Door geschilderde panelen te combineren met delicate, in de oven gebakken glazen bladen, Kate Clements onderzoekt de aard van kwetsbaarheid. Glas is “een materiaal dat wordt gekenmerkt door zijn vermogen om spanning vast te houden”, vertelt hij aan Colossal. “Het kan op elk moment breken, versplinteren of verschuiven. Dat besef van vergankelijkheid is lange tijd een onderstroom geweest in al mijn werk: een nerveus gezoem onder de oppervlakte.”
Clements werkt met een korrelige substantie genaamd gebakkendie je direct op het ovenrooster samenstelt tot vormen zoals bladeren, insecten en vogels. Eenmaal gebakken versmelten deze kleurrijke ontwerpen tot flinterdunne panelen, die hij vervolgens op geverfde panelen aanbrengt of in installaties ophangt. Vaak gebruikt hij suggestieve behangpatronen en motieven die architecturale structuren of nissen suggereren, en speelt hij met de relaties tussen stijfheid en vloeibaarheid, kunstmatig en organisch.
“Het materiaal werd bijna een verlengstuk van mijn hand en lichaam door het creëren van markeringen en afmetingen”, zegt Clements, die deelt dat het proces behoorlijk meditatief is. “Het gaat om precisie en intuïtie die naast elkaar bestaan: weten hoe je het materiaal moet vormen en wanneer je het glas moet laten bewegen, afhankelijk van de omstandigheden in de oven.”
De veelzijdigheid van het medium, in evenwicht gehouden door de inherente veranderlijkheid ervan, blijft Clements fascineren, vooral de spanning tussen controle en risico. Zoals elk materiaal dat in een oven wordt gebakken, heeft het de potentie om op verrassende manieren te reageren of anders te transformeren dan verwacht. En wanneer ze tot grootschalige werken worden samengevoegd via een proces dat de kunstenaar met collage vergelijkt, zien de dunne panelen er heel delicaat uit, als suikersculpturen, alsof ze bij de geringste aanraking kunnen afbrokkelen of breken.
“De vorige stukken waren gebaseerd op dat ongemak”, zegt Clements. “Ik werd aangetrokken door de manier waarop glas angst kan opwekken: de verontrustende kracht van schoonheid die zichzelf op elk moment kan omkeren. Die instabiliteit leek een spiegel voor de wereld om ons heen: verleidelijk, gevaarlijk en onvoorspelbaar tegelijk.” Recentere werken bouwen voort op deze gevoeligheid door de etherische kwaliteiten van het doorschijnende medium te benadrukken en delicate panelen aan het plafond te hangen om solidere architecturale vormen te creëren.
Het beeldhouwwerk van Clements, getiteld “Acanthus”, dat lijkt op een glinsterende triomfboog, wordt tentoongesteld in de Nelson Atkins-museum in de collectieve tentoonstelling Beste personeel tot 9 augustus 2026. Er komen ook nieuwe banen bij NACHTeen solotentoonstelling in de Kansas City Community College Art Gallery, die loopt tot en met 14 november. Lees meer over de werken van de kunstenaar website EN Instagram.
