‘Wij zijn geen kunstmatige intelligentie. We mogen breken en weer opbouwen.’
AFBEELDING: Vijay Varma en Fatima Sana Shaikh binnen Gustakh Ishq.
Sommige interviews beginnen met vragen. Dit begon met tranen.
Wanneer Syed Firdaus Ashraf hij citeerde een Urdu-couplet uit Gustakh Ishqde regisseur van de film Vibhu Puri het ging onverwachts kapot. Dezelfde zin was het laatste woord dat zijn grootvader tegen hem sprak.
Wat er na dat moment gebeurde, was veel meer dan een filmisch gesprek. Vibhu sprak over een jeugd die werd gevormd door een grootvader die uit Rawalpindi was verdreven, een man die zijn huis in de Partitie verloor, maar de Urdu-taal met zich meedroeg als een heilige erfenis.
Hij vertelde dat hij de enige van de zes neven was die Urdu had geleerd, dat zijn grootvader hem liefde over de grenzen heen leerde en dat hij tot op de dag van vandaag door zijn Ustanis werd uitgescholden tijdens Urdu-lessen.
Toen ik je ontmoette, direct na het kijken Gustakh Ishqje huilde toen ik het couplet citeerde: ‘Ik heb in die tijd veel gewerkt..’ Waarom heeft het je zo diep geraakt?
Dit was het laatste wat mijn grootvader tegen mij zei voordat hij stierf.
Toen ik het na zoveel jaren onverwachts hoorde (verborgen wonden) alles opnieuw geopend.
Mijn grootvader (Uttamchand Puri) kwam na partitie uit Rawalpindi. Hij verloor alles, maar hij nam Urdu mee.
Hij was bang dat niemand in de familie de Urdu-taal zou overbrengen. We waren met zes neven. Omdat hij de jongste was, was hij degene die het pakte en ik begon vanaf mijn tiende met het leren van het Urdu-alfabet.
Gustakh Ishq het is een soort eerbetoon aan hem.
Ik kon de laatste dagen niet bij hem zijn omdat ik bezig was met mijn filmcarrière in Mumbai.
Ik was aan het werk SaawariyaDan Guzarish met Sanjay Leela Bhansali.
AFBEELDING: Vijay Varma en Fatima Sana Shaikh binnen Gustakh Ishq.
Hoe ben je begonnen met werken? Saawariya?
Ik wilde schilder worden, maar mijn ouders wilden niet dat ik dat werd.
Dus ik ging naar films. Nu maak ik schilderijen ter waarde van miljoenen in plaats van op een palet.
Ik heb me aangemeld bij FTII (Film- en televisie-instituut van India) en hier ontmoette ik Sanjay Leela Bhansali. Hij vroeg mij om met hem samen te werken Saawariya (als adjunct-directeur).
Leer je nog steeds Urdu?
JA. Als ik mijn huiswerk niet maak, scheldt mijn leraar mij uit.
Mijn moeder leerde mij Gurmukhi; Thuis spreken we Punjabi, maar Urdu is het geschenk van mijn grootvader.
Wat hebben je grootvader en vader je over het leven geleerd?
Hij had Partition gezien, maar voelde geen bitterheid.
Hij begon zijn leven helemaal opnieuw in India.
Hij heeft me één ding geleerd: van mensen houden.
Op deze leeftijd besefte ik dat je denkt dat je vader dood is, maar dat ze nooit sterven. Ze leven voor altijd in jou.
Mijn grootvader en vader zullen voor altijd in mij blijven.
Je lijkt erg emotioneel. Je huilt gemakkelijk. Je zei dat je zelfs huilde bij het kijken naar tekenfilms van Tom en Jerry. Wat maakt dat jij niet bang bent om emoties te tonen?
Waarom mogen mannen niet huilen?
Ik stik mezelf elke dag.
Ik kijk naar cricket en huil.
Ik huil als iets mij raakt, als iets pijn doet, als iets mooi is… Dit is wat ons menselijk maakt.
Wij zijn geen kunstmatige intelligentie. We mogen breken en herbouwen.
Deze emotionele eerlijkheid komt tot uiting Gustakh Ishq ook. Je karakters zijn gebrekkig.
Blijkbaar. Zoals de broer van de held hem vertelt: “Shikari aadmi jo khud shikar ho jaata hain’ (De held denkt dat hij een jager is, maar wordt altijd opgejaagd door vrouwen).
Mijn held kan niet eens zeggen: “Khuda Hafiz‘ (Tot we elkaar weer ontmoeten). Het is te emotioneel.
Hoe heb je het gekregen Die uit Hawaizaada mislukking?
Ik ging kapot.
Alleen jij kent de wereld die je creëert.
Als anderen het niet begrijpen, wat doe je dan?
Als je kind faalt, breekt je hart.
Het heeft lang geduurd voordat ik eruit kwam.
AFBEELDING: Vijay Varma en Naseeruddin Shah binnen Gustakh Ishq.
Naseeruddin Shah’s personage Aziz Gustakh Ishq hij is diepbedroefd.
JA. Aziz kan zijn schuldgevoel niet dragen.
Hij vertelt zijn dochter de waarheid niet, omdat hij bang is dat ze hem zal haten.
Hij leeft voor altijd met dat schuldgevoel.
Sommige mensen zullen er nooit aan kunnen ontsnappen. De tijd geneest, maar langzaam.=
Hoe heb je Manish Malhotra ervan overtuigd? Gustakh Ishq?
Hij heeft mij niet gebeld over deze film. Hij belde me om er nog een te maken, gebaseerd op een boek dat zich afspeelt in Lucknow.
Het was een leuk boek, maar ik deed het Constitutioneel EN Taj.
Ik ben een trage schrijver en ik voelde mijn ziel niet in dat verhaal.
Ik vertelde hem dat als ik de verhalen van anderen blijf vertellen, wie de mijne dan zal vertellen?
Tijdens onze tweede ontmoeting vroeg hij mij om mijn verhaal te regisseren. Dit is hoe het gebeurde.
Vertel ons over de casting.
Vijay Varma was mijn junior bij FTII. Hij had de juiste spullen voor deze rol.
Hij lijkt het verhaal met zich mee te dragen en was perfect voor Nawabuddin.
Fatima Sana Shaikh las het script en zei binnen drie uur ja.
Wat Naseeruddin Shah betreft, ik heb hem gechanteerd en hem verteld dat deze film zonder hem niet mogelijk zou zijn geweest. Gelukkig was hij het daarmee eens.
Wat blijft er over van jouw fundamentele overtuiging als bestuurder en als persoon?
Rumi zei: ‘Waar je ook bent, wees verliefd.’
Ik geloof dat.
Liefde zal altijd genezen.
Films, talen, families, naties… liefde is het enige dat ons weer bij elkaar brengt.
Dit is wat ik probeer te doen met mijn bioscoop.
Bewaar de onze tehzeeb.
Red onze cultuur.
Herinner mensen eraan dat we menselijk zijn, en niet perfect en voorspelbaar.
Wij maken fouten. Dit is onze schoonheid.
Foto’s door Satish Bodas/Rediff
