FLORHAM PARK, NJ — Jowon Briggs zat in één Een New Yorkse straaljager speciale teams ontmoetten elkaar eerder dit seizoen toen Chris Banjo hem benaderde en een verzoek deed.
“Ik wist niet dat je kon zingen”, zei de coördinator van de speciale teams, die geruchten had gehoord over het vocale talent van Briggs. “Kerel, ga je gang en zing iets.”
De schijnwerpers vielen plotseling op de grote verdedigende tackle. Maar Briggs is eraan gewend om te schitteren als het tijd is om op te treden, zowel op het voetbalveld als daarbuiten.
Toen, zittend in een kamer vol teamgenoten en coaches, zong de 1,80 meter lange, 313 pond zware tenor soepel de R van Tevin Campbell uit de jaren 90.&B-shot: “We kunnen praten.”
“Ik wist dat hij kon zingen omdat hij zei dat hij het kon, maar toen zong hij zelf – man, hij heeft een prachtige stem”, zei verdediger Harrison Phillips.
‘Het was eigenlijk gek,’ herinnerde veiligheid Isaiah Oliver zich. “Dat wist ik vóór dat gevecht niet van hem, dus het was een beetje schokkend. Maar het was echt leuk.”
Zozeer zelfs dat Briggs een staande ovatie ontving.
‘Ik denk dat veel kinderen meer verrast waren, eerst door het liedje dat ik zong, en daarna door hoe het eigenlijk klonk,’ zei Briggs glimlachend. “Ze zeiden: ‘Oh, het kan niet van Juwon komen!'”
Maar een nog grotere verrassing voor sommige teamgenoten van Briggs is dat dit een eenmansband is die twaalf instrumenten heeft leren bespelen op verschillende vaardigheidsniveaus.
“Het is maar één van die dingen”, zei hij. “Zoals ik altijd zeg: iedereen heeft iets. Ik ben gewoon een muzikant.”
Dit is een lichte discussie.
Natuurlijk is er de geweldige stem van Briggs. Maar hij speelde ook blokfluit, piano, viool, altviool, cello, contrabas, bas, akoestische gitaar, elektrische gitaar, saxofoon, fluit en mondharmonica, en heeft er nog steeds een aantal. Briggs heeft ook geprobeerd drums te spelen, maar beschouwt het niet als onderdeel van zijn muzikale repertoire.
“Ik heb nog nooit iemand gezien die zoveel instrumenten kon bespelen en zo vocaal begaafd was”, zei verdediger Jay Tufele. “Hij is een beest, zowel op als naast het veld.”
Als het op voetbal aankomt, was Briggs een van de lichtpuntjes van de Jets tijdens een overwegend somber seizoen. Hij heeft zich ontpopt als een rennende, run-vullende starter sinds hij Quinnen Williams verving, die vorige maand werd geruild naar Dallas.
De 24-jarige D-lineman maakte pas een paar weken voor de reguliere competitie deel uit van het team, toen Cleveland’s keuze in de zevende ronde vorig jaar op de Universiteit van Cincinnati werd behaald. overgenomen door New-York. Hij heeft in totaal 28 tackles, zes tackles wegens verlies, één gedwongen onhandige poging, drie zakken en negen quarterback-hits.
“Hij is een geweldige man, hij is sterk”, zei coach Aaron Glenn. “Hij is in staat om de vlucht te stoppen. Hij deed het goed, maar wat verrassend was – en ik zou niet zeggen verrassend – maar wat hij had was ook zijn vermogen om de voorbijganger te overhaasten. Dus daar willen we van kunnen profiteren.”
“Ik zeg niet dat hij Mean Joe Greene is of iets dergelijks, maar luister, hij heeft heel goed werk geleverd door storend te zijn in het passerende spel.”
Briggs groeide op in Cincinnati met vier oudere zussen, een jongere broer en ouders die allemaal van muziek en sport hielden, waardoor een voortdurend duet van levenslange passies ontstond.
“Met muziek zou ik waarschijnlijk zeggen dat het in de baarmoeder begon”, zei Briggs lachend. “Ik zeg altijd dat ik een soort trickle-down-effect heb. Ze zingen, dansen, acteren en sporten al voordat iemand zelfs maar aan mij dacht, dus ik raakte in een muzikale familie.”
Er waren momenten waarop de ene broeder een instrument begon te bespelen, een andere meedeed, iemand begon te zingen en weer een andere harmoniseerde.
‘We hadden een erg luidruchtig huis,’ zei Briggs glimlachend. “Het was een soort ‘Battle of the Bands’. Het was erg leuk. Al mijn zussen zingen beter dan ik, maar als je opgroeit in zo’n competitief gezin, kom je er vrij snel achter of je wel of niet kunt zingen. Zo kwam ik erachter dat ik fatsoenlijk was.”
En hij was ook behoorlijk goed in het maken van muziek.
Briggs begon blokfluit te spelen op de kleuterschool, gevolgd door piano en vervolgens viool in de tweede klas.
“Daar begon mijn liefde voor snaarinstrumenten”, zei hij.
Toen kwam de altviool, gevolgd door de cello. Briggs voegde zang en acteren toe aan de mix toen ze naar een creatieve en podiumkunstenschool in Cincinnati ging. Dat werd overgedragen naar Walnut Hills High School, waar hij de hoofdrol van Coalhouse Walker Jr. in ‘Ragtime’ kreeg en in andere producties optrad. Hij vond ook een passie voor de bas.
“Het is mijn absolute favoriet”, zei hij. “En ik heb net een nieuwe gekregen.”
Later leerde hij akoestische gitaar, elektrische gitaar, saxofoon, fluit en mondharmonica spelen.
Ondertussen ontwikkelde Briggs zich ook tot een uitstekende verdedigende tackle, trok de aandacht van grote universiteitsvoetbalprogramma’s als een van Ohio’s beste middelbare scholieren en won als senior de prijs voor verdedigende speler van het jaar op zijn conferentie.
Hij vond de balans tussen schoolwerk, sport en muziek en ging vakkundig om met de druk ervan.
‘Vergeleken met het zingen van een solo op het podium,’ zei Briggs, ‘kan het zijn op een voetbalveld net zo goed lijken op een wandeling in een lawaaierig park.’
Toen hij aankwam bij de Universiteit van Virginia met een dubbele hoofdvak in natuurkunde en muziek, schreef hij zich in de varsityzangers van de school en zijn kamerkoor, dat optrad rond Charlottesville. Briggs maakte ook deel uit van een a capella-groep genaamd The Hullabahoos die in 2020 vlak voor de COVID-19-pandemie naar Londen ging en zong in scholen, kerken, pubs en soms zelfs op straat.
Hij zong het volkslied voor enkele basketbalwedstrijden in Virginia en deed dit opnieuw toen hij na twee jaar naar Cincinnati verhuisde.
Briggs ‘voetbaltalent bloeide ook op en hij werd een hoog aangeschreven NFL-prospect in zijn drie jaar bij de Bearcats voordat hij werd opgeroepen door de Browns.
‘Mijn ouders hebben mij goed tijdmanagement bijgebracht’, zei hij. “En nu kijken we alleen maar naar voetbal en kinderen.”
De getrouwde vader van vier kinderen gebruikt muziek om te decomprimeren, door bas te spelen met een koptelefoon op de bank terwijl de kinderen slapen of door computerprogramma’s te gebruiken om opnames te maken.
“Ik heb waarschijnlijk een paar opmerkelijke albums”, zei Briggs. “Het is gewoon een kwestie van wanneer ik zin heb om ze vrij te laten. Misschien zal ik op een dag gewoon zeggen: ‘Ik kan er net zo goed één laten gaan en kijken wat er gebeurt.'”
Briggs heeft een uitgebreide playlist die varieert van John Coltrane tot Alice In Chains, Sarah Vaughan tot Prince – en alles daartussenin.
“Hij rapt ook”, onthulde Phillips over zijn teamgenoot. “Zijn zangstem en zijn rappende stem zijn twee verschillende dingen. Ik ben op geen enkele manier artistiek, dus daar geef ik hem een compliment voor.”
Voetbal blijft de focus voor Briggs, die hoopt nog vele jaren te kunnen spelen. Maar hij weet ook dat andere talenten hem kunnen helpen nog lang na zijn laatste schot te schitteren.
‘Je kunt altijd je stem gebruiken’, zei hij. “Het is een van die dingen die niet uit je mogen komen, zoals je benen.”
Hij zou in de toekomst ook graag wat theaterwerk willen doen, “ook al is het niet buiten Broadway of zelfs buiten Broadway”, grapte hij.
Wat betreft zijn vermogen om het instrument te bespelen, vertelt Briggs niet aan zijn teamgenoten of hoe hij het spelen van een vijfsnarige bas onder de knie wil krijgen. Maar soms krijgt iemand een kijkje in de versterker die verborgen zit in de kofferbak van zijn auto, voor het geval hij of zij zin heeft om die gitaar aan te sluiten.
‘Dan gaan we het konijnenhol in,’ zei Briggs lachend. ‘Maar ik denk niet dat veel kinderen dat weten. En misschien zullen ze het nooit weten.
‘Ik bedoel, totdat ze mij over dertig jaar een plaat zien uitbrengen.’
—
APNFL: https://apnews.com/hub/NFL
