Bestaat er een Fins of Japans woord voor existentiële vakantieangst? Dat zou zo moeten zijn. Ik veronderstel dat het het dichtst in de buurt zou komen als je een term van Ebenezer Scrooge zou lenen: ba brom bug? Dat is zeker hoe ik me voel nu dit lange jaar ten einde loopt. Maar dit publiekelijk toegeven lijkt een smerige en ongeoorloofde bekentenis, aangezien het gebrek aan feestvreugde de ultieme schending van de feestdagen is.
Maar ik heb een goede reden voor mijn seizoensgrit.
Een paar weken geleden maakte mijn partner van vier jaar bekend dat hij wat tijd en ruimte nodig had en “dit” op dit moment niet kon doen – dit is onze relatie. Als je hart een paar weken voor Thanksgiving gebroken wordt, voelt het als de opening van een Hallmark Christmas-rom-com. En toch denk ik niet dat ik hier moeite mee zal hebben een knappe jongen uit Bridgerton in de komende twee weken, terwijl we allebei in de rij staan om advocaat te kopen op de kerstmarkt van Bryant Park, en hij mijn geloof in de liefde verlost. Ten eerste haat ik Advocaat. Maar helaas.
Deze verwoestende ontwikkeling vond plaats net na de eenjarige verjaardag van het overlijden van mijn geliefde vader. Ik had al een heel jaar lang geprobeerd mijn emotionele balans te vinden na dat enorme verlies, waardoor mijn gezin op ingewikkelde en blijvende wijze uiteenviel. Mijn therapeut vertelde me dat september/oktober een van de ergste tijden van het jaar is om een dierbare te verliezen. Niet dat die er zijn Goed tijd, maar als je in de herfst iemand verliest, haast je je met een rauw hart regelrecht de feestdagen in, waarbij je door tradities moet navigeren en nieuwe rituelen moet creëren in de nasleep van de afwezigheid. Er is letterlijk een lege stoel aan tafel. Ze had gelijk: de vakantie van vorig jaar was wreed en ging in een flits voorbij, terwijl ik de hele tijd in het shirt van mijn partner huilde. Ik herinner me niet veel meer van die tijd dan een reis naar Home Depot om een bedrieglijk zware boom te kopen en te staren Sterf hard voor de eerste keer.
Bovenop dit huidige seizoen van pijn en liefdesverdriet? Een sterke golf van professionele onzekerheid en sluimerende wanhoop over de algemene toestand van de wereld Ik schreef er hier overen dat was ik echt op de grond zettenzoals mijn grootmoeder zou zeggen (zelfs dood, zelfs vermist). Als over het algemeen optimistisch persoon van nature is dit onbekend terrein. Maar ik put troost uit het feit dat ik niet de enige ben.
Omdat ik weet dat ik niet de enige ben die met de uitdagingen wordt geconfronteerd die deze tijd van het jaar nog moeilijker maakt. Misschien is het je eerste vakantie sinds de scheiding en ben je weg van je kinderen, of ben je ontslagen in deze verschrikkelijke economie; Misschien verwachte rouw het zal je niet laten vergeten dat dit je laatste Chanoeka zal zijn met een dierbaar familielid. Misschien staat u voor een enge gezondheidsuitdaging. Er zijn net zoveel manieren om jezelf emotioneel te laten wiegen tijdens de feestdagen als er naalden aan de kerstboom zitten.
Ik ben geen zelfhulpauteur of therapeut, ik ben gewoon een meisje dat kan toegeven dat ze het moeilijk heeft. Maar ik probeerde een strategie te bedenken om december door te komen. Voor het geval het jou ook helpt, hier is mijn vakantieoverlevingsplan voor 2025:
Buig neer. Je hoeft niet naar dat feest of die koekjesruil te gaan. Vertrouw er nu op dat je je eigen beste gezelschap bent en dat je rustige nachten thuis, zelfs als je de feestvreugde buiten kunt horen, nodig hebt om je te hergroeperen. Het kan ongelooflijk vermoeiend zijn om “een blij gezicht op te zetten” en je moet die energie behouden om te genezen. Dat gezegd hebbende, als je denkt dat de omgang met mensen je humeur kan verbeteren, is het misschien de moeite waard om wat lippenstift en een panty op te doen en de deur uit te gaan, maar alleen naar buiten. ware verlangengeen verplichting.
Blijf weg van Instagram. Ik heb Instagram weken geleden verwijderd en het is de gezondste beslissing die ik heb genomen sinds ik 2 liter water per dag begon te drinken. Sociale media zullen in 2026 nog steeds bestaan, zowel ten goede als ten kwade.
Doe rustig aan met de dankbaarheid. Over het algemeen ben ik helemaal voor dankbaarheid, maar soms is het gewoon een andere manier om onszelf onder druk te zetten. Geef toe aan een beetje zelfmedelijden. Je hebt op dit moment genoeg om mee om te gaan, zonder jezelf in elkaar te slaan omdat je niet dankbaar genoeg bent.
Toegeven. Ik at bijvoorbeeld veel frietjes. Natuurlijk, misschien is het niet het gezondste ter wereld, maar het brengt mij vreugde. Dit is niet het moment om jezelf eenvoudige geneugten te ontzeggen, zoals naar de film gaan (ik ben van plan het te zien). Hamnet en schreeuw je hoofd eraf) of ga naar een schoonheidssalon voor een stoelmassage van $ 10.
Leef in de waarheid van je mentale toestand. In de westerse cultuur hebben we een verraderlijke gehechtheid aan positiviteit, waarbij bravoure wordt verward met moed en verdriet met zwakte. Hier wordt u eraan herinnerd dat het precies het tegenovergestelde is (plus, een uitstekend boek over dit onderwerp). Door uw ‘negatieve’ emoties te herkennen, voelen andere mensen zich minder alleen. Het eenzaamste deel van een neerslachtig gevoel is tenslotte wanneer je denkt dat alle anderen duizelig cranberrysprites nippen en jij, alleen, de enige verdrietige persoon op aarde bent.
Laat mensen voor je zorgen. Het is de tijd van geven, maar het is ook fijn om jezelf te laten verzorgen. Ik ben gevoed door de berichten, bloemen en eten van mijn vrienden, en ik laat ze me omhelzen zonder me schuldig te voelen. Vertrouw erop dat de mensen die je liefde tonen er net zo door verrijkt worden als jij. En het weerspiegelt heel goed de geest van het seizoen.
Opbrengst. Ik heb Thanksgiving met gewerkt een prachtige organisatiemaaltijden serveren in Haarlem. Het was een aanzienlijke afleiding van het gat ter grootte van een vakantie dat mijn afwezige partner had achtergelaten. Door goed te doen, kreeg ik ook een goed gevoel over mezelf.
Voordat we het weten is het januari en wij, de kwetsbaren en diepbedroefden, zullen een moeilijk seizoen hebben overleefd. En voor degenen onder u die zich de beste van de wereld voelen en de feestdagen met enthousiasme en bijpassende pyjama’s omarmen: ik vind het geweldig voor u. Degenen onder ons die er dit jaar geen zin in hebben, hopen in 2026 graag met jullie mee.
Laten we in de tussentijd wat troost en gemeenschap vinden in de reacties: als je een worsteling wilt loslaten, is dit een veilige ruimte. Als je een hulpmiddel wilt delen om door een moeilijke tijd heen te komen, zijn we een en al oor. Ik wens u een vakantieseizoen vol vrede en vernieuwing.
Cristina Orgoglio is schrijver, boekredacteur en inhoudsconsulent en woont in Harlem, New York. Lees het allemaal Kolommen met raceproblemen hier.
PS De truc om te genieten van grote familiebijeenkomstenEN Wat is jouw uitlaatklep tijdens de feestdagen?
(Foto door Laura Beth Snipes/Unsplash.)
