Waar denk jij aan als je aan een Tim Burton-film denkt? Zijn films hebben altijd een buitengewoon gevoel gehad, ongeacht of ze ze beschrijven kwade marsmannetjes die de aarde binnendringt, de Caped Crusader Gotham verdedigenOF twee geesten proberen de nieuwe bewoners van hun huis te vervolgen. Maar in 1990 ruilde Tim Burton zijn eigenzinnige esthetiek in voor misschien wel zijn kleinste film ooit – en het is zeker zijn beste en meest onderschatte film. Het verdient het om net zo goed een kerstklassieker te zijn De nachtmerrie vóór Kerstmis.
Edward Schaarhands het is waarschijnlijk zo magisch omdat Burton op dat moment begon te werken met de acteur die zijn favoriete ster zou worden, Johnny Depp. In de film speelt Depp Edward, een mensachtige androïde gemaakt door een mysterieuze uitvinder (Vincent Price) die hem langzaamaan steeds menselijker maakte, maar hij stierf voordat hij zijn handen kon afmaken, waardoor Edward alleen een combinatie van messen en scharen overhield.
Maar wanneer winkelbediende Peg Boggs (Dianne Wiest) Edward ontdekt in Avon, besluit ze hem mee naar huis te nemen, naar haar familie in de buitenwijken, inclusief haar dochter Kim (Winona Ryder). Edward heeft moeite met communiceren, maar dankzij zijn handen kan hij prachtige vormsnoeien en later kapsels maken, waardoor hij een doel kan vinden. Maar wanneer hij verliefd wordt op Kim, komt hun romance tot een duister en dodelijk einde.
Dit verhaal is vooral een kerstverhaal. De film begint met een oude vrouw die haar kleindochter vertelt over een jongen met een schaar als handen, en uiteindelijk leren we dat het eigenlijk altijd Kim was (en dit was twee jaar eerder). Titanisch hij maakte een soortgelijk inlijstapparaat.) Maar het is ook een kerstverhaal, dat uiteindelijk eindigt met het feit dat Edward van Kim een ijssculptuur maakt. In een van de meest iconische scènes van de film creëert het beeldhouwwerk vallende sneeuw en danst Kim ermee, zoals het nog nooit eerder in de stad heeft gesneeuwd.
Edwards ijssculpturen hernieuwen Kims geloof dat hij ergens sneeuw aan het maken is zodat ze kan dansen.
20e-eeuwse Fox/Kobal/Shutterstock
De liefde tussen Edward en Kim is gedoemd te mislukken, maar de film eindigt met de hoopvolle boodschap dat hij nog steeds overleeft en sculpturen voor haar maakt. ‘Als het daar nu niet was… denk ik niet dat het zou sneeuwen’, zegt de oudste Kim. “Soms zie je mij nog dansen.”
Tim Burton is geen onbekende in een tragisch liefdesverhaal De lijkbruid het is weer een onderschat liefdesverhaal van hem – maar Edward Schaarhands het balanceert zo behendig de extravagantie van de feestdagen, de kwetsbaarheid van jonge liefde, het anders zijn dat gepaard gaat met jongvolwassenheid, en de morbiditeit van klassieke sprookjes die niet bang waren om in bloedvergieten te eindigen.
Edward Schaarhands het komt misschien niet in je op als een kerstfilm, maar het is het perfecte horloge voor die lange decemberavonden. Het mag dan wild variëren van satire uit de voorsteden tot gotisch melodrama, maar waar zou dit verhaal zich anders kunnen afspelen dan op het scherp van de snede?
