Hoe zou een enorm, gedeeld, buitenaards bewustzijn met de mensheid kunnen communiceren als het geen referentiekader voor individuele mensen had? In veel sciencefictionverhalen wordt, wanneer ze worden geconfronteerd met een vaag telepathische buitenaardse soort, het idee dat mensen geheimen in hun hoofd hebben van cruciaal belang voor de plot. Beide 3 Lichaamsprobleem en het succes van Apple TV dit jaar, Voor velen, Pak dit idee vanuit verschillende invalshoeken aan, met de grimmige eerlijkheid van buitenaardse intelligentie die zowel moreel twijfelachtig als logistiek schokkend is. In theorie zou de mensheid volledige eerlijkheid kunnen verlangen, maar sciencefiction leert ons soms dat volledige eerlijkheid niet altijd wenselijk of zelfs ethisch is.
Maar hoe werkt zo’n vreemde bijenkorfgeest? En als we geen deel uitmaken van die bijenkorfgeest, hoe kan een enkele, subjectieve, onverenigde menselijke geest dan volledig communiceren met zo’n enorm en divers soort bewustzijn? In de voorlaatste aflevering van Voor velen‘Charm Offensive’, de serie lijkt te verwijzen naar de oorsprong van de gedeelde geesten van de Anderen, en verwijst daarmee, al dan niet opzettelijk, naar een van de beste sciencefictionverhalen aller tijden: Solaris.
Milde spoilers voor Voor velen Aflevering 8 verderop.
Terwijl ze door een telescoop naar de ster Kepler-22 kijken, bespreken Carol (Rhea Seehorn) en Zosia (Karolina Wydra) de oorsprong van de boodschap die de enorme bijenkorfgeest op aarde samenbracht. De planeet is Kepler-22b, dat is een echte exoplaneet die in 2011 werd ontdekt, met een straal die het dubbele is van die van de aarde, een detail dat ook door Zosia wordt herhaald. Hij zegt ook dat de planeet ‘een enorme oceaan zou kunnen zijn’.
De relatie tussen Carol en Zosia Voor velen het voelt vergelijkbaar met de belangrijkste emotionele boog van Solaris.
Apple TV
Dit laatste detail past ook bij de huidige astronomische theorie over Kepler-22b, maar doet ook iets anders. Voor sommige sciencefictionfans is het idee van een enorme oceaanplaneet die ook gedeelde intelligentie herbergt in feite het uitgangspunt Solaris. Van die beroemde roman uit 1961 van Stanislaw Lem werd later een film uit 1972 gemaakt door Andrei Tarkovsky en later een versie uit 2002 door Steven Soderbergh. (Lem hield min of meer van beide filmversies toen hij nog leefde.)
In Solarisde titulaire oceaanplaneet is bijna volledig bedekt met een geleiachtige oceaan, die wetenschappers al jaren proberen te begrijpen. In het boek (en de filmversies) arriveert een psycholoog genaamd Kris Kelvin op een ruimtestation in een baan om Solaris en ontdekt al snel dat de gedeelde intelligentie van de planeet gesimuleerde duplicaten van mensen heeft gecreëerd, ontleend aan de herinneringen van de bemanning. Concreet verschijnt Harey (Rheya in sommige vertalingen), Kelvins oude minnaar, die zelfmoord pleegde vóór het begin van de roman, opnieuw op de zender als een soort niet-menselijke kopie van zichzelf. (Trekkies zullen dit onthouden Star Trek: de film op lage toon griste hij dit idee over toen Ilia, Deckers voormalige geliefde, weer op de televisie verschijnt Bedrijf na te zijn geëlektrocuteerd aan het begin van de film.)
De Star Trek-versie van de Solaris de trope, Ilia, echoot nu in Zosia in Voor velen.
Globe Photo/Zuma Press Wire/Shutterstock
Hoe dan ook, dit idee lijkt weerklank te vinden Voor velen in de mate dat Zosia een poging is van de Anderen om Carol’s overleden vrouw, Helen (Miriam Shor), te vervangen. In beide Solaris EN Voor velende hoofdpersonen (Carol en Kelvin) verwerken het trauma, met de vreemde ‘hulp’ van een gedeelde buitenaardse bijenkorfgeest die niet weet hoe hij moet helpen.
Wat is er interessant aan de weg Voor velen waarmee dit omgaat, is dat in zekere zin alle “Anderen” net als “Bezoekers” van zijn Solarismaar letterlijk, en in het geval van Zosia, metaforisch. In Solaris, Kelvin en de andere bemanningsleden worden gek van de simulacra van de bezoekers, wetende dat deze wezens niet representatief zijn voor de overleden mensen op wie ze zouden moeten lijken. In het geval van meest van de Anderen op Voor velenalle mensen zijn letterlijk dezelfde menselijke lichamen die ooit menselijke persoonlijkheden bevatten. Aan het begin van de serie heeft Manousos (Carlos Manuel Vesga) zijn eigen Solaris moment waarop hij een van de anderen confronteert die zich in het lichaam van zijn moeder bevindt, wetende dat ze in haar leven nooit zo aardig voor hem zou zijn.
Vermelden dat de thuisplaneet een grote oceaan is, Voor velen – opzettelijk of per ongeluk – raakt aan een van de grootste en meest ontroerende sciencefictionverhalen aller tijden. Tot nu toe was het moeilijk om de oorspronkelijke buitenaardse cultuur waar de Unie vandaan kwam in beeld te brengen.
Maar nu hebben we een kleine toetssteen, een sciencefiction-antecedent dat helpt bij het definiëren van enkele eigenaardigheden van Voor velen met slechts een vleugje tragedie.
