Call of Duty: Black Ops 7 Het is een heel, heel vreemd videospel. Zoals velen dat waren snel aanwijzen Het verschijnt op de releasedag en bevat surrealistische baasgevechten, dwaze krachten zoals het oproepen van destructieve kapmessen ter grootte van een gebouw uit de lucht, en hordes zombies die je als handlangers kunt besturen. Het is allemaal heel anders dan de serie eens vertegenwoordigdiets wat de franchise naar voren heeft geschoven verder EN verder ver van buiten de laatste 10 jaar.
Maar terwijl de meest verlaten, diehard-fans (en grootste haters) van de serie vasthouden aan de dissonantie tussen Zwarte operaties 7en de toch al wankele identiteit van de serie, kan ik niet anders dan waarderen dat de ontwikkelaars probeerden de boel op te schudden. Het is een campagne die hard zwaait, in veel opzichten de plank misslaat, maar er toch in slaagt een overwegend plezierige ervaring op te leveren die op zijn minst probeert de boel op te schudden uit de malaise van zowel het verleden als de grootste concurrenten.
Als je niet met de tijd meegaat, Zwarte operaties 7 het is een direct vervolg op 2012 Zwarte operaties 2. Het concentreert zich op hoofdpersoon David Mason en zijn nieuwe team terwijl ze de vermoedelijk dode internationale crimineel Raul Menendez opsporen.
Als iemand die vorig jaar pas terugkeerde naar de Call of Duty-bubbel, betekenen deze personages niets voor mij. En op basis van de vier uur die ik tot nu toe met de game heb doorgebracht, kan ik me voorstellen dat zelfs oude fans een beetje teleurgesteld zullen zijn over hoe dit verhaal zich afspeelt. Er zit weinig menselijkheid in de manier waarop deze personages worden geportretteerd, in hun persoonlijke problemen of in de inzet die op het spel staat. Ze komen allemaal van het ene missiescenario naar het andere, met constante, contextvrije verwijzingen naar de gebeurtenissen uit eerdere games. Het grote mysterie van de campagne, hoe Menendez terugkeerde uit de dood, is ook een wending die de meeste spelers binnen enkele seconden na het openingsfilmpje van de game zullen voorspellen.
Je kunt veel van de narratieve zwakte van deze campagne de schuld geven BlackOps7 campagne ontworpen voor coöp, punt uit. Het beweegt zich in een razend tempo en stopt nauwelijks om betekenisvolle verhaalbeats te leveren. Het is meer gericht op het bieden van een eenvoudige context voor interessante samenwerkingsscenario’s.
Op dezelfde manier verpest de coöpmodus voor vier spelers het BlackOps7 verhaal, het verpest de gameplay en de onderdompeling voor degenen die op eigen kracht in deze modus springen. De campagne doet geen concessies als je hem zelf start. Je kunt het spel niet pauzeren, alsof je in een multiplayer-sessie zit. De grootte van vijandelijke hordes verandert niet op basis van solospel, en er zijn ook geen moeilijkheidsgraden. Zelfs de meer open niveaus van de game zien eruit (en zijn waarschijnlijk) herwerkte kaarten uit de Warzone- en Zombies-modi.
Bovendien zijn er geen AI-metgezellen voor degenen die alleen spelen. De teamgenoten van Mason zijn aanwezig in alle scènes van het spel en praten zelfs met hem terwijl spelers op het veld vijanden neerschieten. Maar ze zijn niet fysiek aanwezig en vechten niet naast je, tenzij je een vriend of drie hebt die hun rol vervullen. Het resultaat is een schokkend lege campagne voor singleplayers: de niveaus voelen te groot aan, ontmoetingen met vijanden kunnen overweldigend aanvoelen, en het constante geklets van personages die je niet kunt zien, betekent dat het nauwelijks functioneert als een ‘campagne’ in de traditionele zin van het woord.
Als je echter een volledig team kunt krijgen zoals ontworpen, wordt deze campagne aanzienlijk groter. Plots zijn vijanden met gezondheidsbalken die boven hun hoofd zweven logischer, net als de Bestemmingzeldzaamheid van soortgelijke wapens. Baasgevechten met unieke mechanica zijn nu leuke coördinatietests in plaats van lange, zware zwoegen.
Tegelijkertijd zijn de surrealistische scènes die mensen op sociale media hebben gekozen gemakkelijker te accepteren voor wat ze zijn. Ja, vechten tegen een gigantische Michael Rooker in een rode hel met geweren is heel, heel stom. Maar het is ook leuk om te lachen als je samen met vrienden vecht. En in wezen dragen deze gekke momenten bij aan het creatieve gebruik van de coöperatieve structuur door de game. Voor het eerste baasgevecht van de game moeten bijvoorbeeld drie spelers het opnemen tegen golven van losgeslagen vijanden, om een vierde speler te beschermen die gigantische machetes uit de lucht op een superkrachtige Menendez laat regenen. Ja, dit is stom voor mensen zonder verbeeldingskracht. Maar in coöp is het een vreugdevol goed en mechanisch interessant scenario.
De term “Vriendenlop‘ is in 2025 een rage geworden, dankzij het enorme succes van titels als Piek EN REP. Het is een term voor games die het beste met vrienden kunnen worden gespeeld, omdat hun bizarre of bizarre mechanismen niet helemaal werken zonder echte sociale interacties om ze te ondersteunen. Deze spellen bereiken mogelijk niet de bevredigende hoogtepunten van een vergelijkbaar spel Verzending 33 of het nieuwste succes van Hideo Kojima. Maar ik zou het moeilijk vinden om te zeggen dat deze games niet even belonende ervaringen bieden.
De Call of Duty-campagne van dit jaar lijkt ontworpen als de variant van de franchise op populaire games zoals Piek.
PICCO-team
Zwarte operaties 7 is duidelijk de serieversie van het fenomeen “Friendslop”. En dat terwijl het zo is verrassend ver verwijderd van het uitstekende, traditionele platteland waar we vandaan kwamen Zwarte operaties nog maar een jaar geleden, dat verandert niets aan het feit Zwarte operaties 7 het is ook erg leuk en op zichzelf zeer herspeelbaar. Het is duidelijk dat de ontwikkelaars herspeelbaarheid in gedachten hebben, zoals BlackOps7 Final Mission is letterlijk een kijk op het steeds populairder wordende draw shooter-genre, een soort spel dat is gebouwd op opkomende momenten en sociale interacties.
Ik vind het moeilijk om iets aan te merken Zwarte operaties 7 voor zijn grote, vreemde verandering terwijl het erop leek dat dat de bedoeling was. Hoewel ik teleurgesteld ben dat het spel je dwingt om met anderen te spelen om het plezier te maximaliseren, kan ik uiteindelijk zeggen dat ik het veel beter heb met BlackOps7 Een vreemdere campagne dan degene die ik deed Slagveld 6 saaie (en aanstootgevend tandeloze) reconstructie van bekende wateren.
Deze bizarre en gekke coöpcampagne dat is niet waar de meeste Call of Duty-fans om vroegen. Maar dat kan ik niet met een goed geweten zeggen BlackOps7 de campagne is verschrikkelijk. Het is vreemd. Het levert nauwelijks een samenhangend verhaal op. En het valt plat zodra je het probeert te spelen op een manier waarvoor het niet is ontworpen. Maar ik bewonder Raven Software en Treyarch omdat ze zich sterk maken voor de lol. Ik neem het elke dag van de week aan voor zoiets saais als een militaire schietcampagne met cijfers, zonder iets toe te voegen aan de twintig jaar oude formule.
