Gevangenissen in Illinois staan ​​geen fysieke post toe. Moeders dringen aan op herstel van de toegang.

De zoon van Regina Russell, Tamon Russell, zit al meer dan twintig jaar gevangen in Illinois. Sinds hij voor het eerst naar de gevangenis ging, zijn handgeschreven brieven een van de weinige manieren waarop de familie contact heeft gehouden. Nadat Tamons grootmoeder ruim tien jaar geleden overleed, bewaarde hij al haar papieren.

“Mijn zoon kijkt nog steeds naar de brieven en kaarten die zijn grootmoeder hem stuurde”, zei Regina Russell. “Het geeft hem een ​​goed gevoel, omdat hij zich de mooie tijden kan herinneren.”

Maar zijn zoon kan sinds augustus, net als duizenden andere gevangenen in Illinois, geen papieren brieven en kaarten meer ontvangen. Het Illinois Department of Corrections wil fysieke post permanent vervangen door digitale scans. Russell is een van de vele moeders die dit proberen te voorkomen.

Ze maakt deel uit van een groep genaamd MAMAS, een afkorting van Mothers Activating Movements for Abolition and Solidarity. Deze moeders beweren dat het beleid mensen hun waardigheid ontneemt en nieuwe vragen over privacy schept. Het State Department of Corrections heeft de wijziging van de noodregel dit najaar aangenomen en probeert deze nu permanent te maken na een periode van openbaar commentaar en herziening van de wetgeving.

Volgens het nieuwe beleid wordt persoonlijke post die wordt verzonden naar mensen die in gevangenissen in Illinois zijn opgesloten, onderschept, gescand door een derde partij en digitaal afgeleverd via een tablet. De originele brieven worden in een bewaarplaats voor persoonlijke eigendommen geplaatst en gedurende minimaal zes maanden bewaard. Het Illinois Department of Corrections zegt dat het beleid nodig is om de stroom drugs en andere smokkelwaar naar de faciliteiten te verminderen. Gevangenispersoneel zegt – samen met de Illinois-afdeling van de American Federation of State, County and Municipal Employees, de vakbond die hen vertegenwoordigt – ook dat agenten ziek zijn geworden door fysieke interactie met de besmette post. De noodregel werd in augustus van kracht en werd in september over de gehele staat uitgebreid.

MAMAS begon zich te organiseren zodra gezinnen van de verandering hoorden, hoewel ze weinig waarschuwingen kregen voordat deze van kracht werd. “Toen ik er voor het eerst over hoorde, begon ik mensen te bereiken die ik ken en die in verschillende faciliteiten vastzitten, en de mensen binnenin hadden er nog nooit van gehoord”, zegt Erica Bentley, adjunct-directeur van de organisatie.

April Ward, wiens zoon Mikael Ward een gevangenisstraf van 84 jaar uitzit, zei dat de verandering verwoestend was. “Je neemt hun mensenrechten weg en je martelt ze feitelijk door te voorkomen dat ze met hun dierbaren kunnen communiceren”, zei hij. Hij beschreef de verwarring rond wat er na de termijn van zes maanden met de originele brieven gebeurt. ‘Je bedoelt me ​​te vertellen dat hij zijn post kan laten scannen en dat het zes maanden zal duren, maar dat zijn brief op zijn eigendom terechtkomt. Dat is niet goed. Hoe weten we dat de post op zijn eigendom terechtkomt? Ze verliezen hun eigendom, elke keer dat hij verhuist, verliest hij zijn eigendom.’

Bentley zei dat het beleid ook onopgeloste vragen over privacy oproept. “Wat is er aan de hand met al die mail die wordt gescand? Wie heeft toegang tot de persoonlijke gegevens van de mensen die de mail versturen? Want om je ergens voor aan te melden, hoef je alleen maar akkoord te gaan met de Servicevoorwaarden, anders heb je geen toegang. Het is allemaal erg onduidelijk”, aldus Bentley.

Russell zei dat gedetineerde mensen zoals haar zoon afhankelijk zijn van fysieke post om zich verbonden te voelen en hun humeur hoog te houden. “Ze vinden het leuk om een ​​brief of een kaart te openen, of iemand stuurt ze een boek.” Het is belangrijk, zei hij, ‘dat iemand buiten die muur aan hen denkt.’

Organisatoren in de hele staat beweren dat het scannen van post niet de ware bron van de drugs in de gevangenis aanpakt, een standpunt dat door onderzoekers wordt ondersteund. Sarah Staudt, directeur beleid en belangenbehartiging van het Prison Policy Initiative, zei dat 25 staten sinds mei het scannen van e-mail hebben geïmplementeerd; met uitzondering van Illinois. “Wat niemand lijkt te kunnen presenteren, afgezien van enkele anekdotes, zijn echte gegevens over hoe de smokkel zich verspreidt”, zei hij. “We weten bijvoorbeeld dat de smokkel van smokkelwaar een belangrijke bron van smokkelwaar is. Ik denk dat het moeilijk zal zijn om een ​​eerlijke correctiedirecteur te vinden die het daar niet mee eens is.”

Staudt noemde Pennsylvania als een belangrijke casestudy en merkte op dat zelfs na de implementatie van het scannen van post in de staat het aantal overdoses bleef stijgen. “Dit betekent dat drugs de faciliteit niet voornamelijk via de post binnenkomen”, zei hij.

Steun de 19e

Vrouwen en LHBTQ+-mensen worden lange tijd buitenspel gezet in het reguliere nieuws. Bij The 19 concentreren we hun ervaringen met de diepgang en nuance die ze verdienen, en jouw donatie helpt ervoor te zorgen dat zij een gelijkwaardigere rol spelen bij het vormgeven van de toekomst van Amerika.

Doneer vandaag nog

Campagnevoerders hebben ook hun zorgen geuit over de manier waarop het scannen van e-mail gepaard gaat met op winst gerichte technologiecontracten die ook telefoongesprekken kunnen omvatten, vaak betaald door de persoon aan de andere kant van de lijn, en tablets voor e-mail of andere vormen van communicatie met de buitenwereld. “Tablets zijn een apparaat om geld mee te verdienen. Het scannen van e-mail is daar een onderdeel van”, zegt Staudt.

Gezinnen voelen nu al de financiële druk van digitale systemen. “Het kost geld in de vorm van credits om e-mails te sturen naar mensen in de gevangenis”, zei Bentley. “We weten niet wat de kosten op de lange termijn zullen zijn.”

De noodregel loopt binnenkort af. Om het scannen van post permanent te maken, moet het Department of Corrections begin december een definitieve regel indienen en goedkeuring krijgen via het wetgevingsproces. Eerder dit jaar werd een nieuwe staatswet aangenomen die het verzamelen van gegevens over smokkel verplicht, maar de eerste resultaten worden pas in 2027 verwacht.

“Dit onderzoek zal ongelooflijk belangrijk zijn om te laten zien waar de echte problemen liggen”, zei Staudt. “Elk rationeel systeem dat geïnteresseerd is in het verkrijgen van het juiste antwoord, zou wachten tot deze informatie volledig is geanalyseerd voordat hij doorgaat met zoiets als het scannen van e-mail.”

MAMAS-leden zeggen dat ze zich genegeerd voelen. ‘Ze horen je, maar het kan ze niets schelen,’ zei Russell. “Ze zullen vrijwel doen wat ze willen doen.”

De groep heeft er echter bij leden van de gemeenschap op aangedrongen om openbare opmerkingen in te dienen en contact op te nemen met wetgevers vóór 28 november, de laatste dag voor openbare opmerkingen voordat wetgevers een definitief besluit nemen.

De families van de gevangenen zijn al bang voor de gevolgen. “Het zijn nog steeds menselijke wezens en ze verdienen nog steeds hetzelfde respect”, zei Russell. “Ik vind het leuk om kaartjes en brieven te ontvangen. Zij ook.”