Ethan Slater is nog steeds een theaterman. Hij zou de hoofdpersoon kunnen zijn Kwaad: voor altijdmaar voor een heel select publiek is hij de onthullende hoofdrolspeler Spongebob Squarepants: de musicalde Broadway-aanpassing die niet het recht heeft om zo goed te zijn als hij is. Van zijn grote uitbarsting Kwaadaardighij begon meer op het scherm te verschijnen als in zijn slechterikrol Gen V Seizoen 2maar dat deed niets af aan zijn liefde voor vertrappen.
“Ik doe over een paar maanden een theatershow die in februari begint Marcel in de treindie ik samen met Marshall Pailet schreef”, zegt Slater Achteruit. “Ik hou van theater en ik hou van theater maken. Het is iets waar ik altijd al van heb gedroomd zoveel mogelijk te doen, maar ik hou echt van film en het was geweldig om meer te kunnen doen.”
Pas in 2025 kon Slater laten zien hoe gevarieerd zijn werk op het scherm kan zijn. In Kwaad: voor altijdSlater is Boq, de zachtmoedige Munchkin-student van Shiz die de Tin Woodman wordt. In Gen Vis Thomas Godolkin, de nauwelijks levende superschurk die in het geheim de controle had over Dean Cipher van Hamish Linklater.
Wat is de volgende stap? Het sluit niets uit, ongeacht het medium. “Mensen vragen altijd: ‘Wat voor soort project wil je hierna doen?’ En ik schrijf, dus veel van de dingen die ik wil doen, zijn dingen die ik schrijf, maar als het alleen maar gaat om welke wereld ik wil verenigen, is het moeilijk te weten totdat de kansen zich voordoen. Acteur zijn betekent dat je in dienst staat van het verhaal van iemand anders, en dat is heel spannend om te doen.
Achteruit sprak met Slater over het laatste hoofdstuk van Boq, zo groot Gen V twist en de Spongebob-meme snapt het eindelijk.
Dit gesprek is aangepast voor de duidelijkheid en/of beknoptheid.
Het complot van Boq in Kwaad: voor altijd het is absoluut een stuk donkerder dan de eerste film. Hoe zou je zijn reis omschrijven?
Wanneer we Boq ontmoeten aan het begin van de eerste Kwaadaardighij is een optimistische man met heldere ogen en een borstelige staart, op zoek naar liefde en gemeenschap. En hij denkt dat hij dat in deze groep vrienden heeft gevonden en hij denkt dat hij in Nessa een heel goede vriend heeft gevonden, ook al zien ze hun relatie heel anders.
Maar aan het einde van de film laat elk deel hem in de steek. Verliest elk deel van deze groep vrienden en aan het begin van Kwaad: voor altijdhij zit vast op een plek met een van zijn vrienden die hij niet meer herkent. Hij herkent Nessa niet meer. Hij herkent zichzelf niet meer en voelt zich gevangen.
Het spannende aan Boq’s reis is: wat doe je als je het gevoel hebt dat je op de verkeerde plek bent? Je hebt het gevoel dat je helemaal alleen bent, letterlijk of emotioneel. En Boq probeert eruit te komen, probeert een manier te vinden om zichzelf te bevrijden, maar naarmate de greep sterker wordt, groeit de wrok, en die isolatie en wrok veranderen in woede. Er is dus een grote transformatie van Boq in deze film, maar zelfs zonder spreuken of zoiets denk ik dat de transformatie begint vanaf het moment dat de film begint.
“We zien de verandering die in onszelf plaatsvindt niet, tenzij deze op ons reflecteert.”
Heb je andere inspiratie voor deze film gekregen? Kwaadaardig?
We hebben het gefilmd alsof het een compleet ding was. De ene dag zouden we de eerste film maken en de volgende dag, omdat het regende, de tweede film. Dus het was een beetje overal, maar dat is het plezier van het maken van een film. Dingen worden meestal niet in de juiste volgorde gefilmd, tenzij je echt geluk hebt.
Het is dus allemaal een Boq. Ik denk dat er soms meerdere namen worden gebruikt om dit personage te beschrijven, maar hij is eigenlijk dezelfde man in de eerste en tweede film. Het is gewoon dat de wereld om hem heen aan het veranderen is. Zo probeerde ik het te spelen: het is niet zo dat Boq zoveel verandert, maar dat de wereld om hem heen verandert en dat hij daarop reageert. Ik denk dat dat is hoe we ons soms voelen in het leven. We zien geen verandering in onszelf gebeuren, tenzij deze op ons reflecteert.
Is er nog een musical die je John Chu graag op het scherm zou zien brengen?
Ja absoluut: alles en meer. Het mooie aan John is dat hij uit de danswereld komt, hij filmt dans en vertelt op die manier verhalen. Ik denk dat dat is wat hem als regisseur zo boeiend maakt, omdat hij weet dat lichamen die door de ruimte bewegen het verhaal vertellen.
Het is een visueel medium. Als je iets niet kunt zeggen, zing je het. En als je het niet kunt zingen, dans je. En ik denk dat John een heel, heel verbazingwekkend visueel inzicht heeft in hoe hij deze verhalen moet vertellen op een manier die niet veel mensen doen. Ik zou hem vrijwel elke musical toevertrouwen.
Wat is jouw droommuzikale rol?
Ik heb er een paar die ik altijd heb gezegd. Toen ik op de middelbare school zat, zat ik op de middelbare school, ik deed het De producenten met mijn goede vriend en collega-acteur Noah Robbins, en ik heb het altijd al opnieuw willen doen. Ik zal zeggen dat het andere grote ding dat ik altijd al heb willen doen Tevye is Fiddler op het dakmaar hoor me: ik wil Tevye spelen voordat ik 40 word, omdat het het oude land is. De oudste dochter is 18 jaar oud. Ik denk dat hij echt 38 is, waarschijnlijk. Topol, ik denk dat hij in de dertig was, maar ze hebben hem ouder gemaakt. Dit is dus mijn zeepkist. Ik vind dat Tevye jong moet zijn en dat wil ik ook doen.
“Als je iets niet kunt zeggen, zing je het. En als je het niet kunt zingen, dans je.”
Ben je teleurgesteld dat je Thomas Godolkin niet kunt spelen? De jongensvorig seizoen?
Ik wil graag zoveel mogelijk Thomas Godolkin spelen. Het is zo grappig. Ik bedoel, het is duidelijk behoorlijk verschrikkelijk, maar ik heb echt heel erg genoten van het spelen van Godolkin en het zou leuk geweest zijn. Het zou leuk zijn geweest.
Er komt een prequel-serie, wat dacht je daarvan?
God, hoe zou ik dat niet kunnen zijn? Ik zou vereerd zijn. Ik weet dat ze het maken en ik heb van Eric (Kripke) en het hele team gehoord dat het heel gaaf klinkt, dus ik zal er met veel plezier naar kijken.
Heb je je optreden met Hamish Linklater besproken, gezien hoe Godolkin Cipher controleerde?
Ik heb er helemaal niet met hem over gesproken, maar ik heb veel van zijn scènes en het werk dat daaraan voorafging, bekeken. Blijkbaar kamde hij zijn haar op dezelfde manier als ik het draag. Dit is wat hij mij vertelde. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd de essentie van sommige manieren waarop hij zich gedraagt, vast te leggen. Godolkin als hij Dean Cipher controleert, is het anders. Er is daar een andere energie.
Ik denk dat dit grotendeels komt doordat Godolkin, zodra hij vrij is van dit geval van Cipher-controle, het gevoel heeft dat hij al een hoger niveau heeft bereikt en vrij is om zichzelf te zijn. Ik denk dat hij op dat moment een deel van de pretentie verloor, maar tegelijkertijd heeft hij een beetje dezelfde manier van spreken. Het was erg leuk om de balans te vinden tussen het schrijven dat ze aan de personages gaven en hoe het veranderde, en tegelijkertijd te proberen er een beetje Hamish aan toe te voegen.
Wanneer kwam je erachter dat Godolkin Cipher controleerde? Was het terwijl je het script aan het lezen was of hebben ze je dat van tevoren verteld?
Het was terwijl ik de scripts aan het lezen was. Toen ik auditie deed, deed ik auditie met dummy-partijen. Ik had geen idee wat het verhaal van het seizoen was. Vervolgens stuurden ze mij de scripts en planden ze een telefoontje om er vooraf over te praten. Ja, het was best leuk. Dus ik had het al een beetje goed.
Wat was jouw reactie?
Ik dacht: “Dit is geweldig. Godzijdank. Dit is verdomd fantastisch. Kun je me wat Hamish op de scène sturen?” En ze zeggen: “Daarom bellen we. We wilden het naar jou sturen zodat je het kunt zien.” Omdat ik sommige dingen heb gefotografeerd, maar het meeste nog niet. We waren al begonnen met filmen. Hij had al een paar afleveringen gemaakt. Ik had er één gedaan, maar ik wist niet echt wat er aan de hand was.
Je hebt het nieuwe nummer “Big Guy” van Ice Spice gehoord voor de komende film De SpongeBob-film: op zoek naar SquarePants?
Nee. Het spijt me zo. Maar zodra je dat zei, dacht ik dat ik memes heb gezien die nu logischer zijn.
Wat heb je onlangs gezien en genoten? Wat bracht jou vreugde?
Ik bedoel, ik heb een aantal hele goede films gezien. De afgelopen twee dagen heb ik gezien Het spijt me, lieverdEva Victors film. Ik weet niet of ik zou zeggen dat het mij gaf vreugdemaar het gaf me in zekere zin zeker een echte dankbaarheid voor het leven en was een geweldige bevestiging van het leven ondanks trauma en iets werkelijk verschrikkelijks. Er zit veel schoonheid in.
En ik keek Jay Kellywat ik geweldig en ook hartverscheurend vond. Het is een film over regisseurs, acteurs, managers, teams, mensen, onze dierbaren en hoe we prioriteit kunnen geven aan het leven.
Kijk, ik ben geen filmster, ook al zeg ik in mijn hoofd: Ja, ik hoop hetmaar nee, ik maak maar een grapje. Ik ben geen filmster, dus ik heb niet precies dezelfde ervaring. Maar iedereen, op elk gebied, heeft de ervaring van “geef ik prioriteit aan mijn werk of geef ik prioriteit aan mijn dierbaren?” En laten we allemaal proberen beide te doen. Ik denk dat iedereen zijn best doet. Ik vond het gewoon een geweldige levensbevestiging en beide films maakten me echt aan het huilen. En ik heb ze de afgelopen dagen in de gaten gehouden. Ze staan dus echt bovenaan mijn gedachten.
Dan Het bedrijf van het presidentschap. Dit geeft mij vreugde. Het bedrijf van het presidentschap Ik was verdomd liefdevol. Het is zo raar en het is zo briljant. Mijn God.
Dat is wat we nodig hebben om je binnen te krijgen, een soort Tim Robinson-ding.
Denk niet dat ik niet ontvolg en volg gewoon in de hoop dat hij het merkt.
