Misschien was het onvermijdelijk dat de première-aflevering van “Alles is eerlijk” zou een commercieel succes zijn. Op het moment dat de recensies daalden – onder embargo tot de dag van uitgave – daalde de score op Rotten Tomatoes naar 0% (later doorgroeiend naar 5%), maar al die negatieve aandacht boeide het publiek. Zou dit juridische drama van Hulu met Kim Kardashian in de hoofdrol echt zo slecht kunnen zijn? Ja, dat was zo, maar zoals virale marketing en de kracht van roddels op sociale media hebben bewezen, houdt iedereen van een treinwrak.
Het deed er dus nauwelijks toe dat bijna elke criticus “All’s Fair” als onkijkbaar en merkwaardig onbekwaam beschouwde, omdat het een golf van hype veroorzaakte die ertoe leidde dat Hulu zijn naam kreeg. grootste beoordelingen voor een origineel scriptdebuut in meer dan drie jaar.
Bij elke andere showrunner zou een jaar als 2025 een dieptepunt in zijn carrière zijn. Voor Murphy zijn de kritische kritiek en ethische dilemma’s buitenspel gezet omdat de kijkcijfers een dergelijk discours overweldigen. Afgezien van ‘All’s Fair’, dat is werkelijk het slechtste dat ooit is uitgebracht onder de omvangrijke Murphy-paraplu bracht Murphy dit jaar een derde seizoen van zijn Netflix-bloemlezing uit “Monster” gericht op het verhaal van moordenaar Ed Gein. Deze show heeft misschien een paar Emmy’s op zijn naam staan, maar het heeft ook enkele van de meest sceptische recensies van het Murphy-couplet geïnspireerd, dankzij beschuldigingen dat zijn fascinatie voor echte misdaad wild in de fetisjistische richting ging. Met ‘The Ed Gein Story’ voelden zelfs fervente kijkers van de voorgaande seizoenen zich ongemakkelijk bij de loerende seksualisering van een moordenaar en necrofiel, en de banale pogingen om cultureel gewicht toe te voegen aan een verhaal dat anders verpakt was als hypergewelddadig afval.
Maar nogmaals, kijkers keken nog steeds mee. De kijkcijfers van Netflix kunnen moeilijk te analyseren zijn, maar de streamer zei dat “Monster: The Ed Gein Story” nummer één was in de wekelijkse hitlijsten, met 20,7 miljoen views in de eerste week van uitgave. Toch is dat minder dan het Jeffrey Dahmer-seizoen, wat erop wijst dat de vermoeidheid van de kijkers zou kunnen optreden.
“Monster” en “All’s Fair” lijden aan veel van dezelfde symptomen die Murphy’s shows al lange tijd teisteren. Ze zijn allebei rijkelijk stilistisch, tonaal verward en steeds afhankelijker van gimmicks dan van ambacht. ‘All’s Fair’ ging voor stuntcasting door de aanwezigheid van Kardashian, terwijl ‘Monster’ probeerde het verhaal van Geins misdaden te koppelen aan de bredere Amerikaanse culturele fascinatie voor seriemoordenaars en hun aanwezigheid in iconische films als ‘Psycho’. Beiden hadden een hele reeks legendarische acteurs die het slechtste werk uit hun overigens illustere carrière deden.
Ze waren ook met elkaar verbonden door een merkwaardige technische en narratieve onbekwaamheid die aanvoelt als een wereld verwijderd van de beste jaren van Murphy’s regering. Vergelijk ‘Monster’ met de oprechte schittering van de eerste twee seizoenen van ‘American Crime Story’, waarin het verweven van ware misdaad en culturele autopsie vakkundig werd uitgevoerd, en de verschillen groot zijn.
“ACS” bood een beknopt portret van Amerika door de lens van een beroemde misdaad, maar bleef streng gecontroleerd en verwierp de gemakkelijke grappen en moraal. Maar alle drie de seizoenen van ‘Monster’ waren een voorhamer van lawaai, onderbroken door een gapende benadering van de verontrustende misdaden waarvan de weerklank tot op de dag van vandaag voelbaar is.
Kijken hoe Ed Gein wordt geportretteerd als een covermodel-fanaat, wiens perfecte frame wordt geobsedeerd door de camera, kan niet anders dan je misselijk maken, een emotie die wordt herhaald in het seizoen van de gebroeders Menendez, toen de misbruikte en getraumatiseerde broers en zussen werden afgeschilderd als pseudo-incestueuze babes waar de kijker zich door opgewonden moest voelen.
“All’s Fair” wil in ieder geval niets zo ernstigs als seriemoord aanpakken, maar slaagt er ook niet in de bodemverwachtingen die het zichzelf stelt, waar te maken. Murphy was een geweldige maker van soapseries, zoals blijkt uit het gelikte melodrama van “Nip/Tuck” en het eerste seizoen van “Glee” (daarna durven we er niet meer over te spreken). Er heerst een echt gevoel van ondeugend plezier in deze shows, waar de emoties hoog oplopen, maar net serieus genoeg worden genomen te midden van bizarre plots. Cruciaal was dat deze shows werkten als de personages enige basis hadden in expressieve waarheid. Denk aan Brittany en Santana in ‘Glee’, trope cheerleaders wier relatie evolueerde van een eenregelige grap naar iets verrassends. Er is niets vergelijkbaars in ‘All’s Fair’, waar deze cijfers van vrouwen alleen overeind worden gehouden door dure kleding. Het zijn niet zozeer mensen als wel spreekbuizen voor enkele van de meest zweterige dialogen op tv in 2024.
Deze vreselijke oneliners hebben echter de beheersing doorbroken en hebben gevonden wat hun beoogde thuis had kunnen zijn: sociale media. “All’s Fair” lijkt een stuk beter te bekijken in hapklare stukjes of via Instagram-foto’s, waarbij de bijschriften over de foto’s heen worden gelegd van Sarah Paulson die er fantastisch uitziet. Het maakte de show aantrekkelijk voor een publiek dat inhoud consumeert via TikTok-samenvattingen en gif-collecties. Als het ethos dat elke publiciteit goede publiciteit is waar is, is Ryan Murphy bewijsstuk A.
Murphy heeft een machtsniveau dat maar weinig mensen in de tv-geschiedenis ooit zullen bezitten. Hij is een begrip dat een groot publiek trekt via meerdere kanalen en platforms, en die een schijnbaar onbeperkte voorraad blanco cheques ontvangt om te maken wat hij maar wil. Hij hoeft de netwerkaantekeningen niet te volgen, als die al worden gegeven, omdat de kijkcijfers voor zich spreken. Critici en slachtofferrechtenorganisaties vinden ‘Monster’ weerzinwekkend? Commerciële beoordelingen spreken luider. “All’s Fair” is slecht gemaakt en beledigend voor het eigen publiek? Ze zijn in ieder geval aan het afstemmen. Het is niet te bekijken? Haatkijken telt nog steeds. Misschien worden we woedend.
Maar die onaantastbare kwaliteit maakt Murphy niet ongevoelig voor meer persoonlijke kritiek. Horrorfilmmaker Osgood Perkins, wiens vader, ‘Psycho’-ster Anthony, een personage is uit seizoen 3 van ‘Monster’, noemde de show omdat hij deel uitmaakte van de ‘Netflix-isatie van echte pijn’. En tijdens het filmen van Murphy’s aanstaande ‘Love Story’-serie over John F. Kennedy Jr. en Carolyn Bessette riep Jack Schlossberg herhaaldelijk de maker op voor het kapen van de strijd van zijn familie. Daarop, Murphy maakte een behoorlijk nare opmerking over Schlossberg, de neef van JFK. Jr., waarmee hij insinueerde dat hij niet het recht had om boos te zijn, omdat hij zich zijn eigen oom waarschijnlijk niet kon herinneren. Zijn alle tragedies van echte mensen slechts een leeg canvas waarop hij zijn eigen gapende melodrama’s kan projecteren?
Met Murphy komt het uiteraard goed. Afgezien van de kritieke dieptepunten van zijn twee nieuwste series, staat hij nog steeds aan de top van netwerkland met de ‘9-1-1’-franchise – waar zijn dwaasheden logisch zijn – en ‘Monster’-seizoen 4 is onderweg. Toch maakt dat zijn creatieve inzinking niet minder teleurstellend.
Ontmoedigend genoeg zorgen ‘All’s Fair’ en ‘Monster’ ervoor dat het lijkt alsof het Murphy gewoon niet meer zoveel kan schelen als vroeger. Hoe vervelend en grotesk deze shows ook zijn, ze zijn bovenal halfbakken tot op het punt van slordig aan. Meer invloed en vrijheid hadden voor veel voedzamere resultaten moeten zorgen dan de prestige-versie van het afval dat we hebben gekregen. We suggereren dat het publiek beter verdient, maar als ze op een van beide manieren afstemmen, maakt het dan echt uit?
“All’s Fair” brengt dinsdag nieuwe afleveringen uit op Hulu. “Monster” seizoenen 1-3 zijn nu te streamen op Netflix.
