“Hoe beter ze kijken, hoe minder ze daadwerkelijk zullen zien.” Het is de mantra die een leidend principe is geworden voor de Now You See Me-franchiseen het geldt net zo goed voor de verschillende handlangers die op de Vier Ruiters jagen – de groep tovenaars die ook uitgebreide overvallen plegen – als voor het publiek dat op zoek is naar betekenis binnen deze trilogie. Gekker dan Now You See Me kan het niet worden, een overblijfsel uit de blockbuster-cinema uit de jaren 2000 die er op de een of andere manier in slaagde zijn eigen ondergang bij elke bocht te trotseren. Het feit dat we bijna tien jaar na de vorige een derde film krijgen, is op zichzelf een goocheltruc, een verstoring die niet zou moeten werken… en, toegegeven, bijna niet werkt.
Na de mix die er was Nu zie je mij 2deze franchise heeft veel goed te maken. Het nieuwste vervolg was een overdreven poging om een groter, beter verhaal te vertellen: het antwoord van de magische nerd op de Fast and Furious-saga. Nu zie je mij: nu niet meer hij heeft dezelfde ambities en doet er ook alles aan om daar te komen. Het is net zo banaal, vergezocht en chaotisch als de films die eraan voorafgingen, met een duizelingwekkende plot die minder logisch wordt naarmate je er langer over nadenkt. Maar degenen die eerder iets leuks hebben gevonden in deze franchise, weten dit kappertje niet te nauw te analyseren. Nu zie je mij 3 Het is echt leuk, maar misschien moet je je hersenen uitschakelen om ervan te genieten.
Jaren na hun laatste missie in Nu zie je mij 2de Ridders zijn bijna ontbonden, maar ze worden niet minder aanbeden. De clandestiene shows trekken nog steeds een bescheiden publiek, ook al zijn de Ridders niet daadwerkelijk aanwezig. Sindsdien heeft een nieuwe generatie goochelaars de methode ‘stelen van de rijken’ overgenomen, waarbij ze zich voordoen als illusionist J. Daniel Atlas (Jesse Eisenberg), ontsnappingskunstenaar Henley Reeves (Isla Fisher), kaartengooiende dief Jack Wilder (Dave Franco) en mentalist Merritt McKinney (Woody Harrelson) om hun eigen oplichting uit te voeren. Het is niet precies duidelijk hoe ze hun uiterlijk weten na te bootsen: het is de eerste van vele wonderbaarlijke trucs die onverklaarbaar blijven, maar zodra WAAR Atlas beseft de zwendel en komt opdagen om Charlie (Justice Smith), Boscoe (Dominic Sessa) en June (Ariana Greenblatt) te rekruteren voor de grote competities.
Nu zie je mij 3 (die praktisch vraagt om gebeld te worden Nu ben jij 3 van mij) weet dat de meesten van ons vragen hebben. Waarom gingen de Ridders uit elkaar? Hoe zit het met de Eye, de organisatie die in wezen de Illuminati is voor magische dieven? En wat gebeurde er met Dylan Shrike (Mark Ruffalo), Nick Fury van de Horsemen? De antwoorden komen uiteindelijk in de vorm van snelle, wegwerpbare verklarende dumpplaatsen, omdat Nu zie je mij 3 hij weet ook dat we de band heel graag weer bij elkaar willen krijgen. Het is best leuk om te zien hoe Atlas, die op zichzelf al een vrek is, oppast op een groep opkomende tovenaars. (Boscoe, die in alle opzichten een Gen Z-kloon van Atlas is, geeft hem de grootste en grappigste run voor zijn geld.) Hun zoektocht om Veronika Vanderberg (Rosamund Pike, maar maak haar Zuid-Afrikaans) te verslaan, leider van een diamantmijnimperium, is ook een welkome ontwikkeling, die het verschil tussen de binnenlandse theaters van de eerste keer opsplitst. Nu zie je mij met zijn mondiale ambities. Maar deze film zingt pas echt als de oude en nieuwe ridders een verenigd front vormen.
Het is een geïnspireerde keuze om nieuwe en oude ruiters in de line-up te brengen.
Leeuwenpoort
Een van de beste trucs van dit verhaal is de terugkeer van Fisher’s Henley, die verdwaald was Nu zie je mij 2 en werd vervangen door een nieuw personage gespeeld door Lizzy Caplan. Het herstellen van de oude Horsemen-opstelling is erg handig om fouten uit het verleden glad te strijken, maar Nu zie je mij 3 het is niet geïnteresseerd in opnieuw verbinden of opnieuw opstarten. Hoe gemakkelijk het ook is om hele plotpunten af te schrijven als een uitgebreide gimmick, regisseur Ruben Fleischer wil graag een holistische kijk op deze franchise werpen. Het is een complex mechanisme, ondanks al zijn afgezaagde narratieve tactieken: haal één stukje uit de vergelijking en het valt min of meer uit elkaar. Het heeft alles nodig – zelfs hoogdravende dialogen en voorspelbare plotwendingen – om te werken, en het is zich er terdege van bewust dat dit zo zal blijven.
Meer is meer Nu zie je mij 3al was het maar omdat het constante momentum, de voortdurend bewegende stukken en de constante verkeerde richting ons ervan weerhouden gaten in de procedure te prikken. Er is hier veel leuks, vooral als het meer om de magie of het disfunctioneren van de ridders gaat dan om de overval. Een uitgebreide reeks van wat in wezen een gigantisch carnaval is – compleet met omgekeerde kamers, geheime gangen en nepportretten – geeft ons genoeg van het eerste. De OG Horsemen en hun nieuwe rekruten werken samen om puzzels op te lossen die op merkwaardige wijze hun innerlijke problemen aan het licht brengen, zoals Charlies onzekerheid bijvoorbeeld, of Atlas’ eeuwige arrogantie. Deze franchise kan diepgaand zijn als hij dat wil, maar het feit dat hij ook kan uitmonden in een geïmproviseerde uitbraak, waarbij elke ridder de ander probeert te overmeesteren met kaarttrucs en verdwijnacts (compleet met duizenden verschillende herhalingen van “Huh, niet slecht, jongen – maar kijk Dit!”) geleden Nu zie je mij 3 een echte schat.
Met een slimme en aangrijpende overval, Nu zie je mij 3 een ideaal evenwicht bereikt.
Leeuwenpoort
Het is waar, deze films kunnen echt stom zijn. Maar ze kunnen ook heel leuk zijn; als je bedenkt hoe humorloos en hoe ondraaglijk veilig de blockbusters van de afgelopen jaren waren, lijkt dit soort entertainment een beetje op regen in een woestijn. Een personage zegt het al vroeg in de film: na ‘oorlogen, pandemieën’ en verschillende vaag gedefinieerde trauma’s ‘heb je meer dan ooit magie nodig.’ Nu zie je mij 3 het zal de serieuze dingen niet van de ene op de andere dag oplossen: met een handvol plotgaten en grote schommelingen die niet helemaal tot bloei komen, heeft het zijn problemen. Maar het is niet eens nodig. Soms moet je gewoon kijken naar een onmogelijke truc van een groep charismatische kunstenaars, zonder na te denken over het hoe of waarom.
