Wanneer zich een overstroming, brand of andere natuurramp voordoet, is de kans veel groter dat evacuerende bewoners belangrijke documenten, familiefoto’s, water en kleding meenemen dan anticonceptie, condooms of menstruatieproducten.
Erger nog, als ze stranden, kan het onmogelijk zijn om aan de voorraden te komen die ze nodig hebben tijdens de herstelweken na een grote ramp.
Staten hebben doorgaans een lijst met spullen die inwoners bij de hand moeten hebben in geval van nood. Maar ten tweede nieuwe scorekaart voor 50 staten vrijgegeven Donderdag doet slechts één staat, Maryland, er goed aan om voorzieningen voor seksuele en reproductieve gezondheidszorg op te nemen in de checklist voor paraatheid.
Onderzoekers van het Center for Biological Diversity, een non-profitorganisatie op milieugebied, noemden vier categorieën benodigdheden die op de checklists van staten zouden moeten worden opgenomen: menstruatieproducten; seksuele en reproductieve gezondheidsartikelen, zoals noodanticonceptie en geboortebenodigdheden; medicijnen en producten voor persoonlijke hygiëne. Vervolgens analyseerden ze de checklists om te zien welke benodigdheden in elk van deze emmers zaten.
Maryland was de enige staat die een perfecte score behaalde; de lijst bevat zowel condooms als menstruatieproducten. Rhode Island was de enige staat die geboortebenodigdheden bevatte, zoals handschoenen, een laken en een chirurgische schaar. Achtenveertig staten hadden medicijnen op hun watchlist staan, waaronder mogelijk anticonceptie. Iets meer dan de helft van de staten bevatte menstruatieproducten. (Zeven staten gebruikten die van de federale overheid generieke checklistinclusief “vrouwelijke benodigdheden”, maar exclusief voorbehoedmiddelen en condooms.)
(Met dank aan het Centrum voor Biologische Diversiteit)
“Ik denk dat een aantal producten (staten) mensen meer informatie zouden kunnen bieden over hun seksuele en reproductieve gezondheidsbehoeften in die tijd”, zegt Kelley Dennings, senior programma-activist voor bevolking en duurzaamheid bij de organisatie.
Naarmate de klimaatverandering verergert, wat leidt tot frequentere en destructievere rampen, zal dit een grotere impact hebben op de toegang tot reproductieve en seksuele gezondheidszorg, een onderwerp dat in de Verenigde Staten nog niet uitgebreid is bestudeerd. Uit een onderzoek na de orkaan Katrina bleek dat van de 55 vrouwen die vóór de storm een kliniek voor gezinsplanning bezochten, Veertig procent gebruikte geen anticonceptie meer en twee ongewenste zwangerschappen hebben gehad. Een andere, na orkaan Ikeontdekte dat 13% van de 975 ondervraagde vrouwen moeite had met het verkrijgen van voorbehoedmiddelen, waarbij het gebrek aan toegang meer uitgesproken was onder zwarte vrouwen.
Sommige onderzoeken hebben ook een toename van seksueel geweld na rampen aangetoond, waaronder rapporten van vrouwen verkracht of aangevallen in evacuatieschuilplaatsen na orkaan Katrina en orkaan Rita.
Vorig jaar nog, Orkaan Helene sloot de deuren Planned Parenthood in Asheville, waardoor het voor mensen in de hele regio moeilijker is geworden om abortussen en andere seksuele en reproductieve gezondheidsdiensten te verkrijgen.
Een groep die na Helene in actie kwam, was State Line Abortion Access Partners, een in Virginia gevestigd activistencollectief dat mensen verbindt met reproductieve gezondheidszorg en voorzieningen. Ze verdeelden periodeproducten nadat ze hadden opgemerkt dat veel van de lijsten met noodvoorraden dergelijke artikelen niet bevatten. Ze boden ook condooms en noodanticonceptie aan om taboes op de seksuele gezondheid in meer conservatieve, door rampen getroffen gebieden aan te pakken. Kimberley Smith, mede-oprichter van de organisatie, herinnerde zich dat hoewel de meeste mensen ontvankelijk waren voor de items, anderen zich afvroegen waarom ze nodig waren. “(Op) een van de grotere stortplaatsen zei een man (die voorraden aannam): ‘We hebben het niet nodig. Je moet dat spul naar de gezondheidsafdeling brengen'”, zei hij.
Een andere persoon zei tegen haar: “Niemand denkt op een moment als deze aan seks.” Maar de aanvankelijke herstelinspanning duurde weken, zei Smith. “Mensen gaan op veel verschillende manieren met stress om. Het is echt kortzichtig om te denken dat mensen geen seks willen hebben.”
Smith ziet de scorekaart van het Center for Biological Diversity als een manier om het bewustzijn te vergroten waarom deze items nodig zijn na noodsituaties. “Seksuele gezondheid is erg geïsoleerd geworden”, zei ze. “Ik denk dat ze echt innovatief en belangrijk werk doen in de context van het centraliseren van reproductieve gezondheidszorg.”
Het scorecardrapport bouwt voort op het eerdere werk van het centrum, gericht op gender en klimaat. In 2022 analyseerde het de klimaatplannen van 21 Amerikaanse steden op het opnemen van gender en andere belangrijke termen zoals reproductieve gezondheid en gezinsplanning. Slechts één Boston verwees naar gender in zijn klimaatplan; geen daarvan omvatte reproductieve gezondheid of gezinsplanning.
Het centrum werkt samen met onderlinge hulpgroepen en organisaties voor reproductieve gezondheidszorg in Florida om kits voor noodsituaties op het gebied van de seksuele gezondheid te distribueren, met onder meer condooms, noodanticonceptie, menstruatieproducten, zwangerschapstests en glijmiddelen. Ze deelden 250 kits uit tijdens de orkanen Milton en Helene. Het centrum heeft sindsdien een praktische gids opgesteld om andere organisaties te helpen soortgelijk werk in hun land te doen.
De Internationale Conferentie van de Verenigde Naties over Bevolking en Ontwikkeling in Caïro in 1994 was een keerpunt in de erkenning van de behoefte aan seksuele en reproductieve gezondheidszorg over de hele wereld, zei Lorelei Goodyear, een adviseur die wereldwijd werkt aan seksuele en reproductieve gezondheid en voorbereiding op noodsituaties. Deze erkenning heeft geholpen richting te geven aan de manier waarop aan deze behoeften wordt voldaan tijdens mondiale humanitaire crises, ongeacht of deze worden veroorzaakt door conflicten of natuurrampen.
Om deze reden zei hij dat de scorekaart een stap in de goede richting is om hier in de Verenigde Staten het gesprek op gang te brengen over hoe paraatheid eruit zou kunnen zien. “Veel van wat ik op nationaal niveau heb gezien, is echt gericht op de gezondheid van moeders en misschien wel van kinderen”, aldus Goodyear. “(Het is alsof) ik het grotere plaatje mis op het gebied van seksuele en reproductieve gezondheid en de all-risk-aanpak die volgens mij internationaal echt wordt omarmd.”
Er zijn echter belangrijke vragen die staten – en de federale overheid – moeten stellen en die elders al zijn overwogen, zei hij: is er geld om dit soort voorraden te leveren in tijden van rampspoed? Is het duidelijk wie verantwoordelijk kan zijn voor de distributie van deze producten? Welk beleid is er om in deze behoeften tijdens rampen te voorzien?
Om deze lacunes te helpen opvullen en het gebrek aan bewustzijn over seksuele en reproductieve gezondheid aan te pakken, beveelt het centrum staten aan hun checklists voor paraatheid bij noodsituaties bij te werken om deze benodigdheden op te nemen – en deze checklists gemakkelijker online te vinden en in meer talen beschikbaar te maken. Het centrum hoopt ook dat belanghebbenden uit seksuele en reproductieve gezondheidsorganisaties een meer reguliere rol zullen spelen bij de noodplanning.
“We zouden graag zien dat meer mensen pleiten voor de rechten van vrouwen en genderdiverse mensen, of moeders die bevallen”, zei Dennings. “Deze mensen zitten niet altijd aan tafel, dus hun stem wordt niet gehoord in deze plannen.”
