Jack Nicholson heeft twee vergeten gastrollen in een klassieke familie-sitcom

Jack Nicholson is mogelijk uit Hollywood verdwenenmaar zijn nalatenschap zal dat nooit doen. De schermlegende heeft in de loop van zijn decennialange carrière een echte icoonstatus bereikt Nicholsons filmografie staat vol met werkelijk iconische filmrollen. Voordat Nicholson echter het filmicoon werd dat hij nu is, heeft hij jarenlang geprobeerd het groot te maken, waarbij hij twee verschillende personages speelde in twee afleveringen van ‘The Andy Griffith Show’.

Zelfs iemand met het formaat van Nicholson moest ergens beginnen, en in zijn geval was dat ergens het low-budget tienerdrama uit 1958, ‘The Cry Baby Killer’. Destijds probeerde Nicholson de legende te worden die we vandaag de dag allemaal kennen, maar het kostte hem vele jaren om zich aan te passen aan vergelijkbare low-budget producties en B-filmprojecten. Ondanks dat hij gedurende zijn hele carrière een sfeer van zorgeloze charme en sympathie uitstraalde, was Nicholson eigenlijk behoorlijk achter de schermen gedreven en ambitieus genoeg om veel van zijn vroege films te schrijven, waaronder ‘Thunder Island’ uit 1963 en ‘Flight to Fury’ uit 1964. Maar het duurde tot 1969 voordat hij zijn grote doorbraak kreeg door advocaat George Hanson te spelen in “Easy Rider”.

Voordien maakte hij niet alleen B-films en schreef hij weinig geziene actiefilms. Hoewel Nicholson nooit een grote aanwezigheid op het kleine scherm heeft gehad, heeft hij verschillende opmerkelijke televisierollen gehad, waaronder gastrollen in het NBC-medische drama ‘Dr. Kildare’, de ABC-misdaadserie ‘Hawaiian Eye’ en de ABC-westernshow ‘The Guns of Will Sonnett’. Tussen de laatste twee verscheen hij ook in de populairste serie van allemaal: “The Andy Griffith Show”. Sterker nog, hij verscheen twee keer in de geliefde sitcom en speelde twee totaal verschillende karakters, hoewel geen van beide rollen hem echt in staat stelde het publiek het charisma te laten zien dat hem tot een ster zou maken.

Zelfs vandaag Hollywoodlegendes zijn gefascineerd door de aanwezigheid van Jack Nicholsonmaar in 1966 was hij nog maar een veelbelovende 29-jarige die de kans kreeg om een ​​gastrol te spelen in een van de grootste televisieprogramma’s. In tegenstelling tot Nicholson geniet “The Andy Griffith Show” tegenwoordig misschien niet veel naamsbekendheid, maar gedurende de acht seizoenen was het een consistent succes dankzij de titulaire ster en de brede komische stijl, waardoor het alle generaties kon aanspreken.

Een van de beste tv-shows van de jaren 60“The Andy Griffith Show” is het soort sitcom dat vandaag de dag simpelweg niet meer zou kunnen bestaan, waarin een nostalgische Amerikaanse fantasie uit een kleine stad wordt getoond die een publiek aansprak voor wie de gebroken aard van onze moderne cultuur eenvoudigweg een onbegrijpelijke gang van zaken was. De show speelde Andy Griffith als Andy Taylor, een alleenstaande vader en sheriff die toezicht houdt op de fictieve stad Mayberry, North Carolina. Hij wordt bij zijn inspanningen om de stad veilig te houden bijgestaan ​​door zijn plaatsvervanger Barney Fife (Don Knotts), en als hij geen dienst heeft, zorgt hij samen met zijn tante en huishoudster Bee Taylor (Frances Bavier) voor zijn zoontje Opie (een pre-“Happy Days” Ron Howard).

“The Andy Griffith Show” werd van 1960 tot 1968 uitgezonden op CBS en was in die tijd gastheer van allerlei soorten gaststerren, van “Gilligan’s Island”-ster Alan Hale Jr. tot de beledigende strip Don Rickles (die Johnson onder meer zijn kalmte liet verliezen tijdens zijn gastoptreden op “Gilligan’s Island” hetzelfde jaar verscheen Nicholson voor het eerst op “The Andy Griffith Show”). Toen Nicholson zijn debuut maakte in de serie, had hij lang niet het niveau van bekendheid dat door deze andere gaststerren werd geïllustreerd, maar toch werd hij groter dan wie dan ook.

Jack Nicholson’s eerste optreden in “The Andy Griffith Show” kwam in 1966 met seizoen 7, aflevering 10, “Opie Finds a Baby”, waarin de zoon van Ron Howard een baby vindt. Meer specifiek vinden Opie en zijn vriend Arnold Bailey ( Sheldon Collins ) een verlaten baby op de trappen van het gerechtsgebouw en proberen ze, uit angst dat hij naar een weeshuis wordt gestuurd, een nieuw huis voor hem te vinden. Het echtpaar bezoekt vervolgens verschillende huizen in Mayberry en vraagt ​​de bewoners of ze de jongeman in huis kunnen nemen. Nicholson speelde de vader van het kind, meneer Garland, die samen met zijn vrouw (Janie Kelly) op zoek gaat naar zijn zoon. Het is een vrij kleine rol die Nicholson niet veel ruimte gaf om zijn acteervaardigheden te laten zien. Maar het was ook niet de laatste keer dat hij in “The Andy Griffith Show” verscheen.

In 1967 keerde Nicholson terug naar de sitcom voor seizoen 8, aflevering 7 “Tante Bee, the Juror”. Deze keer stond zijn personage terecht. Nadat ze is opgeroepen om zitting te nemen in de jury, woont tante Bee het proces bij tegen Marvin Jenkins (Nicholson), beschuldigd van inbraak in een plaatselijke winkel en het stelen van een televisie. Alle elf mannelijke juryleden stemmen om Jenkins te veroordelen, terwijl tante Bee nog steeds niet overtuigd is van zijn schuld. Uiteindelijk verklaren ze een opgehangen jury, en tante Bee krijgt uiteindelijk gelijk als wordt onthuld dat een jonge man feitelijk verantwoordelijk was voor de misdaad en Jenkins wordt vrijgesproken. De aflevering gaf Nicholson meer te doen dan zijn eerste optreden, maar het was nog steeds niet bepaald een showcase voor het aanzienlijke talent van de acteur. Twee jaar later echter later “Easy Rider” overtuigde hem om door te gaan met acterenhij zou geen sitcom nodig hebben om het publiek te laten zien wat hij kan.