Clint Eastwood heeft keer op keer bewezen dat hij ongelooflijk flexibel is als het gaat om het werken in vrijwel elk genre, of het nu gaat om een ensemble-oorlogsfilm (“Kelly’s Heroes”), een complotthriller (“Absolute Power”) of een romantisch drama (“The Bridges of Madison County”). Maar het valt niet te ontkennen dat de essentie van zijn schermbeeld vaak wordt geassocieerd met dat van de western. Het was de CBS-tv-serie “Rawhide” die voorop liep dat de carrière van Eastwood echt van de grond komt. Dankzij de rol van Rowdy Yates (die hij acht seizoenen speelde) bundelde Eastwood uiteindelijk de krachten met Spaghetti Western-regisseur Sergio Leone, die hem vervolgens tot een internationale ster maakte door hem te casten. de vereerde Dollars-trilogie. Vooral ‘A Fistful of Dollars’ bouwde het beeld op van Eastwood als de mysterieuze scherpschutter die naar de stad komt en onvermijdelijk betrokken raakt bij het conflict van iemand anders. Het is een archetype van het westerse genre dat Eastwood voortzette in zijn carrière als regisseur met ‘Pale Rider’ uit 1985, maar tijdens zijn tweede optreden aan het roer transformeerde hij het in iets uniek sinisters.
In ‘High Plains Drifter’ uit 1973 mist Eastwoods mysterieuze Stranger de morele dubbelzinnigheid van de Blondie van de acteur in ‘The Good, the Bad and the Ugly’, noch het overwegend goede karakter van zijn Preacher in ‘The Pale Knight’. Hij is zonder twijfel een kwaadaardige aanwezigheid die afstand doet van de rol van beschermer omdat de inwoners van het mijnstadje Lago niemand anders hebben. Deze meesterlijke horrorwestern had ik pas vorig jaar gezien en is sindsdien een van mijn favorieten uit Eastwoods regie-oeuvre geworden. Gelukkig kunnen meer mensen het eindelijk zelf bekijken, aangezien het momenteel op Netflix wordt gestreamd.
The High Plains Hobo van Clint Eastwood is een van de grootste horrorwesterns
Het is altijd een aangename verrassing als Netflix een film uit de jaren 70 toevoegt, als je bedenkt hoe hilarisch weinigen op het streamingplatform staan. Hij koos ook een geweldige film om het hedendaagse publiek zelf te laten ontdekken, vooral omdat ‘High Plains Drifter’ zo’n gemene film is dat Universal Pictures er vandaag de dag niet van zou dromen er groen licht voor te geven. Er bestaat een bovennatuurlijke onduidelijkheid over de vraag of Eastwood’s Stranger daadwerkelijk de geïncarneerde duivel is, aangezien hij Lago’s de facto beschermer wordt nadat hij moeiteloos gewapende mannen heeft gedood die dreigen de burgers schade toe te brengen. Dit komt deels door Eastwood zelfdie dol was op het scenario van Ernest Tidyman, maar vond dat zijn karakter, de broer van de vermoorde maarschalk Jim Duncan (Eastwoods stuntdubbel, Buddy Van Horn), te netjes was.
Cameraman Bruce Surtees heeft in de jaren ’70 en ’80 veel Eastwood-films opgenomen en creëert hier een setting die visueel en spiritueel een hel op aarde is. Dit omvat een aantal prachtige Stranger-composities, verlicht door niets anders dan vuur, die er ronduit apocalyptisch uitzien. Sinds “High Plains Drifter” werd gefilmd nabij Mono Lake, Californiëhet rotsachtige terrein benadrukt het isolement van Lago van de rest van de wereld. Grafstenen zijn het eerste en het laatste wat je aan de rand van de stad ziet, waarvan sommige ook grafstenen bevatten is een knipoog naar de filmische mentoren van Eastwood. Ik hapte naar adem toen een van de belangrijkste transformaties van de stad op het scherm verscheen, vooral omdat deze echt was gebouwd. Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen zien zo’n verontrustend beeld aan de horizon.
In ‘High Plains Drifter’ raakt de collectieve apathie van een stad met een schuldig geweten bevriend met een wandelende demon. Het is een ongelooflijk cinematografisch werk, gemaakt door een regisseur die net begon.
