De ochtend van de releasedag van een regisseur is meestal gevuld met hoop, opwinding en angst over de reactie van het publiek. Maar voor regisseur Kanu Behl werd het gekenmerkt door moeilijkheden en desillusie. Na een wachttijd van bijna twee jaar, Behl’s Agra werd vrijdag uitgebracht op 70 schermen door het hele land. De regisseur bekritiseerde multiplexen op sociale media vanwege de presentatie van de film. “Ons worden shows geweigerd omdat kleine films ‘niet passen’ in de multiplexketenprogrammering”, schreef hij op X.
Tijdens een middagtelefoongesprek deelde Behl zijn frustratie over de meedogenloze strijd die hij tot de dag vóór zijn vrijlating had moeten doorstaan. “Tot het laatste moment kregen we van de theaters te horen: ‘We gaan het berekenen, maar er gebeurde niets’,” zei hij.
Kanu Behl
Toen hem werd verteld dat er op de openingsdag slechts vier shows beschikbaar waren in Mumbai, wees Behl op de ironie. “Donderdagavond hadden we een vertoning in Bengaluru. We moesten mensen wegsturen omdat het vol zat. We kregen een staande ovatie. Ik heb ongeveer twaalf pre-releasevertoningen gedaan in India en minstens tien waren met aam janta. De theaters zaten vol met mensen”, zei hij.
Agra heeft ook erkenning gekregen op wereldwijde platforms en ging in première op Filmfestival van Cannes 2023. De verwachting wordt vergroot omdat dit Behls theatrale terugkeer is na het veelgeprezen Titli uit 2014. Dit is de reden waarom de koude reactie van belanghebbenden in de bioscoop Behl ongerust heeft gemaakt, niet voor hemzelf maar voor de toekomst van jonge regisseurs. “Als dit de manier is waarop ze een film behandelden die in Cannes in première ging, huiver ik als ik bedenk wat jongere regisseurs en de volgende generatie zullen ervaren. Dan draaien ze (de bioscoopzalen) zich om en zeggen: ‘Aisi filme chalti nahi hain.’ En degenen die op 2000 schermen draaien, spelen in lege theaters. Dus wanneer zal dit systeem veranderen?”
Behl vertelde dat het uitbrengen van een film op het grote scherm een geestelijke gezondheidscrisis aan het worden is voor onafhankelijke filmmakers. “De illusie dat multiplexen bestonden om alle soorten films te huisvesten is al lang voorbij. Nu draait het allemaal om vechten om te overleven. Maar ik zal niet langer vechten om te overleven. Dit systeem moet werken, of ik lig eruit. Ik wil dit niet meer doen. Hoe lang zal een regisseur vechten? Dit is een groter probleem voor de geestelijke gezondheid binnen de industrie. Het gebeurde met All We Imagine as Light en Sabar Bonda. Het zal blijven gebeuren”, klaagde hij.
Tenzij het publiek bewijst dat de besluitvormers ongelijk hebben, zei Behl. Hoewel de regisseur nooit heeft geloofd in de verantwoordelijkheid van het publiek om een film op het grote scherm te laten ademen, kon hij deze keer alleen maar naar de toeschouwers kijken voor enige hoop. Behl zei dat als Agra geen publieke steun zou vinden, hij de bioscoop zou verlaten.
“Ik wil heel graag het publiek bereiken en zeggen: ‘Het ligt in jouw handen. Kom naar deze film kijken en laat deze kinderen zien hoeveel geld een film als deze kan opleveren, anders verlaat ik de bioscoop.’ Mujhe nahi karna. Ik kan niet meer vechten. Ik zal niet meer blijven aandringen. Ik verlaat de bioscoop. (In elk ander scenario) Ik zou dit soort verantwoordelijkheid nooit aan het publiek geven. Het is niet hun verantwoordelijkheid. Het is van de bewakers. Het zijn deze jongens die hun werk moeten doen. Maar bij gebrek daaraan denk ik dat de verantwoordelijkheid uiteindelijk bij het publiek ligt, inclusief mijzelf. Dit zou een protest moeten zijn en een soort bijeenkomst voor het publiek. Dus als er maar één show beschikbaar is, moet deze vol zijn. Als het publiek een antwoord wil geven en zeggen wat het wil, moet het uit de echokamer van de sociale media komen. Dit alleen al zal deze kinderen wakker maken.
Moet de sector zich niet ook verenigen tegen de crisis, vroegen we aan de directeur. De industrie zou dat nooit doen, antwoordde hij.
“Omdat ze een kliek zijn. Ze zijn een maffia. Ze hebben allemaal hun familie. Ze hebben alle kinderen binnen de families die ze moeten beschermen. Het is een soort incestueuze maffia. Ze verhuizen dus niet”, zei hij.
Wij voeren deze strijd al heel lang. Onafhankelijke producenten en hun vak worden in de grotere filmwereld vaak over het hoofd gezien. Ga zo door Kanu, jouw inspanning doet er echt toe. Iedereen zou de kleine, betekenisvolle cinema moeten steunen door hun theaters te vragen deze films een eerlijke kans te geven
— Manoj Bajpayee
