“Ik had nooit verwacht dat ik in de parfumerie zou gaan werken. Een van de grote verrassingen van mijn leven was dat ik deze dingen heb geleerd. Er is een betoverende kant van de parfumerie die een beetje verloren gaat in deze enorme commerciële campagnes. Beseffen mensen hoeveel tijd hierin is gestoken? Iris is een ingrediënt. We gebruiken de wortel. Maar die verblijft twee jaar onder de grond. Vervolgens wordt hij vijf jaar boven de grond verwarmd, waardoor een bepaald molecuul, ijzer genaamd, zich kan ontwikkelen. We testen het en als het op het juiste niveau is, doen we een extractie om het te verkrijgen. de irisboter. Het is een van de duurste ingrediënten…” Als McCurtin er nooit aan had gedacht parfumeur te worden. “Moleculaire biologie. Ik werkte als scheikundige, maar het ontbrak mij aan creativiteit. Ik las een interview met een parfumeur en dat was een openbaring. Hij vertelde over de natuur en de taal van de natuur. Dat fascineerde mij enorm.”
Ik koester een theorie dat rokerige tonen in parfums apocalyptisch zijn en het einde van de natuur betekenen. McCurtin is het ermee eens dat roken een donkere toon is. maar in termen van trends, zegt hij, willen parfumeurs de consument stimuleren. Het geurige equivalent van de moleculaire keuken. Ze willen parfums creëren die intrigeren. Ik zie deze intrige terug in de geur 14 julidie een overeenkomst heeft over buskruit of vuurwerk. Ik kan deze intriges ook zien in de geweldige geur van dit moment, Ganymede van Barrois en Quentin Bisch, die recensenten ertoe aanzet hun toevlucht te nemen tot woorden als buitenaards, omdat het parfum zo buitenaards lijkt dat het uit een ander universum zou kunnen komen. Maar één niveau waartoe Ganymedes behoort is de aarde: die is zuur, groen (chartreuse) en een beetje stinkend. Ik ken deze aard. Maar er is een vreemde eigenaardigheid. Ik vroeg Barrois of Ganymede erg jaren twintig was. “Ganymede is een heel oprechte en authentieke nieuwe geur. In 2020 was het onbekend en zeer vertrouwelijk, maar ik denk dat het elke dag aansluit bij de groeiende vraag naar authentieke geuren. Klanten willen geen marketinggedreven parfums, dus in die zin is het heel 2025.”
Verandert de geur? Er zijn nieuwe noten, nieuwe akkoorden. Er zijn nieuwe moleculen waar we het in dit verhaal niet over hebben gehad. Maar vanuit het perspectief van de parfumeur is niets beter dan een succes. Er moet iets zo moois of merkwaardigs zijn dat we gedwongen zijn het te consumeren.
“Als je een geur wilt creëren, let dan vooral op de signatuur”, zegt McCurtin. “Handtekening is de heilige graal van de parfumerie. Als je Dune ruikt (door Dior), dan is het Dune en niets anders. En signatuur is bijna verslavend als je iets kunt creëren dat iemand wil ruiken en ruiken en ruiken. Ik denk dat eten dat ook heeft. Zoals paddenstoelen. En het is niet altijd gekoppeld aan plezier.”
Olivier Cresp Rook is een heerlijke geur van dit moment. Het is een tabaksgeur. een schaduwrijk hout met een prachtige mate van discretie en een verbrande uitstraling (soms). Er is ook een warme blos van sensualiteit die dandy is. Zoals Dorian Gray. Nu is Cresp een veteraan en een meesterparfumeur. Hij creëerde honderden parfums. Veel klassiekers. Smoke is een van de weinige nicheparfums die hij voor thuis heeft gemaakt Akrodie hij samen met zijn dochter Anaïs runt. Ik heb een aantal vragen naar Cresp gestuurd en een van de antwoorden was volgens mij geweldig.
“Je moet onderscheid maken,” zei hij, “tussen het figuratieve en het abstracte in parfum. In een abstract parfum zie je de natuur niet. In een figuratief parfum beginnen we altijd met elementen die verbonden zijn met de natuur, zoals bloemen of andere natuurlijke grondstoffen, en dat is wat we deden voor Breathe by Akro. Als we een figuratieve geur creëren, hebben we altijd een verbinding met de natuur, met de elementen, want dat maakt het tastbaar en begrijpelijk.”
Als parfum niet wil dat je de natuur ‘ziet’, dan zul je de natuur ook niet zien. Ik hoef dus niet mijn hersens te pijnigen bij het zoeken naar de ingrediënten. Dus wat is roken? Een donkere man zonder de giftige kenmerken die ik bij oudere mannen niet kan waarderen. In dit opzicht zou ik hem naast Ganymede willen plaatsen, die op dezelfde manier als mannelijk is geconfigureerd. Ik heb een recensie gelezen waarin sigaretten werden genoemd, maar dit is geen rook. “Akro-rook ruikt naar tabak, niet naar sigaretten”, zegt Cresp. “Het is een houtachtige, kruidige tabaksnoot waar mannen vaak van houden, ook al is het voor iedereen. Het is een zeer complexe en krachtige geur.” En als waarschuwing: hoe meer u vragen stelt
parfum, hoe minder je weet. Ik vroeg Barrois naar wetenschappelijke informatie en hij verwees naar zijn Aldebaran-geur, waar we niet over spraken. Het is een geweldige tuberoos. Als ik meer tijd had, zou ik het vergelijken Door Frederic Malle Carnal Flower om te zien hoe een tuberoos uit 2025 het doet ten opzichte van een (waarschijnlijk scherpere) tuberoos uit 2005. Hoe dan ook, ik vroeg Barrois naar de wetenschap. “Biotechnologie biedt zeker nieuwe manieren om geuren uit de natuur te halen, maar het interessante is dat een olie, zeg maar een tuberoos absolute, in de natuur niet naar de bloem ruikt en daarom zijn de ingrediënten soms verre van de natuurlijke sensatie. Een parfum heeft dus het ingenieuze werk van een parfumeur nodig (Quentin Bisch) om de natuurlijkheid van een tuberoosveld na te bootsen met verschillende synthetische akkoorden om Aldebaran te creëren.” Ik hoopte dat bepaalde parfums 2025 zouden transformeren. Of parfum zouden transformeren. Maar ik heb iets anders geleerd. Ik dacht dat Róisín Dubh, Ganymede en Smoke met de natuur speelden. En dit is een deel van hun verhaal. Maar ik begreep dat de natuur waar ze aan werken… de mijne is. Deze parfums zijn medicijnen. Gevormd voor “intriges”.
Fotografie door Rikki Ward. Genomen uit 10 Magazine nummer 75 – VERJAARDAG, EVOLVE, TRANSFORMATIE – nu in de kiosk. Bestel uw exemplaar Hier.
