Het adagium ‘less is more’ bestaat al lang genoeg om mainstream wijsheid te worden. Hoewel het voor de meeste mensen volkomen begrijpelijk lijkt, lijkt het erop dat de toepassing ervan tegenwoordig niet zo vaak meer in films en televisie te zien is. Neem bijvoorbeeld de proliferatie van filmaanpassingen die in twee films zijn opgesplitst in plaats van in één (“Wicked: For Good” van deze maand is de nieuwste versie), of films die opnieuw worden gemonteerd en opnieuw worden uitgebracht in uitgebreide edities. Wat dit laatste punt betreft, worden de langere stukken door fans beschouwd als superieur aan de kortere theatrale stukken. Als dit waar is, is minder dan echt meer?
Gelukkig hebben we een Academy Award-winnaar die ons een actueel voorbeeld kan geven van het gezegde en waarom het nog steeds van toepassing is. In “Eternity” van deze maand, Da’Vine Joy Randolph (die de beste vrouwelijke bijrol won voor haar rol in “The Holdovers”) speelt Anna, die coördinator is van het hiernamaals in een plaats genaamd Junction, in wezen een gelukkiger versie van het vagevuur waar de zielen van de overledene ontspannen terwijl ze kiezen in wat voor soort wereld ze de eeuwigheid zullen doorbrengen. De film draait om Anna’s cliënt, Larry (Miles Teller), die ontdekt dat zijn vrouw, Joan (Elizabeth Olsen), een eeuwigheid moet kiezen met hem of haar eerste echtgenoot, Luke (Callum Turner). Gezien al dit driehoeksdrama met hoge inzet, is het geen verrassing dat we niet veel te weten komen over Anna en haar collega-coördinator van het hiernamaals, Ryan (John Early).
Volgens een interview dat ik onlangs met co-schrijver/regisseur David Freyne heb gehouden, blijkt echter dat Anna’s hele achtergrondverhaal deel uitmaakte van het originele script, wat resulteerde in een veel langere monoloogscène. Toch was het Randolph die ervoor koos om die extra lijnen te schrappen, in het besef dat ze meer kon doen met minder.
Da’Vine Joy Randolph wist dat minder meer is in de eeuwigheid
In ‘Eternity’ leren we veel over de levens van Larry, Luke en Joan, maar relatief weinig over wat Ryan en Anna deden voordat ze in Junction aankwamen. Zoals oorspronkelijk geschreven door Freyne en co-schrijver Pat Cunnane, bevatte een scène tussen Anna en Larry enkele onthullingen over Anna’s vorige leven. Freyne legde uit hoe dit achtergrondverhaal deel uitmaakte van de eerste gesprekken die ze met Randolph had over haar karakter:
“…Ik herinner me dat mijn allereerste gesprek met Da’Vine was dat ze het wederom niet in het script wilde hebben, maar dat ze wilde begrijpen waar haar personage vandaan kwam. Toen ze stierf, waarom ze ervoor koos om in Junction te blijven en daar te werken. En het ging niet om dat detail in de film, maar alleen dat ze het begreep, zodat het volledig werd uitgewerkt en ze wist hoe ze deze rol moest belichamen en waarom dit personage, Anna, op dit moment misschien geen rechten meer heeft. Ze heeft een heel leuke scène met Larry waar ze uitlegt omdat hij ervoor koos om te blijven.”
Hoewel de scène zelf in de voltooide film aanwezig blijft, was de volledige verklaring waarom Anna besloot haar eeuwigheid op te geven iets dat Randolph als vreemd beschouwde. Zoals hij zich herinnerde:
“In eerste instantie was die monoloog langer en ging dieper in op haar achtergrondverhaal, en het was eigenlijk Da’Vine zelf die zei: ‘Dat hoeft ze niet te zeggen. We kunnen het voelen.’ En het was echt verrassend. Dat is wat een groot acteur doet. Ze hebben de grappen niet nodig, ze hoeven ze alleen maar te horen. Dat moeten ze begrijpen.”
In feite had hij geen regels nodig om zijn karakter over te brengen. Ze reiken niet voor niets Academy Awards uit.
“Eternity” zal op 26 november 2025 in de bioscoop verschijnen.
