45 jaar geleden verspilde een iconische ruimteopera zijn potentieel met een fatale fout

Over de oorspronkelijke held van de space-opera bestaat discussie. Chronologisch gezien zouden velen beweren dat John Carter, van de romans van Edgar Rice Burroughs, begint met Een prinses van Mars (1912)het is het begin van de sciencefictiontraditie van een eenzame man die het universum probeert te redden. Tweede in de rij is de stripheld Buck Rogers, die voortkwam uit het korte verhaal van Philip Francis Nowlan Armageddon 2419 n.Chr in 1928, en daarna werd het in 1929 een zeer succesvolle strip. En uiteindelijk, in 1934, Flits Gordon ontstond, gemaakt door Alex Raymond.

Flash Gordon werd al snel de populairste van deze ruimtebroeders, deels omdat Raymonds kunst zo verdomd overtuigend was. De opzichtige verschijning van The Flash, versterkt door de megapopulaire filmserie die in 1936 begon met Buster Crabbe, maakte hem tot een baanbrekende sciencefictionheld, nog voordat we zelfs maar de term ‘sciencefiction’ gebruikten. George Lucas wilde zelfs een remake maken Flits Gordon volledig in het begin van de jaren zeventig, maar slaagde er niet in de rechten erop te verkrijgen, zo bleek Star Wars.

Door dit alles zou je dus denken dat het een remake van een film uit 1980 heet Flits Gordonmet Queen-muziek zou dat het coolste ooit zijn, toch? Nou ja, niet echt. Vijfenveertig jaar geleden, 5 december 1980, een geweldige live-action Flits Gordon film verscheen, geregisseerd door Mike Hodges, met een scenario van Lorenzo Semple Jr. (die destijds waarschijnlijk het meest bekend was vanwege het schrijven van verschillende scenario’s voor de jaren ’60 Batman televisieprogramma). Het resultaat was een kleurrijk en ironisch eerbetoon aan de roots van de strip Flash. Het probleem? Zowel toen als nu zit de film te vol met grappen om echt als een film aan te voelen. Ook al is het in de mode om van de jaren 80 te houden Flits Gordon Omdat het een cultklassieker is, is het moeilijk om er nu naar te kijken, vooral omdat het gewoon niet grappig genoeg is om onderhoudend te zijn, en het is zelfs niet sci-fi genoeg om iets anders te bieden.

Zoals met veel helden van dit soort, Flits Gordon Het is een vis uit het water-verhaal. Terwijl de kwaadaardige keizer Ming van de planeet Mongo (Max von Sydow) de aarde kwelt met een druk op de knop, probeert voetbalster Flash Gordon (Jones) een vlucht te halen met reisagent Dale Arden (Melody Anderson). Nadat ze met hun leven zijn ontsnapt als gevolg van de toegenomen stormactiviteit veroorzaakt door het indrukken van Ming’s knoppen (in werkelijkheid is er geen verklaring voor hoe deze krachten werken), worden Flash en Dale ontvoerd door de gekke Dr. Zarkov (Topol), die, net als Michael Caine in Interstellairhij bouwde zelf een malafide ruimteschip, tegen de wensen van NASA in. Hij ontvoert Flash en Dale omdat hij hulp nodig heeft bij het besturen van het schip, en de drie gaan naar Mongo om met Ming af te rekenen.

Deze installatie is min of meer trouw aan de strips. Niemand wil naar de ruimte, en hoewel Zarkov gek is, wordt al snel aangenomen dat we hem aardig vinden en denken dat hij gewoon een gekke, grappige oom is. Noch in het bronmateriaal, noch in de film is deze stemmingsverandering zinvol, en het is slechts de eerste van vele dingen die je erover moet accepteren. Flits Gordon om er echt in te duiken.

De belangrijkste plotpunten van Flits Gordon het gaat meestal om Flash-gevechten voor een groep mensen. In eerste instantie is het Flash die tegen de bewakers van Ming vecht, waardoor het geheel verandert in een geïmproviseerd potje American football, wat misschien wel de eerste zonde van de film is. Als Flits Gordon Als ze vandaag zouden worden gemaakt, zou het zijn alsof Travis Kelce mensen aanpakt en voetbalreferenties maakt, terwijl keizer Palpatine gefrustreerd toekijkt. Kortom vele malen tijdens het kijken Flits Gordonje vraagt ​​je af waar je in vredesnaam naar kijkt.

Sommige conflicten zijn bevredigender, simpelweg omdat alles vreemder is en, in het geval van Flash’s gevecht tegen Prins Barin (Timothy Dalton), scherper. In die strijd om dominantie (waardoor Flash en Barin vrienden worden) zijn er zwepen, spijkers en leer, die in zekere zin doen denken aan de vreemdere aspecten van Barbara (1968), zij het zonder hetzelfde niveau van humor. Beide Flits Gordon EN Barbara ze kunnen worden geclassificeerd als velden, maar niet alle velden zijn gelijk. Voor elke hilarische opzwepende scène waarin Timothy Dalton, of Brian Blessed die zich als een charmante gek gedraagt ​​als de gevleugelde prins Vultan, houten, ietwat saaie scènes zijn waarin Flash andere dingen doet of, erger nog, praat.

Sommigen zouden kunnen zeggen (en sommige critici deden dat destijds ook) dat het probleem is: Flits Gordon het is dat het bronmateriaal toen verouderd was, en dat de film dat bronmateriaal alleen maar eerlijk vertaalde. Maar dit is het niet. DE Buster Crabbe serie uit 1936 (waarvan er drie waren) zijn tegenwoordig allemaal veel leuker om naar te kijken dan de film uit 1980, en wel om twee redenen: ten eerste is Crabbe eigenlijk een behoorlijk goede acteur, aangezien hij in feite een heel subgenre helemaal opnieuw aan het creëren was. En ten tweede speelt de originele serie alles recht, waardoor het publiek zijn eigen gevoel voor humor in de mix kan stoppen.

Een deel van de aantrekkingskracht van Flits Gordon in de jaren dertig was het niet zo dat kijkers en lezers dommer waren en niet zoveel verwachtten van sciencefictionverhalen (Metropolis het kwam tenslotte uit in 1927); het is dat die feuilletons en strips opzettelijk een breed scala aan kijkers, kinderen en volwassenen, aanspraken. (In tegenstelling tot de originele Buck Rogers-strip, die veel kinderachtiger was.) Met andere woorden, de creatie van Alex Raymond, vooral in stripvorm, was stiekem volwassener dan Buck Rogersmaar kinderen kunnen er ook van genieten. Dit gold zelfs voor de originele series, die veel beter zijn dan vrijwel elke andere sciencefictionfilm uit het midden van de jaren dertig, en zeker zorgvuldiger gemaakt dan de economische jaren vijftig Flits Gordon televisieserie, of, in termen van visuele ruimte-opera, beter dan wat dan ook tot dan toe Verboden planeet kwam uit in 1956.

Maar 1980 Flits Gordon het voelt niet als een voortzetting daarvan. Een goede analogie zou deze kunnen zijn: stel je voor dat in 1987, in plaats van Star Trek: de volgende generatieEr was een grapversie, maar niet erg grappig Galaxy zoektocht die geen eerbied leek te hebben voor het bronmateriaal, maar er gewoon de spot mee dreef. Dit is wat er in 1980 gebeurde Flits Gordon het voelt alsof je naast de Buster Crabbe-series staat; Het klinkt als een grap, maar als je niet meedoet aan de grap, begrijp je misschien niet waar je naar kijkt.

Dat wil niet zeggen dat er geen interessante afbeeldingen zijn Flits Gordon. Er zijn! Er zit een grote nieuwigheid in het zien van Raymonds stripfiguren in kleur, en natuurlijk zijn Max von Sydow, Brian Blessed en Timothy Dalton hier allemaal bijzonder te bekijken. Maar als Flits Gordon het was bedoeld als de 1980-versie van de 1966 BatmanDe film mist de figuur van Adam West, iemand die bloedserieus en hilarisch tegelijk is.

Dit was misschien niet per se de schuld van Jones, deels omdat het script hem niet veel goede regels biedt. Maar over het algemeen is de gevoeligheid van de film verdwenen. Wat regisseur Hodges en producer Dino De Laurentiis lijken te hebben gemist Flits Gordon het is dat kinderen die met hem zijn opgegroeid (of tv-herhalingen hebben bekeken zoals George Lucas deed) eigenlijk van Flash hielden en wilden dat hij een beetje serieuzer werd genomen.

Dit was de schittering van Star Wars. Lucas had het graag nog een keer willen doen Flits Gordon niet als parodie of kampgrap, maar als iets oprechts en warms. Het is duidelijk dat Lucas boven ieders stoutste verwachtingen slaagde. Dus het zou makkelijk gezegd zijn Star Wars vernietigd 1980 Flits Gordon, maar dat is helemaal niet waar. In ieder geval 1980 Flits Gordon had meer lessen uit moeten trekken Star Wars. Zorg voor een over-the-top space-opera, zeker. Maar je mag niet vergeten dat mensen om je geven.

Flits Gordon is te huur op Prime Video, YouTube en elders.