24 november 2025, drie dagen later “Wicked: For Good” verscheen in de bioscoop en deed magie aan de kassa – een account gebeld @DiscussingFish op het sociale platform publiceerde X een grap over de film. “Jon M. Chu bevestigde dat hij ‘vergat’ kleurcorrectie uit te voeren voor beide ‘WICKED’-films”, schreef het account, dat duidelijk accounts als @DiscussingFilm nabootst, waarbij hij een citaat aan Chu toeschreef dat simpelweg luidt: “Mijn fout.”
Chu zelf reageerde elders op de post door het “clickbait” te noemen maar het sluit ook aan bij een gevarieerd stuk over hoe Chu vergat ‘cut’ te noemen tijdens het filmen van een bijzonder emotionele scène tussen Elphaba Thropp van Cynthia Erivo en Glinda the Good Witch van Ariana Grande-Butera in ‘Wicked: For Good’. De reden dat deze grap überhaupt plaatsvond, is dat de kleuren in “Wicked: For Good” er slecht uitzien.
Andere mensen op X hebben dit probleem ook opgemerkt. Meer specifiek waren fans aanstootgevend met afbeeldingen van praktische sets die zogenaamd werden gebruikt voor beide “Wicked” -films van Chu – “Wicked: Part One” uit 2024 was de andere – gebaseerd op het filmische resultaat dat we kregen. Gebruiker @thediegocrespo plaatste foto’s van de felgekleurde sets opnieuw met het onderschrift “Regisseur en cinematografie moeten worden aangeklaagd wegens nalatigheid”, verwijzend naar zowel Chu als de cameraman van de film Alice Brooks. Bij ondervraging, verder met enkele oplossingen: “Goede belichting, lensing en blokkering van acteurs binnen een scène maakt een enorm verschil. Veel digitaal opgenomen films (en met veel visuele effecten) zien er prachtig uit. Bij ‘Wicked’ is het alleen slecht geïmplementeerd.”
Ik ben het hier niet mee eens en ik denk ook dat dit deel uitmaakt van een groter probleem. De ‘Wicked’-films, die deels gebaseerd zijn op een van de beroemdste en kleurrijkste films uit de geschiedenis, zijn geen visueel feest en, erger nog, ze zijn niet de enige.
Lelijke, modderige CGI is een moderne filmische epidemie
‘The Wizard of Oz’, gemaakt in 1939, staat bekend om zijn verbluffende gebruik van technicolor, zoals de beroemde robijnrode pantoffels, de Yellow Brick Road en de Emerald City. Helaas, Niemand Deze filmische schatten krijgen een respectvolle behandeling in beide ‘Wicked’-films van Jon M. Chu. De Emerald City is een modderige tint groen, de Yellow Brick Road is gedeactiveerd (misschien vanwege de manier waarop de film deze koppelt aan onderdrukking)en die robijnrode pantoffels blijven bij de canonieke zilveren presentatie (hoewel ze even rood worden in “Wicked: For Good”). Het is echter dwaas om te doen alsof dit probleem op de een of andere manier specifiek is voor de ‘Wicked’-films; gewoon een blockbuster het ziet er zo uit Nu.
Zowel het grote als het kleine scherm bevatten ronduit aanstootgevende voorbeelden van modderige, grove CGI-effecten met modderige en gedempte kleuren om alles er gedempt en vreselijk uit te laten zien. Denk er eens over na, ik weet het niet, bijna Iedereen superheldenfilms, en je zult zien wat ik bedoel; al in 2019 beoordeelde een aflevering van het laatste seizoen van “Game of Thrones”, getiteld “The Long Night”, geen van de kleuren, waardoor het bijna pikzwart werd. Films als ‘The Wizard of Oz’ en andere kleurrijke klassiekers als ‘Singing in the Rain’ voelen aan als artefacten uit vervlogen tijden, want elke keer dat er een nieuwe film met een groot budget uitkomt, worden we allemaal getrakteerd op gedempte CGI en vlakke kleuren in plaats van de visuele feesten die op je wachten. Wil van een epos op het grote scherm. Het is frustrerend voor een film die zoveel kleur gebruikt in zijn marketing – roze voor Glinda en groen voor Elphaba – het lijkt allemaal zo levenloos als je het in actie ziet.
Wicked: For Good heeft naast de impopulaire esthetiek nog andere problemen
Het ergste is dat ik, ondanks alle buikpijn die ik had tijdens “Wicked: For Good” en hoe het eruit ziet, echt genoten heb van deze film. Ariana Grande-Butera en Cynthia Erivo zijn allebei uitstekend, de vriendschapsballad “For Good” bracht me een beetje in de war, en ik ben het er nu mee eens dat het een goed idee was om “Wicked” in twee films te splitsen. Er is echter iets waar ik nogmaals op wil aandringen met betrekking tot “Wicked: For Good”: we hebben een Broadway-show nodig die niet meer dan een uur duurt en meer dan het dubbele die looptijd zonder reden.
Als we tegenwoordig willen klagen over films die er plat en gedempt uitzien, dankzij digitale cinema en visuele effecten, moeten we dat doen Ook wees woedend dat blockbusters weigeren hun speelduur redelijk te houden. Ik ben er vrij zeker van dat een film evenveel geld opbrengt, of hij nu lang of kort is, en ik ben er zelfs nog zekerder van dat “Wicked: For Good” zou zoveel beter zijn geweest als het alles serieus had samengevatschrapte de eerlijk gezegd onmisbare nieuwe nummers geschreven voor Erivo en Grande-Butera (door niemand minder dan de componist en tekstschrijver van de Broadway-show Stephen Schwartz) en scherpte het verhaal aan. Is het erg dat “Wicked: For Good” zo is? Ja. Het is slechter dat “Wicked: For Good” er zo uitziet en je daar langer dan twee uur laat blijven? Dit is een definitief en volmondig ja.
‘Wicked: For Good’ is nu in de bioscoop.
