijk gezegd heeft de hele filmreeks dit nodig en ik doe het met veel plezier.
BEELD: Sonal Madhushankar in Mensen in de lus.
Een onafhankelijke filmmaker moet dubbel zo hard werken om ervoor te zorgen dat zijn film een publiek vindt. Wat is het marketingproces van de film en hoe raakten Netflix en Kiran Rao erbij betrokken?
Niet alleen twee keer zo hard, een onafhankelijke filmmaker moet drie keer zo hard werken. Je moet 300 keer werken om 50% van de ogen te krijgen die een commerciële film met een bekend gezicht krijgt.
Toen we in première gingen op het MAMI-filmfestival, schreven 80-90 mensen van de 300 aanwezigen persoonlijke essays op hun Instagram.
We realiseerden ons dat de film veel liefde ontvangt, dus we moeten hem consequent vertonen.
Maar filmfestivals worden eens in de twee tot drie maanden gehouden, dus hier kwam een door de gemeenschap geleide implementatie in het spel.
We hebben de film honderd keer vertoond in India en de VS om momentum op te bouwen op de plek waar Kiran Rao de film zag. Daarna kwam ze bij ons als uitvoerend producent en duwde ons richting een bioscooprelease. Eindelijk hebben we een Netflix-versie.
Hoe en waarom besloot je je te wijden aan onafhankelijke cinema?
Ik streef niet per se naar onafhankelijke cinema, ik streef naar cinema waarin ik enige creatieve controle kan uitoefenen.
BEELD: Sonal Madhushankar in Mensen in de lus.
Wat heeft je overtuigd om een Engelse titel te kiezen voor een verhaal dat zich afspeelt in het weelderige groen van Jharkhand en dat draait om een moederstam van twee kinderen wiens kennis van de lokale flora botst met het AI-bedrijf waarvoor ze werkt?
Mensen in de lus is eigenlijk een AI-term.
Dit betekent dat bij het trainen van algoritmen de mens altijd betrokken zal zijn bij de lus, omdat het altijd nodig is om de algoritmen te corrigeren.
Jouw naam Aranya betekent bos; en jouw film gaat in op ecologische problemen. Toeval?
Het is een beetje toeval.
Mijn moeder was socioloog en mijn vader werd in Aizawl geplaatst terwijl zij sociologie studeerde. Ik denk dat de naam komt uit de bossen rond Aizawl.
Ik ken veel boslandschappen.
Als kind nam mijn vader mij mee voor vele wandelingen. Natuurlijk kon ik de specifieke locaties van Jharkhand alleen via de film ontdekken.
Wat is de belangrijkste boodschap die je met de film wilt overbrengen?
We bevinden ons op een punt waarop we AI kunnen trainen om de waarden van de mensheid te absorberen.
Er bestaat ook het potentieel voor algoritmen om op empathische wijze alle soorten mensen, ideeën en ideologieën te vertegenwoordigen.
BEELD: Sonal Madhushankar en Gita Guha in Mensen in de lus.
Hoe reëel is volgens u het gevaar dat het individualistische menselijke denken ondergeschikt wordt aan een vooraf bepaald algoritme of een vooraf bepaalde dataset?
Ik denk dat het vergezocht is om te zeggen dat het menselijk denken dienstbaar zal worden.
Het is een mooie paradox.
Wij worden beperkt door alle data die gedigitaliseerd kunnen worden.
Ik denk dat er veel gegevens zijn die niet worden opgeschreven, maar die worden overgedragen via aanraking, geur, het zien van iets dat je ouders doen. Dit maakt ons speciaal en niet onderdanig.
Ik ben blij dat je niet voor een tragisch einde hebt gekozen, dat door velen als scherpzinniger wordt beschouwd.
Het is een bewuste keuze als regisseur.
Ik wil mensen niet in ellende achterlaten. Elke keer wil ik mensen achterlaten met de hoop dat dingen beter kunnen worden dan ze zijn.
Heeft het kleine budget de cast- en productiewaarden bepaald?
Ja, zeker. We hebben het in 12 dagen opgenomen.
Jij acteerde ook Mensen in de lus. Is het een Hitchcockiaans tintje of ben jij ook acteur?
Het gebeurde vanwege majboori.
De acteur was die dag niet beschikbaar, dus deed ik het.
Ik vond het erg leuk, dus misschien ga ik in de toekomst acteren… dat wil zeggen, als iemand mij een baan als acteur geeft.
BEELD: Aranya Sahay, Kiran Rao, Monica Tiwari en Sonal Madhushankar. Fotografie: Met vriendelijke groet Aranya Sahay
Je casting is perfect. Wat gaf je het vertrouwen om Sonal Madhushankar, een enorm getalenteerde actrice maar een nieuwkomer, als hoofdrolspeler te kiezen?
De vraag waarom ik een nieuw gezicht heb gekozen, is zeer relevant. Het is omdat we een absoluut geweldige artiest nodig hadden voor de film.
Ik heb bijna vijf tot zes keer auditie bij haar gedaan en elke keer gaf ze me een goed resultaat.
Het optreden van Sonal is absoluut een openbaring.
Waar werk je verder aan?
Mayapuri het is een van de films die ik maak.
Een ander idee dat ik heb is een superheldenfilm. Het is eenvoudiger, maar de schaal is groter dan Mensen in het circuitdus het is een soortgelijke uitdaging.
Wat zijn de mogelijkheden en grenzen van onafhankelijke cinema in India?
De grootste mogelijkheid is creatieve controle.
Je bent verantwoordelijk voor jezelf en voor de gelijkgestemde mensen die je kiest.
Het addertje onder het gras is dat de film niet hoeft te worden opgehaald voor distributie, ook al is hij goed. Het is een grote uitdaging en we moeten allemaal samenkomen om deze aan te gaan.
Ik denk dat als onafhankelijke cinema een emotionele weerklank zou hebben, we door zouden kunnen breken en geweldige films zouden kunnen maken die het publiek bereiken. Geleidelijk.
Wat ik en andere mensen in de onafhankelijke ruimte nu doen, zal tien jaar na ons weerklank vinden.
Foto’s door Satish Bodas/Rediff
