Door de jaren heen heeft Bollywood een flink aantal intense romantische sagen aangeboden waarin mannen hun uiterste best doen om de liefde van hun vrouw voor zich te winnen. Van Saiyaara tot Ek Deewane Ki Deewaniyat, we kennen deze bekende trope goed. Tere Ishk Mein, van de makers van Raanjhanaaprobeert dat door passie gevoede verhaal opnieuw te bekijken. Voldoet dit aan de verwachtingen en maakt het verhaal van Aanand L Rai zijn sporen? Laten we het uitzoeken.
Verhaal van Tere Ishk Mein
De film begint met de introductie van Shankar (Dhanush), de meest briljante maar gevaarlijk impulsieve piloot bij de Indiase luchtmacht, die vanwege zijn onhandelbare humeur gedwongen wordt therapie te ondergaan. Voer Mukti in (Kritisch, zeg ik), een therapeut die zichzelf verdrinkt in alcohol, maar ervoor kiest de leiding over haar zaak op zich te nemen. Het keerpunt? Ze delen een ingewikkeld verleden.
Zeven jaar geleden presenteerde Mukti zijn proefschrift, waarin hij betoogde dat zelfs de meest gewelddadige mannen met de juiste behandeling kunnen veranderen in vredelievende individuen.
Halverwege zijn presentatie stormde Shankar binnen en veroorzaakte chaos. Vastbesloten nam ze hem onder haar hoede en slaagde er uiteindelijk in hem te hervormen, waardoor ze haar doctoraat kon behalen. Maar toen Shankar hevig verliefd op haar werd, had ze er een hekel aan.
Later bedenkt hij een plan om het leven van Shankar te verbeteren door erop aan te dringen dat hij zijn vader ontmoet, die instemt met hun alliantie als Shankar de grens overschrijdt. UPSC inspectie. Hij doet dat na drie pogingen en komt Mukti informeren. Een wrede onthulling doet hem echter alle grenzen overschrijden in zijn hartstochtelijke liefdeswoede. Terwijl hij er nu naar streeft een succesvolle luchtmachtpiloot te worden, verdrinkt Mukti tijdens de zwangerschap in alcohol. Wiens kind verwacht zij? Wat gebeurt er als hun paden elkaar na zeven lange jaren kruisen? De film bevat deze antwoorden.
Herziening
Ik houd zo veel van je Het is meer wraak dan een liefdesverhaal. Aanand L Rai, bekend om zijn rauwe emoties, opvallende beelden en oprechte verhalen, creëert opnieuw momenten die schitteren. De emotionele kern is solide en sommige sequenties komen prachtig tot hun recht. Het ongelijkmatige tempo van de film ondermijnt echter vaak de impact ervan. De bediening lijkt overal en rommelig.
De eerste helft biedt humor, drama en aangrijpende actie. Maar het momentum hapert in de tweede helft terwijl de film naar een plotselinge, gemakkelijke en onlogische climax snelt. Het script heeft moeite om de samenhang te behouden
Himanshu Sharma en Neeraj Yadav wilden duidelijk dat het publiek het tijdperk zou herbeleven van de held die alle grenzen overschreed vanwege zijn onbeantwoorde liefde, maar geen enkele actie of gebeurtenis heeft een sterk gevoel van verbondenheid. De wendingen, hoewel interessant, hadden een gevoelige snaar kunnen raken met een genuanceerder plot.
Er zijn verschillende filmische vrijheden in de film opgenomen, die geen snaar raken. Mukti lijdt bijvoorbeeld zelf aan depressies en is hoogzwanger, toch aanvaardt ze de opdracht. Terwijl ze haar huwelijk afblaast, wordt ze zwanger getoond, maar het is onduidelijk wiens kind het is. Wanneer Dhanush ziet dat Kriti zich verlooft met Jasveer, steekt hij haar hele huis in brand, maar tijdens haar haldi komt hij Gangajal over haar gieten. Deze scènes, hoe intens en boeiend ook, laten je teleurgesteld achter door het onduidelijke einde. Wat nog teleurstellender is, is dat het titelnummer nergens in de film voorkomt. De muziek van Rahman is over het algemeen ook vergeetbaar.
De uitvoeringen zijn een van de grootste sterke punten van de film. Dhanush de karaktergrafiek blijft de hele tijd stabiel: het is intens, woest en diep gepassioneerd. Zijn poging om een intens karakter te internaliseren is voelbaar. Als een sombere en schurende Shankar valt hij op in elk frame. Zijn scènes, vooral met zijn vader, gespeeld door Prakash Raj, zijn boeiend. Prakash Raj voert zijn acteerwerk met veel warmte en overtuiging uit, wat het verhaal extra kracht geeft.
Dan komt Kriti Sanon, die je verrast met haar bereik als actrice. Hij speelt het complexe karakter met gemak. Mohd Zeeshan Ayyub (Murari) laat je sprakeloos achter met zijn verbazingwekkende act, en het valt nog te bezien of de kijkers zich hem nog herinneren van Raanjhanaa. Priyanshu Painyuli, Tota Roy Chowdhury en anderen verlenen waardevolle steun.
Eindoordeel voor de film
Helaas slaagt de film er in zijn geheel niet in om je hart te veroveren. Hoewel de uitvoeringen van Kriti Sanon en Dhanush je intrigeren, mist het script het lef en de vonk die nodig zijn om het verhaal naar een hoger niveau te tillen. Over het geheel genomen is het een romantische familiekomedie, gerecycled zonder diepte toe te voegen.
