Wanneer Mariska Hargitay Ze was drie jaar oud en zij en twee van haar broers overleefden het auto-ongeluk waarbij hun moeder, een filmster, om het leven kwam Jayne Mansfield. De kinderen sliepen op de achterbank; de drie volwassenen vooraan – Mansfield, zijn toenmalige partner en de bestuurder van de auto – waren op slag dood. Mariska’s twee gewonde broers werden van het toneel gehaald. Pas later besefte een van hen, Zoltan, 6 jaar oud, dat Mariska niet bij hen was: ze zat vastgeklemd onder de passagiersstoel, met een hoofdwond. Als Zoltan zich niet had uitgesproken, was Mariska misschien pas gevonden toen het te laat was.
Dit is slechts een van de details die onthuld worden door Hargitay’s aanraking documentaire Mijn moeder Jayne, waarin de inmiddels 61-jarige acteur fragmenten van feiten en herinneringen oproept om de waarheid over zijn identiteit te reconstrueren en ondertussen vrede te sluiten met de moeder die hij nooit heeft gekend. Hargitay weet al sinds haar twintigste dat de man die haar heeft opgevoed en veel van haar hield, acteur en bodybuilder Mickey Hargitay, niet haar echte vader was. Pas nu komt hij in het reine met de omvang van die waarheid. Mijn moeder Jayne hinkelen door het vroege leven en de carrière van Mansfield: ze werd moeder op 16-jarige leeftijd en woonde in Texas met haar jonge dochter en haar eerste echtgenoot totdat ze het niet meer kon uithouden: ze wilde zo graag filmster worden dat ze zich aangetrokken voelde tot Hollywood, waar ze de kost verdiende met kleine filmrollen. Vervolgens kreeg hij in 1955 een leidende rol BroadwayIn Zal succes Rock Hunter ruïneren? Dit opende de deur naar grotere filmrollen, maar net als de ster die ze duidelijk navolgde, Marilyn Monroe, wilde Mansfield wanhopig gezien worden als een serieuze actrice. Met haar manestraalhaar en haar overdreven, fluisterende stem – die haar kinderen zich herinneren als vreemd en schokkend, zo anders dan de moeder die ze thuis kenden – was ze er, enigszins ongelukkig, tevreden mee een welgevormd sekssymbool te zijn.
Hargitay, die haar carrière als acteur op tv zou opbouwen Law and Order: speciale eenheid voor slachtoffers, ze voelde zich nooit op haar gemak bij de persoonlijkheid van haar moeder of bij haar levenskeuzes. Mansfield was pas 34 op het moment van haar overlijden in 1967. Zij en Mickey waren kort na de geboorte van Mariska gescheiden, hoewel hij en de vrouw met wie hij na de scheiding trouwde, Ellen Siano, na de dood van Mansfield uiteindelijk Hargitay en twee van haar broers en zussen zouden opvoeden. (Hargitay’s twee andere halfbroers en zussen verschijnen ook in de documentaire en helpen haar een aantal hiaten op te vullen die haar onderzoek niet heeft kunnen opvullen.)
Hoewel Hargitay duidelijk maakt dat het leven dat haar vader en stiefmoeder voor het gezin hebben opgebouwd gelukkig was, legt ze ook uit hoe onstabiel ze zich een groot deel van haar leven had gevoeld, niet in staat de motieven van haar moeder te begrijpen en kwalijk te nemen over de waarheden die voor haar verborgen waren. Toch tegen het einde van Mijn moeder Jayne– ondertussen ontmoetten we ook de biologische vader van Hargitay, voormalig Las Vegas-entertainer Nelson Sardelli, in een reeks die waarschijnlijk geen droge ogen zal achterlaten – Hargitay’s catharsis is compleet. Wanneer Hargitay uiteindelijk en teder tegen haar moeder zegt: ‘Ik zie mezelf voor het eerst in jou’, weten ook wij meer over deze charmante, ambitieuze kunstenaar wiens ster nooit zo helder scheen als ze had gehoopt. Dat was het niet Ons mama. Maar de eigenzinnige geheimen weerspiegelen de ongemakkelijke waarheden die zo vaak verborgen zijn in onze verhalen. Families bestaan uit feilbare mensen. Dit is hun tragedie en hun glorie.
