Niemand had het verwacht Vijf nachten bij Freddy’sde live-action-aanpassing van aangrijpende survival-horrorspellenom de box office te breken zoals het gebeurde. PG-13-horrorfilms nemen een bizarre plaats in binnen het genre, maar in dit geval hielpen ze een verontrustende spelaanpassing naar het rijk van ‘Baby’s First Horror’ te katapulteren. Het was griezelig genoeg om voor wat basisangst te zorgen; Ook al waren de bovennatuurlijke wendingen te ingewikkeld voor zelfs een genre-expert om te volgen, de pikzwarte humor vulde de gaten op. Wat de tekortkomingen ook waren, een vervolg leek onvermijdelijk. Blumhouse verspilde weinig tijd door groen licht te geven Vijf nachten bij Freddy’s 2en regisseur Emma Tammi, die zich herenigt met de maker van de game, Scott Cawthon, houdt zich nog minder in in het vervolg.
Tenminste, zo lijkt het op het eerste gezicht. Vijf nachten bij Freddy’s 2 is je klassieke vervolg omdat het ons meer geeft, of het nu nodig is of niet: meer geesten, meer griezelige bezeten animatronics en meer cameo’s van horror-royalty’s. Maar het balanceert het allemaal op een premisse die zo dun en luchtig is dat het alles en niets lijkt te zeggen.
Vijf nachten 2 opent door de klok terug te draaien naar het begin van de jaren 80, toen Freddy Fazbear’s Pizza nog in zijn hoogtijdagen was. In plaats van terug te keren naar de franchiselocatie Vijf nachtenwe zijn teruggekeerd naar de plek waar het allemaal begon en hebben nog zoveel meer om het aan te bevelen. Freddy’s flagshipstore lijkt op een miniatuurthemapark, compleet met een indoor lazy river en een animatronic die uniek is voor de locatie, de Marionette. Een kruising tussen een mimespeler en de Andere Moeder Coralinapast niet precies bij het merk Chuck E. Cheese van Freddy.
De pop is absoluut griezelig, maar niemand die in 1983 bij Freddy’s feestte, lijkt op te merken of zich zorgen te maken dat er iets mis is. Dat wil zeggen, totdat een kind wordt ontvoerd en bijna vermoord door William Afton (Matthew Lillard), de antagonist van de eerste film. Vijf nachten film. Zijn lafhartige acties backstage worden gedwarsboomd door een opmerkzaam jong meisje, Charlotte (Audrey Lynn-Marie), maar haar frustratie en uiteindelijke moord door Afton zet de reeks gebeurtenissen in gang voor een nieuw spookverhaal.
Deze openingsscène begint Vijf nachten begint veelbelovend, maar de film die volgt maakt dat nooit helemaal waar. De introductie van een grotere en betere Freddy’s joint zorgt voor veel intriges in het geheel. Het probleem is dat Tammi en Cawthon niet weten wat ze ermee moeten doen. Afgezien van een verontrustende scène in het ‘heden’, waarin een groep tienergeestenjagers de originele Freddy’s tegenkomt, Vijf nachten wil zijn moordende robots liever in de echte wereld brengen, waardoor de film wordt beroofd van de sfeer die zijn voorganger zo meeslepend maakte.
Vijf nachten werkt het beste als je je concentreert op de verschrikkingen in de hoofden van zijn helden.
Blumhuis
Twintig jaar na de koude opening, in het vaag gedefinieerde begin van de jaren 2000, Vijf nachten ontmoet Mike (Josh Hutcherson), zijn 11-jarige zus Abby (Piper Rubio) en Aftons dochter Vanessa (Elizabeth Lail). Terwijl de volwassenen worstelen om hun aangrijpende ervaring bij Freddy’s te boven te komen, rouwt Abby actief om het overlijden van haar ‘vrienden’, de vijf spookkinderen die Freddy’s animatronische mascottes gebruikten om hun onafgemaakte zaken af te handelen. Abby is ervan overtuigd dat ze er nog steeds zijn, dat ze haar hulp nog steeds nodig hebben – en wanneer ze naar Freddy’s oorspronkelijke restaurant wordt gelokt, lijkt haar voorgevoel juist te zijn.
Abby’s vrienden hebben nieuwe, verbeterde metalen lichamen gevonden om in te wonen… tenminste, dat denkt ze. In werkelijkheid trekt Charlotte’s geest – die niet alleen op de een of andere manier is versmolten met Freddy’s pop, maar ook naar believen andere animatronica kan ‘bezitten’ – aan de touwtjes in de schaduw. Ze is terug om wraak te nemen op de volwassenen die Afton amok lieten maken in de donkere gangen van Freddy’s, en ze is vastbesloten een klein leger mascottes op de wereld los te laten om dat te bemachtigen.
Onhandige spookachtige ideeën zorgen ervoor dat dit vervolg geen nieuwe hoogten bereikt.
Blumhuis
Zo begint een horrorverhaal dat breder van opzet is, maar minder intrigerend qua uitvoering. Vijf nachten het is het beste als het zich beperkt tot donkere, afgesloten ruimtes, niet alleen op de nieuwe locatie van Freddy Fazbear, maar ook in de hoofden van de hoofdrolspelers. De eerste Vijf nachten ze gebruikte dromen en herinneringen om haar mysteries te ontrafelen, en hoewel haar vervolg die verwaandheid grotendeels achter zich laat, nodigt het haar af en toe uit om onze band met haar personages te verdiepen. Na de dood van haar vader, een seriemoordenaar, wordt Vanessa geplaagd door nachtmerries, en haar pogingen om zich uit haar nalatenschap te bevrijden culmineren in een slim opgebouwde droomsequentie. Dat is wanneer Vijf nachten hij waagt zich in de grotere wereld en krijgt te maken met afleidende achtergrondverhalen en motivaties, totdat hij echt de weg kwijtraakt.
Wat het nog erger maakt, is de misplaatste focus van de film op zijn tegenstanders. In de eerste Vijf nachtenAfton heeft beloofd terug te keren om onze helden te achtervolgen. Lillard herhaalt zeker zijn huiveringwekkende rol als Afton, maar alleen in flashbacks en droomsequenties. De belofte van een betere slechterik is echter verontrustend genoeg. Niet alleen is Afton boeiender dan de animatronics die centraal staan - aangezien de film ze gebruikt voor flips en heel weinig anders – maar dat geldt ook voor zijn onafgemaakte zaken. Deze saga zal doorgaan met Vijf nachten bij Freddy’s 3zoals een preview uit de mid-credits bevestigt, dus er is nog een kans om het goed te doen. Maar na veel verkeerde afslagen Vijf nachten 2fans van de originele games en een beginnend publiek vinden het misschien niet de moeite waard.
