NEW YORK– NEW YORK (AP) — Timothée Chalamet hij knijpt zijn ogen tot spleetjes terwijl hij uitkijkt over de kustlijn van Manhattan. Hij is nog maar een paar uur verwijderd van de première van zijn nieuwe film, ‘Marty Supreme’, maar op dit moment zit hij op een rustig bankje aan het einde van een West Side-pier.
Het is koel en er ligt sneeuw op de grond, maar het is zonnig en Chalamet, warm gekleed in een parka, geniet van het vooruitzicht terwijl hij terugkijkt op de stad. Voor hem is het alsof hij naar zichzelf terugkijkt.
“Nu ik achter in de twintig ben, zou er alle reden moeten zijn om te zeggen: ‘Oké, de carrière is goed. Ik zou graag geld willen gaan uitgeven'”, zegt Chalamet, die net na Kerstmis dertig wordt. “Maar het is alsof ik mijn oorspronkelijke levensdoel heb verviervoudigd. Ik stapte uit het zwembad en lanceerde mezelf opnieuw van een hoger bord.”
Die hoge duik is dat wel “Marty Supreme”, Josh Safdie’s hyperkinetische verhaal, dat zich afspeelt in het New York van de jaren vijftig, over een bijzondere vechter. Chalamet speelt Marty Mauser, een Joodse jongen die in een schoenenwinkel werkt en ernaar streeft de beste pingpongprofessional ter wereld te worden. Het personage is losjes gebaseerd op een echte speler, Marty Reisman, maar de film is evenzeer een weerspiegeling van de brede ambities van Chalamet en Safdie.
“Het geschenk van mijn leven is deze baan”, zegt Chalamet terwijl de meeuwen overvliegen. “Je wilt hem eren. Niet op een Keynesiaanse manier – ik weet niet of hij de juiste econoom is om te citeren. Kapitalistisch is niet wat ik bedoel. Ik bedoel: als je niet omhoog gaat, ga je naar beneden. ‘Hij heeft het niet druk met geboren worden, hij is bezig met sterven’, het geweldige citaat van Dylan. Ooh, het gaat over geld.”
Van zijn baanbrekende optreden in de film “Call Me by Your Name” uit 2017 Chalamet begon een voortdurend opwaarts pad dat zijn hoogtepunt leek te bereiken toen hij, onmiddellijk na het filmen van “Marty Supreme”, verklaarde dat hij “op zoek was naar grootsheid” terwijl hij de Screen Actors Guild-prijs voor beste acteur voor zijn vertolking van Bob Dylan in ‘A Complete Unknown’.
Maar “Marty Supreme” is weer een nieuw niveau voor Chalamet. Zijn Marty is verre van een periodestudie, maar een vage beweging voorwaarts. (Om de sprintposter van de film te maken, sloot Safdie twee blokken, zodat Chalamet topsnelheid kon bereiken.) Om zijn dromen werkelijkheid te maken, gebruikt Marty elk wanhopig plan en elk greintje grandioze bravoure. Hij is een typisch Amerikaanse bedrieger, en het zijn waarschijnlijk de prestaties die hem kenmerken Chalamets jonge carrière. Een jaar nadat hij zo dichtbij was gekomen, kon het hem zijn eerste Academy Award opleveren.
“Voor mij is het niet lang”, zegt hij. “Het is alsof ik een gevoel najaag.”
‘Marty Supreme’, dat donderdag wordt geopend, is een grote test. A24 heeft er ongeveer $ 70 miljoen aan uitgegeven, waardoor het een van de films met het hoogste budget ooit van de onafhankelijke studio is. Om de hype nog groter te maken, onthulde Chalamet een aantal zeer Marty-achtige stunts, waaronder een 18 minuten durende video van een pseudo-Zoom-oproep over de marketing van de film. Dit leidde tot een echte oranje luchtballon, versierd met ‘Dream Big’, die boven Los Angeles vloog.
Toen The Associated Press Safdie ontmoette in zijn kantoor in Chelsea, was hij onlangs teruggekeerd van het promoten van de film in Londen, Brazilië en Los Angeles. Voor hem kan ‘Marty Supreme’ nauwelijks persoonlijker zijn. Pingpongpeddels vulden zijn kantoor, net als een oud stuk luifel dat was geborgen uit de comedyclub van Rodney Dangerfield in New York. Safdie probeerde ooit zelf prof te worden in tafeltennis, voordat film zijn obsessie werd.
“Mijn vader is de ultieme dromer”, zegt Safdie. “Hij droomt nog steeds. Toen ik een kind was, vroeg ik hem waar ik vandaan kwam. En hij zei: ‘Je kwam van de sterren.’ Het gaf mij het intense gevoel dat er een grote toekomst voor mij lag.
Toen Safdie en zijn broer Benny films begonnen te maken, hadden ze een New Yorkse hustler-mentaliteit. Voor hun tweede speelfilm, ‘Daddy Longlegs’, benaderden ze regisseur Ronald Bronstein, die toen als filmoperateur werkte, en vertelden hem dat hij in de film moest spelen. Bronstein was niet eens een acteur.
“Ik dacht: deze man is gemaakt van helium en ik zit al zes jaar met mijn voeten in lood”, herinnert Bronstein zich, die mede-schreef aan “Marty Supreme.”
Het harde leven van de onafhankelijke cinema heeft Safdie eraan gewend alles te geven om zijn films te maken. Om een potentiële financier te overtuigen om voor de korfporties te betalen “Onbesneden edelstenen” van 2019 Safdie, die niet drinkt, herinnert zich dat hij tijdens een vergadering een zestal whisky’s heeft gedronken.
“Je bevindt je in een positie om op hun wenken bediend te worden”, zegt hij. ‘Je zult doen wat nodig is.’
Tegen de tijd dat Safdie en zijn broer ‘Uncut Gems’ af hadden, voelde hij zich door jarenlang alles in Howard Ratner (het personage van Adam Sandler in de film) te hebben gegoten, een gevoel van doelloos gevoel gegeven. “Je begint je af te vragen: wat is het doel van een droom?”
Safdie en Chalamet ontmoetten elkaar voor het eerst in 2017, tijdens de première van “Goede tijd,” een paar maanden voor de release van “Call Me By Your Name”.
“Ik wist niets over die kerel. Een agent vertelde me dat hij de volgende grote superster zou worden. En dat hoor je vaak van agenten”, zegt Safdie. “Maar je krijgt het gevoel dat hij het zag. En hij had er een visie voor. Hij had deze energie voor zich. Het was Timmy Supreme.”
Safdie stuurde Chalamet een video van pingpongspelers uit 1948, ingesteld op Peter Gabriels ‘I Have the Touch’. De suggestie was: dit is een historische film, verteld met hedendaagse topspin. Terwijl hij aan andere filmsets werkte, ontwikkelde Chalamet jarenlang zijn pingpongvaardigheden.
“Josh wilde dat ik een tijd in mijn leven zou aanboren waarin mijn durf het enige was dat ik had”, zegt Chalamet. Meteen zag hij zichzelf in Marty. “Ik ben vanaf mijn veertiende bijzonder gemotiveerd.”
Safdie en Chalamet brengen deze feestdagen nu iets bijna gruwel uit in de bioscoop: een volledig originele, groot budget, R-rated film, gedreven door sterrenkracht. Uit tekenen blijkt dat het publiek er niet alleen klaar voor is, maar er ook honger naar heeft. De beperkte release van ‘Marty Supreme’ in zes theaters, records per scherm instellen. Er waren 92 uitverkopen.
“Ik zei dit vorig jaar toen ik naar LaGuardia (voormalige middelbare school) ging: speel niet voor andere acteurs. Speel voor een echt publiek”, zegt Chalamet. “Toen we deze zomer ‘Dune 3’ aan het filmen waren, zei Denis (Villeneuve) dat hij op een gegeven moment besefte dat het meer ging om het plezieren van echte mensen. Als je kijkt naar de commerciële structuur van de filmindustrie, zoals deze sinds de jaren ’80 is gekrompen, is het belachelijk om je op iets anders dan het echte publiek te concentreren. “
“Ik zou graag zien dat er meer originele films gemaakt worden”, voegt Chalamet toe. “Ze zijn het meest opwindend om naar te kijken. Elke originele film die ik dit jaar heb gezien, vond ik al leuk voordat ik er zelfs maar aan begon. Het is een geheel nieuwe mentaliteit die ik heb gehad, ik heb het gevoel dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten.”
Ook ‘Marty Supreme’ maakt deel uit van de trotse lijn van New Yorkse films en wordt bewust gemaakt in de Amerikaanse filmtraditie. Het lijkt misschien een duizendjarig keerpunt, maar het fabricageontwerp is ontleend aan een legende uit een vroeger tijdperk: Jack Vis. De 74-jarige regisseur uit de Bronx Abel Ferrara verschijnt daarin. Het zijn veteranen uit een ruiger, meer ambachtelijk tijdperk dat dateert uit de jaren zeventig en vooral invloedrijk was voor Safdie. Robert Altman’s film uit 1971, die zich afspeelt in 1902, ‘McCabe and Mrs. Miller’, merkt hij op, heeft exact hetzelfde tijdsverschil tussen het moment waarop de film zich afspeelt en het moment waarop hij werd gefilmd als ‘Marty Supreme’.
“Ik probeer de traditie, vooral de New Yorkse cinema, films als ‘French Connection’, in mij te laten sijpelen”, zegt Safdie. “Daarom heb ik voor Abel Ferrara gekozen. Ik probeer in ieder geval die invloeden te cultiveren.”
Dat “Marty Supreme” een diep New Yorkse film is, en misschien wel een nieuwe klassieker, is ook een bron van bijzondere trots voor Chalamet, die opgroeide in Hell’s Kitchen. Chalamet leunt naar voren terwijl het wintermiddaglicht de waterkant verlicht en herinnert zich dat hij als kind op deze pier voetbalde.
“Gewoon hier zijn, waar ik vandaan kom. Wat een droom”, zegt Chalamet. “Ik heb ook het gevoel dat mijn kunstenaarschap is gegroeid, niet als gespreksonderwerp of als overdrijving, maar als een bescheiden fundamenteel feit.”
Het is iets wat Marty zou kunnen zeggen. Sommige recente uitspraken van Chalamet hebben sommigen zelfs getroffen alsof hij nog steeds in karakter was. Op de vraag of hij oprecht is of zich bezighoudt met Method-marketing, neemt Chalamet een lange pauze en glimlacht. “Het is allebei.”
