SEOUL, Zuid-Korea — Toen acteur Amy Baik vorig jaar in een Zuid-Koreaanse reclamespot werd gecast, dacht ze dat ze een veelbelovende baan had gevonden.
Maar toen het filmen klaar was, was ze geschokt toen ze hoorde dat zowel de regisseur als de adverteerder haar scènes hadden verwijderd, niet vanwege haar optreden, maar omdat ze een gelaatstrek miste die volgens de Zuid-Koreaanse schoonheidsnormen gewaardeerd werd.
“De reden is dat ik geen dubbele oogleden heb”, zegt Baik (26).
“Nadat ik deze feedback had ontvangen, begon ik te heroverwegen wat voor soort look Korea wil”, zei hij, eraan toevoegend dat ik me daardoor afvroeg hoe ik als acteur in Zuid-Korea kan overleven.
Die ervaring duwde haar naar een andere markt. Het wereldwijde succes van ‘Parasite’, ‘Minari’ en ‘Squid Game’ heeft deuren geopend voor Zuid-Koreaanse artiesten in Hollywood en heeft een huisnijverheid van consultants voortgebracht die acteurs helpen bij het navigeren door de Amerikaanse casting.
“Hollywood is de droom (…) het toppunt van acteerlofbetuigingen”, zegt Julia Kim, een Koreaans-Amerikaanse casting director die heeft gewerkt aan “Minari”, Amazon Prime’s “Butterfly” en “KPop Demon Hunters.”
Terwijl gevestigde sterren als Park Hae-soo en Lee Byung-hun zowel Zuid-Koreaanse als Amerikaanse vertegenwoordiging hebben, hebben de meeste ambitieuze Koreaanse acteurs dergelijke connecties niet. Deze leemte is wat talentbureaus zoals het in Los Angeles gevestigde Upstage Entertainment proberen op te vullen.
Alison Dumbell, mede-oprichter van Upstage met ervaring in Bollywood en Los Angeles, zei dat ze meer verzoeken om “specifiek Koreaanse karakters” heeft opgemerkt dan generieke “Oost-Aziatische” karakters van westerse producenten. Hij schrijft deze verandering gedeeltelijk toe aan de wereldwijde populariteit van Zuid-Koreaans entertainment.
Stereotypen blijven echter bestaan. “Wat mij irriteert is de nerdy tech-programmeur”, zei Dumbell. “Soms stel ik mijn acteur hiervoor niet eens voor, omdat ik weet dat ze als acteurs veel genuanceerder zijn.”
Voor de meeste Zuid-Koreaanse acteurs zonder connecties of kennis is Hollywood nog steeds onbekend terrein.
Kim, die doorgaans spraakmakende sterren cast en samenwerkt met lokale castingdirecteuren voor coproducties, vindt ook acteurs via sociale media. “Meestal plaats ik een open oproep op mijn Instagram”, zegt hij.
Maar voor acteurs zonder de steun van een groot bureau zijn de juiste contacten lastig te vinden. De Amerikaanse en Koreaanse industrie werken anders, en Amerikaanse castinginformatie bereikt zelden mensen buiten de gevestigde netwerken.
Kim zei dat Zuid-Koreaans talent een steile leercurve doormaakt. “Ik kreeg vragen: moet ik mijn Koreaanse naam veranderen in een westerse naam? Moet ik betalen voor een agent? Mag ik in de camera kijken terwijl ik auditie doe?” zei hij. Naamconsistentie is ook een probleem: Kim herinnerde zich een K-popartiest die acteur werd wiens naam op vijf verschillende manieren online verscheen.
Technische normen verschillen ook. Acteur Misun Youm merkte op dat Amerikaanse auditiebanden een zuivere witte achtergrond vereisen, terwijl het “in Korea niet uitmaakt”.
Headshots lopen ook uiteen: Zuid-Koreaanse profielen bevatten modelachtige afbeeldingen, terwijl Amerikaanse headshots overeenkomen met karaktertypes.
“In Korea maak je profielfoto’s zoals een model uit een modetijdschrift”, zegt ervaren acteur Shin Ju-hwan, beter bekend als Julian Shin. Hij speelde een gemaskerde soldaat in het tweede en derde seizoen van ‘Squid Game’ en is de hoofdpersoon van het derde seizoen van ‘Taxi Driver’.
Shin vond Upstage bij toeval: zijn vrouw, een producer, ontdekte ze op LinkedIn.
Zijn Hollywood-droom werd deels ingegeven door collega’s bij zijn voormalige bureau: Han Yeri in ‘Minari’ en Jung Ho-yeon in ‘Squid Game’.
“Ook al was ik geen hoofdpersoon – ik was maar een ‘soldaat’ – begonnen mensen die zelfs maar dat korte optreden zagen, reacties op mijn Instagram achter te laten,” zei Shin. “De impact van die show was werkelijk ongeëvenaard.”
Shin ging intensief met het Engels om, transcribeerde meer dan 30.000 Engelse woorden en uitdrukkingen van internet en gebruikte vervolgens kunstmatige intelligentie om te controleren of zinnen verouderd waren. “De idiomen zijn echt leuk”, zei ze. “‘Breek een been’ of ‘houd de paarden vast’: als je ze leert, voel je je dichter bij het Native zijn.”
De kwestie van het accent doemt op.
Devin Overman, een andere medeoprichter van Upstage die Engelse les geeft, zei: “Dat is prima, het heeft zelfs de voorkeur om een accent te hebben, omdat het accent deel uitmaakt van wie je bent.”
Gericht op intonatie. “Als Koreaanse moedertaalsprekers regels in het Engels proberen te lezen, klinkt het alsof ze aan het lezen zijn. Dat is het moeilijkste om te kraken”, zei hij.
Maar adviseurs dwingen acteurs niet om hun identiteit uit te wissen. Shin herinnerde zich dat Dumbell hem adviseerde om niet te “Amerikaans” te klinken. ‘Hij zei dat mensen mijn oprechte uitspraak zouden verkiezen,’ zei ze.
Voor Shin kwam het keerpunt toen de kansen in Zuid-Korea slonken.
“Drie jaar geleden begon ik me te realiseren dat deze sector steeds moeilijker werd”, zei hij. “Aangezien de Koreaanse markt het moeilijk had, dacht ik dat ik mijn horizon moest verbreden naar internationale markten.”
Leeftijdsdiscriminatie drijft sommige actoren ook naar het buitenland. Youm, 29, zei in Zuid-Korea: “30 wordt niet als jong beschouwd.”
“Er zijn enkele beperkingen als het gaat om het vinden van een bureau of auditie doen voor een rol”, zei ze.
Shin, in de veertig, kreeg de kans om auditie te doen voor een personage van in de twintig voor een internationale productie. “Op Koreaanse auditiebanden zeg je meestal je leeftijd”, merkte hij op. “In de Verenigde Staten (…) doen ze dat niet.”
Baik, die een ondergeschikte rol speelde in de romantische tienerkomedie ‘XO, Kitty’ op Netflix, beschouwt zijn films nu als een aanwinst in het buitenland.
Na feedback van Amerikaanse castingdirecteuren zei hij dat hij leerde: “Ik kon actierollen spelen en me losmaken van het ‘schattige’ imago.”
Hij vond het werken met een internationale crew ook een eye-openende ervaring en leerde sommige aspecten van de Amerikaanse werkcultuur waarderen. “In Korea was overwerk routine. Op de Amerikaanse markt klok je in en uit als een werknemer”, zei hij. “Het was efficiënter.”
Ze zei dat haar voortdurende reis in Hollywood haar heeft geleerd zichzelf te vertrouwen.
“Eerst zei iedereen dat het onmogelijk zou zijn (…) ‘Alleen beroemde Koreaanse acteurs kunnen het’”, herinnert hij zich. “Maar nadat ik mij naar het buitenland heb zien vliegen en het allemaal met mijn eigen handen heb gedaan… kan ik vol vertrouwen zeggen, op basis van mijn ervaring, dat Hollywood klaar is om zijn deuren voor iedereen te openen.”
Shin, die hoopt een slechterik te spelen in Amerikaanse producties, ziet een verandering.
“Er was een tijd dat het leek alsof je je Rs moest uitrollen en je moest gedragen als een Amerikaan… Maar nu lijkt het alsof je jezelf kunt zijn: wees Koreaans als je Koreaans bent,” zei Shin. “Stereotypen brokkelen geleidelijk af.”
___
Deze versie corrigeert de spelling van de naam van de medeoprichter van Upstage Entertainment in Devin Overman, niet in Devon.
